Fotojaaroverzicht 2022 – Leendert Smit

De meeste onderwaterfotografen die in het vroege voorjaar foto’s van zeedonderpadden met eitjes maken, zullen dit exemplaar kennen. Hij had een nestje gebouwd op een plek vlak bij de steiger met een mooi zandplateautje voor de deur zodat zelfs de grootste brokkenpiloot relatief zonder veel schade aan te richten papa kon bewonderen met zijn aanstaande kroost. Dan is het natuurlijk zaak een foto te maken die eruit springt. Toen ik aan kwam zwemmen, was net een andere fotograaf bezig. Ik zag vanaf de steiger de flitsers afgaan. Papa lag stilletjes op zijn nest. Ik wachtte rustig tot de andere fotograaf klaar was en bracht mijn camera in stelling. Juist op dat moment werd papa actief en begon hij met zijn bek vers water over de eitjes te pompen. Ik nam op gevoel een paar foto’s, het ging razendsnel en dit was de beste van de serie. De foto was een beetje overbelicht. Ik heb dat gecorrigeerd in Lightroom. Tevens heb ik de achtergrond wat donkerder gemaakt.

In mei van dit jaar was ik in Indonesië (Maratua seaview resort, Derawan archipel, Oost-Kalimantan). Een aantal eilandjes van de Derawan-archipel herbergen een zoutmeer met een unieke fauna. De bekendste is Kakaban en daar is deze foto dan ook gemaakt. Overigens is dit geen verborgen tropisch juweel maar gewoon een lokale toeristische attractie. Het is erg lastig om dit onderwerp te fotograferen. Langs de kant is het uiteraard ondiep maar ook modderig. Duikapparatuur mag niet gebruikt worden en zelfs vinnen zijn uit den boze. Ik zwom dus langzaam richting de oever, ademde uit en probeerde onder de begroeide wortels te komen om zo de kleurrijke sponzen maar ook het bos en de lucht boven water in beeld te krijgen. Ik gebruikte hierbij een 8mm fisheye lens en mijn Ikelite flitsers om de sponzen beter uit te laten komen.

2022 was weer een goed zeepaardjesjaar. Vooral bij de Bergse diepsluis was het prijsschieten. Kom dan maar eens met een unieke zeepaardjesfoto? Toen tijdens een van de sessies plotseling mijn buddy’s hoofd in beeld verscheen, wist ik wat me te doen stond. Het was nog knap lastig om beide “koppen” goed te belichten. het zeepaardje is niet helemaal in beeld maar de aandacht wordt daardoor des te meer naar zijn oog getrokken. Het is misschien ook wel een beetje commentaar op de gekte rond dit unieke element van onze onderwaterfauna. Je krijgt toch de indruk dat het zeepaardje niet echt blij is met al die belangstelling. Al doe ik er zelf (met deze foto) natuurlijk ook aan mee.