Dirk Van den Bergh – Eindelijk nog eens een puitaal gezien
Bij Sint Annaland is het weer prettig toeven onder water. Duikreporter Dirk en buddy Frank komen het nodige leven tegen, dat geduldig wacht om op de video te worden gezet. Behalve die puitaal zonder geduld.
Datum: 29-07-2022
Duiklocatie: Sint-Annaland
Vermits we door het goede weer drukte aan het strand verwachten, spreek ik met buddy Frank Van Reeth af bij de andere parking, die speciaal voor de duikers aangelegd werd. Een goede beslissing, want aan de haven staat het al goed vol en de andere parking is leeg! We parkeren op het gras, want over de bestrating van de parking is niet goed nagedacht als die speciaal voor duikers bedoeld is …
We gaan op de laagwater kentering duiken en een route nemen die we nog niet eerder deden.
We duiken richting groene boei. Het is even ondiep, maar dan zakken we af langs een wand tot op 10 meter diepte, waarna we de vlakte naar links volgen.
Het valt ons meteen op dat de strandkrabben hier frank en agressief zijn. We komen veel garnalen en mosselen tegen.
De vele zeeappels en Paarse kokerwormen zorgen voor een mooi kleurentapijt.
Men is er nog niet volledig over uit waarom de zeeappel zich steeds met stukjes wier, schelpjes of ander materiaal bedekt. Is het als bescherming tegen het zonlicht, als camouflage of als bescherming tegen vijanden? Deze zeeappel heeft in elk geval wel een bijzondere en zeker doeltreffende bedekking bovenop gesleept met zijn zuignapjes: het schild van een krab!
Het is heerlijk duiken met goed zicht en slechts een heel lichte stroming. Deze schar rust even uit op een oesterschelp.
Frank is een ideale buddy voor mij. Hij zit er niets mee in dat het traag gaat en dat hij soms moet wachten wanneer ik iets aan het filmen ben. Ondertussen speurt hij mee naar nieuwe onderwerpen. Hij heeft een zwak voor botervisjes: hij ontdekt ze steeds. De naam kan hij nog steeds niet onthouden: hij noemt ze slangvissen!
En nu wordt het nog lastiger voor hem, want de derde die hij aanwijst is geen botervis, maar een puitaal! Het is al een eeuwigheid geleden dat ik er nog eens ééntje zag en door de opwinding zet ik mijn camera af inplaats van aan! Een heel klein stukje staat er op en heb ik als bewijs vertraagd in de video gezet … Dedju, dedju, dedju … We zullen nog eens terug moeten Frank!
Op 100 bar draaien we richting kant. De inmiddels opgekomen stroming brengt ons eerder dan verwacht terug tot aan de duiktrap, waar we nog met meer dan voldoende lucht uit het water gaan. We hebben beiden spijt dat we niet langer dieper gebleven zijn …
Het was daar genieten!
Nagenieten doen we verder op de parking, waar we iets eten. Daarna rijden we naar de Bergse Diepsluis voor een tweede duik.
Wordt vervolgd!
