John Landa – Alweer sepia’s

We hadden gisteren afgesproken om naar Stavenisse te gaan maar het werd daarna toch de Bergse diepsluis Gewoon omdat het even gemakkelijk is, geen getij makkelijk het water in maar eigenlijk een beetje uit gemakzucht.

Lia en ik komen zo’n beetje gelijktijdig aan op de parkeerplaats en ik wilde even aan het water kijken voor het zicht onder water, we lopen naar het water en als we daar aankomen ziet het er schitterend uit. Het water is glashelder in het ondiepe, ik wilde macro maar ik ga nu voor groothoek.

We zijn omgekleed en de spullen zijn opgetuigd en we gaan richting het water. We gaan deze keer zoeken achter het platform, er zou een zeepaardje gezien zijn waar zelfs foto’s van zijn gemaakt en daar wil ik best een keer een duik voor zoeken om dat mooie beestje te vinden. Aals we dan daar klaar zijn gaan we naar links omdat recht op dit moment niet zoveel te zien is en ik wil nog graag zeebaarzen of harders op de foto zetten in het ondiepe.

We gaan onder en wat van de kant zo goed leek viel erg tegen het zicht was op sommige stukken gewoon bagger, wat een teleurstelling maar niet getreurd, we gaan er toch een leuke duik van maken.

We gaan rechtstreeks naar het platform en neuzen daar zeker een half uur op en rond en onder het platform. Er zijn gewoon leuke dingen te zien zoals kreeften die over het platform wandelen, heel veel botervisjes die zich schuil houden in en op de railing van het platform, en de tig steenbolken die rond het platform zwemmen.

Na al die leuke dingen gaan we nog even wat dieper zoeken en de omgeving een beetje verder verkennen. Als we dieper zijn ligt de bodem bedekt met een witte laag schimmel en elk plukje wier wat daar ligt bekijk ik goed of ik niet iets zie dat op een paardje lijkt, helaas helaas geen zeepaardje maar er zitten we heel veel zeenaalden in de plukken wier die hier op de bodem liggen maar dat is ook een soort zeepaardjes maar dan iets lang gestrekter.

We houden het voor gezien en gaan naar links we komen diverse rekjes en stokken tegen maar er zit weinig leven op wel op de hele oude stokken die worden helemaal overwoekerd met verschillende soorten zakpijpen en anemonen wat ook een fraai zicht is.

Na een tijdje komen we onze sepiastokken tegen die dit jaar heel erg succesvol waren. Vorige jaren waren ze ook succesvol alleen toen kon niemand ze vinden en nu hebben we ze zo gezet dat ook anderen er van konden genieten. We volgen de stokken naar het einde en kijken eerst naar de cirkels met stokken rechts, ze hangen helemaal vol met mooie zwarte eitjes van de sepia. Lia maakt er wat foto’s van en ik ga even bij de andere cirkel met stokken kijken en ik zie nog drie sepia’s rond de stokken hangen. Ik had me eigen belooft om geen foto’s meer te maken van sepia’s maar ja het bloed kruipt waar het niet gaan kan dus schiet ik er op los.

Wat opvalt bij deze drie sepia’s dat ze wat schuchter zijn, als je iets te dicht bij komt gaan ze naar de andere kant van de cirkel maar na een tijdje blijven ze gewoon hangen waar ze hangen en maken zicht niet meer druk om ons. Het vrouwtje is eitjes aan het afzetten en het mannetje houdt de andere sepia een beetje uit de buurt en dat is prachtig om te zien – met één van de grote tentakels houdt hij de andere sepia van zich af en houdt ondertussen alles goed in de gaten zodat het vrouwtje de eitjes kan afzetten.

Zo gaat dit een beetje door en ineens valt het mannetje de ander sepia aan maar het is geen aanvallen maar hij is aan het paren en dat schaamteloos recht voor onze neus.

Dit was weer mooi om te zien maar we hebben er weer genoeg van en gaan terug richting de kant als we voorbij de stokken komen die in het begin staan zitten daar heel veel wierslakken op en heel veel hooiwagenkrabben. Volgens mij eten wierslakken en hooiwagenkrabben geen sepia-eitjes.

Als we in het ondiepe zijn is het zicht slecht ik zie elke keer zeebaarzen voor mijn neus weg schieten maar ik kan er geen foto van maken door het slechte zicht focust de camera niet op de zeebaarzen, jammer maar helaas. Lia ziet nog een paar plooislakjes zitten en we komen nog een paar kompas kwallen tegen met erg lange tentakels en dan zijn we weer bij de trap, het was een schitterende duik helaas was het zicht een beetje minder maar het was de moeite waard.

Na de duik nog even kletsen en een bakje koffie drinken en dan wordt het weer tijd om naar huis te gaan, Lia bedankt voor alweer een mooie en relaxte duik.

Ik ben 113 minuten onderwater geweest, ik ben rond 09:00 uur te water gegaan, de watertemperatuur was 19 graden, het zicht was matig tot redelijk, ik ben maximaal 11,3 meter diep geweest.