Een nieuw droogpak – de keuze van Ben Linders

Als je een nieuw droogpak kiest, ga je niet over één nacht ijs. Ook voor Ben Linders was het wikken en wegen. Hij vertelt hoe en waarom hij tot zijn keuze is gekomen.

Na ruim 10 jaar droog duiken moest ik helaas afscheid nemen van mijn trouwe, rode Polar Bear trilaminaat droogpak. In al die jaren heeft dit pak mij, afgezien van een enkel gaatje en nieuwe pols- of nekseal, nooit in de steek gelaten. Helaas kwam ik er de laatste tijd iedere duik nat uit. Met een controleduik, waarbij ik door mijn buddy vakkundig ben ondergedompeld in de Groene Heuvels, bleek de heavy duty rits te lekken vlakbij de sluiting. Tijd voor een nieuw droogpak, maar welk?

Toen ik begon met droogduiken, heb ik proefduiken gemaakt in een neopreen pak en een trilaminaat pak. Mijn ervaring was dat ik het trilaminaatpak makkelijker aan en uit kon doen. Omdat trilaminaat ook minder kwetsbaar is, heb ik daar destijds voor gekozen. Ik heb altijd met polsseals van latex gedoken. Op mijn nieuwe pak wilde ik weer latex polsseals, maar dan met een systeem waarmee ik ze zelf kan vervangen (= minder onderhoudskosten). Mijn 1ste droogpak had een latex nekseal – die heb ik later vervangen door een neopreen nekseal. Neopreen zit fijner en is warmer, vind ik.

Dus ik ging op zoek naar een trilaminaat pak met verwisselbare latex polsseals en een neopreen nekseal. Het moest een degelijk pak worden van robuust (Heavy Duty) materiaal dat tegen een stootje kan. Het pak moest verstevigde knieën en achterwerk hebben zodat er niet direct gaten invallen als ik een keer over een kei struikel of een dijk af glijd of op kruip. Het mocht wel wat soepeler zijn dan mijn oude Polar Bear, maar niet ten koste van de robuustheid.

Keuzes maken

Waar ik nog niet helemaal uit was:

• Front rits of rugrits? Mijn eerste voorkeur was de rits op de rug: M.i. degelijker, krijgt minder te verduren en is makkelijker in het onderhoud. Ik heb altijd een buddie bij me, dus die kan mijn pak openmaken
• Vaste laarzen of rockboots? Ik neigde naar vaste laarzen. In ruim 10 jaar droogduiken heb ik 1 keer nieuwe laarzen op mijn pak laten zetten, dus zo gruwelijk hard slijten ze niet. En daar passen gewone maat vinnen op, dus kan ik mijn huidige vinnen blijven gebruiken.
• Drooghandschoenen of een alternatieve oplossing tegen de koude klauwen? Het systeem met vaste ringen dat ik op mijn Polar Bear heb, is onhandig (letterlijk) en de ringen gaan te makkelijk kapot. Maar in de winter heb je vaak het eerste en meeste last van koude handen, dus daar moet wel iets aan te doen zijn.
• Nekseal van siliconen? Er zijn pakken waar je zelf de nekseal kunt verwisselen, dat scheelt weer onderhoud. Siliconen zijn weer wel kwetsbaarder dan neopreen en neopreen is warmer.

Van mijn buddy’s kreeg ik tips over merken en types en ik heb een rondje gemaakt langs enkele duikwinkels op Schouwen-Duiveland. Dan blijkt hoe lastig kiezen is. Sommige pakken zitten heel comfortabel maar ogen kwetsbaar. Door de verschillende materialen, uitvoering en verstevigingen is het ene pak robuuster dan het andere. Ook in de onderpakken zit veel verschil. Na het passen van een overall en de combinatie van een losse trui en broek, merkte ik dat de laatste veel meer bewegingsvrijheid geeft. Dat had ik eerder moeten weten! Ik heb 10 jaar lang met een overall als onderpak gedoken.

Afvalrace

Uiteindelijk bleven er 3 merken/types over: Santi Espace, Northern Diver Cortex en Waterproof D1 Hybrid. De Santi viel als eerste af, m.n. door de frontrits die ik lastig vond om dicht te doen. Ook het aan- en uitdoen vond ik lastiger door de frontrits-constructie. Misschien had ik eraan kunnen wennen, maar de andere twee pakken met rugrits gingen gewoon makkelijker aan en uit. De Northern Diver Cortex zat lekker. Omdat het een maatpak is, is de pasvorm geen probleem. Ik kon ook zelf kiezen wat ik voor seals, zakken, etc wilde. De Waterproof D1 Hybrid zat als gegoten en had standaard alles wat je van een droogpak mocht verwachten. Dat wordt nog een lastige keuze …

De twee overgebleven pakken waren allebei robuust genoeg, beide met een rugrits en ook een vergelijkbare prijs. Het draagcomfort gaf uiteindelijk de doorslag. Toen ik de 1ste keer de Waterproof D1 Hybrid paste, heb ik lange tijd staan kletsen met diverse medewerkers van de duikshop. Over het pak, duiken in Zeeland, maar ook over mooie tropische bestemmingen, de problemen in Egypte en andere dingen. Dat allemaal met dat droogpak aan, binnen in de duikwinkel en ik voelde me daar prima bij. “Als zo’n pak boven water al zo lekker zit en je nauwelijks voelt dat je hem aan hebt, dan zal dat onderwater ook wel zo zijn”, was mijn gedachte. De soepelheid komt ook goed van pas bij het in en uit het water gaan.

Dit wordt ‘m

Ik heb dus gekozen voor de Waterproof D1 Hybrid. Het is een droogpak met een geïntegreerd onderpak dat je in één keer aantrekt. Het voordeel is dat je geen dikke onderkleding aan hoeft. Ik duik met dunne neopreen sokken, een vochtafvoerende hardloopbroek en een longsleeve t-shirt. In de winter een extra paar sokken en een dunne trui erbij. Ik heb het dan echt niet koud. Omdat ik minder onderkleding aan heb dan bij andere trilaminaatpakken, houd ik mijn duikpak in de herfst en winter zo lang mogelijk aan om warm te blijven. Ik bouw eerst mijn setje af en leg alles weer in de krat en in de auto voordat ik mijn pak uitdoe. Dat gaat prima omdat het pak zo soepel zit. Mijn onderkleding blijft op deze manier ook droog, dat scheelt weer in de warmte.

Verwisselbare seals

Het pak heeft verwisselbare siliconen pols- en nekseals. Siliconen heeft als nadeel dat je er sneller gaatjes in maakt met scherpe dingen zoals zand of nagels. Door de nekseal met twee volle handen open te houden, kun je je hoofd erdoor steken en is de kans dat je de seal beschadigt klein. De polsseals pak ik voorzichtig met meerdere vingers vast en spoel ik na iedere duik om geen zand achter te laten. Inmiddels heb ik 22 duiken met dit nieuwe pak gemaakt en alle seals zijn nog heel. Er passen overigens ook latex polsseals op, mochten de siliconen seals uiteindelijk toch te vaak stuk gaan. Maar so far so good.

Omdat het pak goed aansluit op mijn lichaam heb ik weinig luchtverplaatsing. Daardoor kan ik makkelijker mijn balans houden. Nadeel is wel dat ik eerder moet beginnen met afblazen van lucht en ook vaker in kleine beetjes moet afblazen. Bij mijn oude Polar Bear was een schouder optillen genoeg om lucht uit het pak te laten ontsnappen. Het is even wennen, maar daarna doe je het vanzelf. Ik neem alleen een kokertje met mijn autosleutel mee maar een reel, decoballon of reservebril pasen ook prima in de twee verstelbare zakken op de bovenbenen.

Door de neopreen rand aan de nek, waar de rand van de neopreen kap onder valt, houd je een warme nek. De siliconen nekseal sluit goed af en irriteert niet. Hij is fijner dan de latex seals die ik oorspronkelijk op mijn 1ste droogpak had.

De drooghandschoenen zitten met een ovaal kliksysteem vast. Het was wel even puzzelen om ze er zo op te zetten dat ze goed aansluiten. De handschoenen bestaan uit een geruwde latex buiten-  en een wollen binnenhandschoen. Mocht er toch een keer water inkomen dan kun je de binnenhandschoen eenvoudig drogen.

Conclusie

De Waterproof D1 Hybrid heeft alles wat ik van een droogpak verwacht. Makkelijk aan en uit te doen, zit lekker, soepel en stevig tegelijk, warm en kan tegen een stootje. Ik hoop er nog vele mooie duiken mee te maken.