Patrick Kranenbroek – Genieten op het rif

Van kleine anemoonvisjes tot grote koraalformaties en scholen vis: het is genieten op de riffen van de Rode Zee voor Duikreporter Patrick Kranenbroek.

Datum: 9 maart 2022
Duiklocatie: Hurghada, Egypte

Net als vele duikers kon ik na 2 jaar Corona ook weer op vakantie. Nadat mijn reis naar Egypte 2 jaar lang uitgesteld was, vertrok ik op 3 maart 2022 naar Hurghada. Vroeger meed ik Hurghada altijd en bezocht ik andere badplaatsen in Egypte. Ik was in de veronderstelling dat het in Hurghada veel te druk was en dat de riffen beschadigd waren. Maar niets is minder waar. Ik ga de hele week bootduiken en de riffen rondom Hurghada zijn prachtig. Op de laatste dag bezoeken we Marsa Abu Galawa en Shaab Iris.

Bij Marsa Abu Galawa zet ik mijn Zuiko 12-50 mm lens met zoomgear erop. Ik heb de camera en de lenzen een weekje voor de reis gekocht en heb de hele week geoefend met de camera. Tijdens de duik kom ik van alles tegen. Een Steenvis, maar die ligt met zijn achterste naar me toe en met zijn hoofd tegen een echte steen. Dat wordt geen mooie foto, denk ik en zwem door. Daarna vinden we een octopus in een holletje. Je ziet nog net 3 zuignappen van zijn tentakels. Geduld denk ik, die komt er wel uit. Maar nee hoor, geen enkele aanstalten om zich te bewegen. Een blauw gespikkelde pijlstaartrog heeft er wel zin in. Hij komt me voorbij gezwommen en gaat voor me in het zand liggen. Ik zwem met een boogje om hem heen en positioneer me recht voor de rog. Mijn camera komt tot 20 cm voor de rog en ik richt me op zijn ogen. Yep, dat is prima zo. Tevreden zwem ik door.

Daarna nog stoeien met de anemoonvissen. Wat zijn ze leuk, maar ook verschrikkelijk als je veeleisend bent in hoe je de foto wil maken. Gelukkig ben ik geduldig en als ik er eentje mooi in beeld heb, druk ik af. Ik kijk om me heen en het groepje waarmee ik dook is verdwenen. Gelukkig heb ik onder water meer richtingsgevoel dan in het verkeer en ik maak de duik dan ook keurig af en als laatste klim ik de boottrap op.

De tweede duik zouden we aan de andere kant van het rif maken, maar door de sterke stroming daar zoeken we een andere stek. We varen een kwartiertje en komen bij Shaab Iris. Dat was een gelukje, want het werd uiteindelijk in mijn ogen de mooiste duik van de week. En helaas ook de laatste. Het bestaat onder water uit diverse grote pinnacles, waar het barst van de vis. Voornamelijk vlaggebaarsjes en glasvisjes leven hier in overvloed. Mijn keuze lens was goed, want na de lunch heb ik de fisheyelens erop gezet, zodat ik groothoekfoto’s kan maken.

We zwemmen alle pinnacles af, bekijken ze uitgebreid en aangekomen bij de laatste pinnacle kijk ik mijn ogen uit. Wat is die mooi. De boot ligt hier 10 meter vandaan en is dus goed zichtbaar. Ik denk bij mezelf: Het is de laatste duik, ik blijf hier voorlopig even hangen. Ik zie alle duikers 1 voor 1 aan boord klimmen en zelf zwem ik nog een paar rondjes om de pinnacle. Als mijn manometer 30 bar aangeeft en de maximale duiktijd op 80 minuten staat, zwem ik naar de boot. Tijdens de decostop zie ik bovenop de pinnacle nog een barracuda zwemmen. Ga ik nog terug? Nee toch maar niet.

Een lang afscheid van de riffen is het niet, besef ik me. Over een weekje of 6 is het meivakantie en ga ik met mijn vrouw en kinderen terug naar Hurghada. Met mijn vrouw heb ik al heel wat duikvakanties gevierd, maar onze oudste zoon van 13 heeft alleen nog maar in Nederland gedoken. Een droom van mij gaat in vervulling als ik binnenkort de oudste mee onder water mag nemen in Egypte en de jongste al snorkelend de riffen mag laten zien. We hebben er in ieder geval heel veel zin in allemaal.