Expeditie Doggersbank 2019 – Puntjes, bochten en emoties

Dag zeven van Expeditie Doggersbank 2019. De Cdt. Fourcault is op zoek naar meer wrakken en blogger Rogier Visser kan wel wennen aan de goddelijke manier van duiken. 

Na een dag vol positieve emoties, spanningen en teleurstellingen zijn we vol gas op weg naar een nieuw wrak. De klok tikt al aardig door als we ons naar het achterdek verplaatsen. Gelukkig is de mist opgetrokken zodat de bijboot veilig het water in kan en wij kunnen duiken. Aangekomen op het achterdek maken we de kettingen, boeien en het anker zelf in gereedheid om te gooien. In de starthouding staan we klaar om op commando het anker te werpen en de boeien erachteraan te gooien. Na toch wel wat ongeduldig te worden krijgen we van Ben vanaf de brug de mededeling dat we toch weer een stukje verder varen. Wrak helaas niet gevonden. Anker weer terug op het dek, kettingen weer van de reling en ontspannen. Na een paar strakke bochten bericht vanaf de brug, nog 1 minuut. JA nu klinkt het door de porto, hoppa daar gaat het anker, de ketting en de boeien. Yes, we gaan duiken.

Inmiddels is het rond 20.00 uur. Knorrende magen overstemmen bijna het geronk van de zware diesel in de buik van het schip. Maar het is nog even wachten op het feestmaal van deze avond. De concentratie en het enthousiasme stijgt op het dek om te water te gaan. Ik duik met m’n maatje Rob, samen hebben we al vele wrakken bezocht. De briefing sprak over een groot stalen vierkanten wrak. In gedachten maak ik me een voorstelling van wat we aantreffen, niet zo moeilijk in dit geval met een vierkanten wrak…

Gele boei!

Dat betekent dat het anker door Wouter en Ben is verwijderd van de afdaallijn en dat deze stevig is bevestigd aan het wrak. Terwijl onze ribhelden Soes en Endgie het anker de rib in sleuren, staat de eerste groep duikers te trappelen om de 4 meter hoge commandosprong te maken vanaf het schip de prachtige blauwe Noordzee in.

Rob en ik zitten in de tweede groep. Ik analyseer het gas in mijn fles, stel mijn computer in, glijd in mijn droogpak en vul mijn zakken met reeltjes, boeien, postzakken en hefballonnen. Ready to go!

We mogen springen! Hoppakee! Daar gaan we zoevend naar beneden langs de afdaallijn naar het wrak. Gigantisch stuk roestend ijzer doemt op in de diepte. Mijn hart gaat sneller kloppen, hier doen we het voor. Al snel vinden we netten, sportvislood (ja echt, zo ver midden op zee! ) en andere rommel. Ik klik mijn postzak los en begin met Rob aan onze schoonmaakduik. Al snel vinden we een grote Noordzeekrab helemaal gewikkeld in een visnet. Het, naar mijn idee, levenloze beestje snijden we ruim uit het net zodat we er op dek goed beeldmateriaal van kunnen maken. We gaan verder en vullen onze postzak ruim met verschillende stukken plastic en netten.

Goddelijk duiken

Dan is de duiktijd alweer om, tijd om terug te gaan naar boven. Onderweg nog de nodige decostopjes voordat Soes en Endgie ons sierlijk met rib vol gas naar het moederschip brengen. Plons vanaf de plank achter de rib, stukje zwemmen naar de lift en hop we staan weer aan boord. Voor ik het weet, staat een van de mededuikers al op mijn kuitbeen te kloppen om mijn vinnen uit te trekken. Echt dat duiken op deze manier op onze prachtige Noordzee is echt goddelijk. Ik kan er wel aan wennen! Samen met Rob zoek ik de zakken nog even door naar onze krab. Daar is ie, oepsie hij beweegt nog, het eten moet even wachten. We beginnen aan het bevrijden van onze nieuwe vriend en zetten haar of hem snel terug het water in. Snel opruimen, omkleden en aan tafel. Vanavond patat met biefstuk, prachtig rood van binnen precies zoals je dat in een 5-sterrentent ook krijgt. Nog een snelle debriefing en ontspannen. Maar snel zoek ik mijn bedje weer op. Man wat een dag. Op naar morgen, er staan 3 duiken gepland.

De wekker

Langzaam word ik wakker, niet van de golfslag maar van de wekker van Jouke. Helaas was Jouke al weg en stond zijn wekker nog aan. Echt een perfect begin van de dag… not! Langzaam schuif ik mijn  gordijntje open en kijk ik naar buiten, hè nee weer mist. Ik blijf nog even liggen als Rob de hut binnen komt. Mogu! zeg ik, heb je die mist gezien? Haha zegt Rob, je kan beter je bril opzetten. O ja… Snel ontbijten en hoppa we gaan weer duiken. Prachtig wrak, veel ijzer, roest en … ja netten. Ook hier snijden we flink door en vullen onze zak die we ook verrijken met een leeg blikje Sprite en een telefoonhoorn. Eenmaal aan boord met alle netten en andere rommel van het wrak hebben Floor en ik er ook nog een beetje lol mee. Tijd om mijn kamer op te ruimen, man wat een bende is het daar. Ondertussen zoekt men op de brug nog een gigantische lijst met haakpuntjes af van vissers in de hoop een wrak te vinden. Helaas geen wrak. Dat worden geen 3 duiken vandaag. Maar goed, langzaam gaan we richting het zuiden en pakken daar aan het eind van de dag nog een mooi wrak mee. Het is genieten, toedeledokie tot snel!

Tekst: Rogier Visser