Leendert Smit – Naar de Zeelandbrug, nu het nog kan
| Locatie | Zeelandbrug |
De keuze van Duikreporter Leendert valt op de Zeelandbrug. Nu kan het immers nog. Het wordt een duik in het teken van patronen
Na een lange periode van kou en slecht weer is dit nu al het tweede weekend met goed duikweer. Ik ga er gebruik van maken en na een blik op de getijdentabel weet ik ook wat de bestemming wordt: de Zeelandbrug. Tot eind mei mogen we in ieder geval in het weekend gebruik maken van deze topstek dus ik moet nu elke gelegenheid aangrijpen.
De enige twijfel die ik heb betreft de eventuele drukte. Mooi weer en een gunstige kentering betekent dat je niet de enige bent maar als ik het hellinkje richting de parkeerplaats ben opgereden zie ik dat vrijwel alle plaatsen leeg zijn. Slechts een tiental auto’s bezet de plekjes rond het vulstation. Ik parkeer mijn auto onder de brug tussen de oprit en de pilaren. Zo sta ik lekker in de zon en uit de wind. Ik hoop alleen niet dat deze plek verboden is omdat hier geen parkeervak is aangegeven. Nou sta ik niemand in de weg dus neem ik de gok maar. Ik ga even bij het water kijken en het ziet er niet echt slecht uit. Het water lijkt, bijna 1 1/2 uur voor de kentering, ook al bijna stil te staan hoewel dat toch altijd weer bedrieglijk is. Ik tuig om mijn gemakje op en even voor 09:30 daal ik de trap af naar het water. Door de noorden wind is het zo vlak als een spiegel en het ziet er echt uitnodigend uit.
Ik snorkel naar de eerste pijler en duik onder. Het eerste dat opvalt zijn de talloze Tubularia. Ik vind dit altijd weer een fascinerende poliep en ook erg mooi om te zien. Het is jammer dat ze vaak zo snel worden opgegeten door naaktslakken, die dan zelf natuurlijk ook weer mooi om te zien zijn. Ik ga lekker aan de slag maar verlies niet mijn Aquashot opdracht uit het oog: patronen. Mijn oog valt op golvende lijnen van een oesterschelp en ik probeer door de stand van mijn snoot aan te passen deze lijn goed te laten uitkomen. Doordat het licht van de pilot lamp door de snoot schijnt kan ik deze nauwkeurig positioneren maar als ik dan vervolgens de foto maak valt het licht van de flits ineens heel ergens anders. Logischerwijs kan dit helemaal niet want het licht van de pilot lamp en de flitser komen door het zelfde gaatje. na wat proberen lukt het toch om de belichting goed te krijgen maar een beetje tobben is het wel. Met mijn optische snoot had ik wat dat betreft toch minder problemen. Als tenslotte een aantal andere duikers verschijnt en het zicht belemmerd gaat worden door rond warrelend stof ga ik op de terugweg. Ik kom onderweg nog een millennium slak en 2 vlokslakken tegen maar alle drie de exemplaren zijn niet fotogeniek helaas. Na , net geen, uur kom ik naast de trap weer boven. Het water is 10 graden en eigenlijk heb ik het nu al niet echt koud meer in mijn natte pak.
