René Weterings – Schitterende sepia

De eerste duik van de dag zag Duikreporter René Weterings een pijlinktvis, de tweede duik hoopt hij op een sepia. Hoe dat verliep lees je hier.

Datum: 23-4-2019
Duiklocatie: Oosterschelde

De eerste duik van vandaag bracht me een ontmoeting met pijlinktvissen, dus een tweede duik hier maken is niet meer dan logisch. Ik wissel mijn fles en maak mezelf klaar voor nog een rondje Oosterschelde, wellicht dat ik nu een sepia kan spotten.

Het is nu bijna middag en nog steeds is het niet druk, het was absoluut een goede keuze om een dag na Pasen te gaan. Heerlijk, zo rustig aan de waterkant. Ik heb mijn fles gewisseld en de duikers die weer weg gaan heb ik gedag gezegd. Vol goede moed wandel ik weer terug naar het water, ik zie dat er een vissersbootje rondvaart. Even goed uitkijken dus, ik heb geen zin in een fuik op mijn rug als ik lig te fotograferen. Ik ga weer te water en doe hetzelfde rondje, maar dan wat gerichter. Ik zie Gino rustig wachten op actie bij een oud sepiatentje, dus ik ga hem daar niet storen en zoek verder.

Het zicht is toch echt maar matig vandaag, veel algenbloei en stof. Vooral het stof is weer wat meer dan de bij de eerste duik. Je ziet de invloed van een paar duikers al vrij snel, ook al doet iedereen zijn best om niet teveel stof op te woelen. Ik snuffel wat rond oude sepiatentjes en geniet van het leven wat hier op is gaan groeien. Krabben kruipen tot in de top en af en toe zie ik zakpijpje reageren op mijn aanwezigheid door zijn uitlaatje dicht te knijpen.

Dan zie ik ineens een sepia tussen het wier liggen, verdekt opgesteld ligt ze op de bodem. Gelukkig, ook dit is me gelukt! Ok, nu rustig blijven en niet zelf de boel verpesten door stof te maken. Ik bekijk de sepia goed, ik denk dat het een vrouwtje is. Af en toe doet ze namelijk een poging om eitjes af te zetten, ze pakt een bamboestok vast en laat het daarna weer los. Geen eitjes te zien, nesteldrang wellicht? Wat een mooi dier zeg, ik zoek even de juiste instellingen op mijn camera en probeer wat aantrekkelijke foto’s te maken. Ondanks het aanwezige stof en de algenbloei lukt dat aardig, ik ben tevreden.

Zo ben ik ongeveer vijfentwintig minuten alleen bij dit sepiavrouwtje en kan op mijn gemak genieten. Ik maak ondertussen ook nog een filmpje, dat vergeet ik vaak maar is toch ook wel leuk om later te kunnen delen op social media. Het vrouwtje lijkt zich maar weinig van mij aan te trekken en maakt geen enkele keer aanstalten om te vluchten voor mij. We zijn beiden totaal op ons gemak, prachtig! Als ik een foto in portretstand wil maken, zie ik een donkere schim naderen. Het blijkt een andere onderwaterfotograaf te zijn, ik sein hem dat er een sepia zit en maak plaats voor hem. Ik heb nu wel genoeg tijd gehad, ‘eerlijk samen delen’ is mij altijd geleerd.

Mijn luchtvoorraad is weer ver op en ik besluit er uit te gaan. Ik kom Rudy tegen en toon hem mijn laatste foto, zodat hij meteen snapt wat ik gezien heb. Hij reageert enthousiast en ik sein hem dat ik hem nog wel even de locatie zal laten zien. Nou dat heb ik geweten, het duurt even voor ik de bewuste plek weer terug vind. Alles lijkt op elkaar en er is ook bijna geen referentiepunt te vinden. Gelukkig sla ik geen flater en laat ik hem de sepia zien. Hij bedankt me en gaat ook aan de slag om foto’s te maken. Ik ga er nu echt uit, want het is nu echt tijd.

Boven water geniet ik in de zon na van de duik en praat gezellig bij met Filip en Gino onder het genot van een kopje koffie. Laten we hopen dat dit het begin was van een mooi inktvisseizoen, want de afgelopen jaren zien we steeds minder inktvissen zo lijkt het. Wat een heerlijke duikdag is dit geworden, dit had ik van tevoren niet durven hopen!

Max. diepte 9,5 m, temp. 12 gr.C., zicht ca. 1-3m, duiktijd 75min.
Duik 886 (Oosterschelde, dinsdag 23-4-2019, 12.00u)