Ester van den Doel – Zomer in Zeeland
«Ineens trekt een beweging mijn aandacht; zie ik dat nou goed? Langzaam zwem ik wat dichterbij in de hoop het beestje niet te laten schrikken en ja hoor!» Een nieuw Duikreport van Ester!
| Datum | 18 juli 2015 |
| Locatie | Dreischor reefballs |
Na een paar weekenden niet te hebben kunnen duiken vanwege andere verplichtingen en bezigheden was het weer de hoogste tijd om onder water te gaan. Met een van mijn vaste buddy’s spreken we af om naar Dreischor te gaan zodat we allebei lekker onze gang kunnen gaan met fotograferen. Linda komt me ophalen en al pratend rijden we naar Dreischor waar het gelukkig niet al te druk is. We zetten op het gemak onze spullen in elkaar en na een praatje met een bekende gaan we richting de waterkant. We maken de gebruikelijke afspraken over duiktijd en welke kant ieder op wil en duiken onder, het zicht is slechter dan gedacht en al snel zien we elkaar niet meer. Mijn bedoeling is richting het metalen frame te gaan en te kijken of de daarop groeiende mosselen er nog een beetje leuk bij staan. Ik zet koers richting het frame maar ik zwem er vermoedelijk rechts langs. Meestal weet ik het wel te vinden maar ik weet het ook goed te missen bij tijden. Ik kijk op mijn computer en zie dat ik al te diep zit en besluit om te draaien en naar de dijk terug te keren om daar op het gemak verder te duiken.
Ineens trekt een beweging mijn aandacht; zie ik dat nou goed? Langzaam zwem ik wat dichterbij in de hoop het beestje niet te laten schrikken en ja hoor! Een sepiola! Wat verrassend om die hier tegen te komen… snel zet ik mijn camera aan en hoop ik dat mijn flitsers een beetje goed staan om het kleintje op de foto te krijgen voor hij weer wegschiet. Bij de eerste zie ik al dat ik verkeerd zit, hij staat er niet helemaal op; snel de volgende geschoten maar ik zie al snel dat mijn flitsers niet goed staan en stel ze een beetje bij; de sepiola blijft in de buurt maar zwemt wel steeds een beetje van me vandaan. Ik probeer mijn flitsers nog beter te richten en terwijl ik bezig ben zie ik in mijn ooghoek de sepiola wegschieten, een wolkje inkt achterlatend…. Terwijl de inkt langzaam oplost in het water ben ik blij met deze kleine ontmoeting. Ik ben wel een beetje mijn oriëntatie kwijt maar na een blik op mijn kompas zet ik koers richting de dijk. Ik kom precies bij de reefballs weer uit, dat richtingsgevoel klopt gelukkig wel!
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Op mijn gemak scharrel ik een beetje langs de ondergelopen dijk maar ik kan niet echt iets naar mijn zin vinden om foto’s van te maken en besluit een nieuwe poging te wagen om naar het metalen frame te gaan. Opnieuw ga ik op pad en uiteindelijk zie ik het frame opduiken; het slechte zicht helpt niet echt mee om het in de verte te zien staan maar ik heb mijn doel gevonden. Het frame is altijd begroeid met mosselen en ik zie een aantal mooie anjelieren staan. Langzaam draai ik er omheen om te kijken of ik een paar mooie plaatjes kan maken. De mosselen zijn een beetje overwoekerd door wieren en zijn voor mij nu niet zo fotogeniek als een paar maanden geleden. Ik laat me een beetje naar de bodem zakken om onderkant te bestuderen en een drietal grote steurgarnalen is bezig een maaltje te zoeken; het blijven mooie beestjes met grappige ogen op steeltjes. Omdat ik de 45mm lens er op heb zitten krijg ik ze niet helemaal op de foto maar een close-up moet lukken. Ze zijn druk bezig met eten zoeken dus het is moeilijk om de camera goed in positie te krijgen en op het juiste moment af te drukken. Na een poosje heb ik het wel gezien en de garnalen ook, ze kruipen met hun kop in de begroeiing. Langzaam zwem ik weer terug naar de dijk en besluit dat het wel genoeg is geweest, ik heb 70 minuten gedoken; ik zit nog niet aan de afgesproken maximale duiktijd maar ik ga er toch uit.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Op mijn gemak loop ik over de steiger naar de trap richting de auto met het idee mijn spullen even weg te brengen en dan terug te lopen om mijn buddy op te wachten. Als ik over de dijk kom, zie ik dat Linda ook net terug is en bij de auto aangekomen blijkt zij dezelfde gedachte gehad te hebben; toch fijn als je zo op deze manier met elkaar kan duiken en op dezelfde lijn zit. We kleden ons weer om en genieten al napratend in de zon van koffie en een lekkere koek; het is genieten zo van de zomer in Zeeland.
