Leendert Smit – Keuzestress?
| Locatie | Zeelandbrug |
Waar gaan we vandaag duiken? Met die vraag begint Duikreporter Leendert zijn duikdag en dan is de vraag natuurlijk… heeft hij voor de juiste stek gekozen?
Waar gaan we vandaag duiken? Het belooft deze vrijdag een mooie dag te worden nadat de mist is opgetrokken. Ik kan naar Happie bij de Bergse Diepsluis? Nadeel: misschien is hij niet thuis en eerlijk gezegd houd ik ook niet zo van opdringerige dieren met scherpe tanden. De snotolf bij Zoetersbout dan? Tja, buiten die snotolf is daar meestal niet zo heel veel te zien dus mocht de snotolf tegenvallen dan blijft er niet veel over. En dan hebben we natuurlijk nog de Zeelandbrug. Nadeel: daar was ik vorige week al maar toen ben ik geen blauwtipjes tegengekomen terwijl die er wel zouden moeten zitten. En al zouden ze er niet zitten, daar is altijd wat anders te zien want het is elke keer weer spannend wat je tegen gaat komen.
Als ik wegrijdt schijnt het zonnetje maar ik ben de Heinenoordtunnel nog niet gepasseerd of het zit weer potdicht van de mist. Op de thermometer zie ik elke 10 kilometer de temperatuur een graadje zakken tot er bij Zierikzee een schamele 7-8 graden overblijft. Ik mag nog van geluk spreken dat het windstil is. Op de parkeerplaats bij de brug staan 5 andere auto’s. Ik ben aan de late kant en de meeste duikers liggen er al in. Even later sta ik bepakt en bezakt bij de trap. Het water ziet er redelijk helder uit. Ik kan de treden enkele meter de diepte in volgen. Blauwtipjes here we come!
Het eerste wat ik echter tegenkom zijn slanke waaierslakken. Niet zo veel als vorige week maar toch. Eentje zit boven op een takje mooi te wezen en die pik toch maar even mee.
Verder probeer ik nog iets met de rosse sterslakken maar als er nu 1 slak is die zich bepaald niet fotogeniek gedraagt is het deze soort wel. Een plaatje met een ei-streng, stukje brokkelster en de rhinophoren van de slak ziet er nog het meest aanvaardbaar uit. Even later vind ik het eerste blauwtipje. Maar zoals zo vaak is niet te zien wat voor en achter is en het beest blijft verder onbeweeglijk zitten dus verder maar weer. Het duurt even maar dan zie ik eindelijk mijn ideale model. Een actief blauwtipje op een plek waar je ook nog eens makkelijk bij kan zo tussen die breuksteenblokken. Hij beweegt precies mijn kant op dus ik kan hem mooi portretteren voorzover je van en portret kunt spreken bij een naaktslak natuurlijk.
Na een half uurtje begint het toch fris te worden en wil ik langzaamaan maar weer eens op de terugweg maar dan zie ik die baby zeedonderpad. Die moet er natuurlijk ook op. Het is een mooi getekend exemplaar en later blijkt het ook nog eens een groene zeedonderpad te zijn.
