René Weterings – Terug naar de Oosterschelde
Na een aantal duiken in het Grevelingenmeer, gaat Duikreporter René Weterings weer eens naar de Oosterschelde voor een fotoduik.
Datum: 18-10-2020
Duiklocatie: Anna Jacobapolder
De herfstvakantie is begonnen. De zaterdag heb ik besteed met het bestellen van een nieuw droogpak bij Scuba Academie, maar er is nog geen planning voor de zondag. Dus duiken maar!
Ik heb geen zin om vroeg mijn nest uit te gaan, ik kan wel wat slaap gebruiken. Ondanks dat ben ik toch al rond half acht wakker, maar doe ik het rustig aan vandaag. Ik kijk eerst even ‘Formule 1 Café’ van afgelopen vrijdag en bouw op mijn gemakje mijn camera op onder het genot van een kopje koffie. Pas tegen het einde van de ochtend rijd ik richting het eiland Tholen voor een duik bij Anna Jacobapolder, ik heb weer sterk de behoefte aan een duik in de Oosterschelde na een aantal keren Grevelingenmeer. Het is ook al weer veel te lang geleden dat ik hier gedoken heb. Wat ik er ga tegenkomen weet ik niet.
Het is grijs weer, maar nog wel droog. Er staan zes auto’s op de parkeerplaats, maar slechts een buddypaar moet nog te water gaan. Het waait gelukkig amper, want deze duikstek staat er om bekend dat je af en toe bijna uit je hemd waait op de kant. Ik heb er zin in en sta dan ook lekker snel klaar om naar de steiger aan de oostkant te wandelen. Daar ga ik te water en maak ik dankbaar gebruik van de touwen die aan de steiger gehangen zijn voor wat houvast. De helling kan heel glad zijn, maar dat valt vandaag mee.
De andere twee duikers en ik gaan nagenoeg gelijk te water, maar ik ga als eerste echt kopje onder. Het zicht is meteen goed en blijft ook zo, ook als ik mezelf naar een diepte van zo’n tien meter laat zakken. Onderweg vind ik al snel een paar mooie zeenaaldjes die prachtig getekend zijn en braaf blijven liggen voor een foto. Het aantal sponzen valt ook op, een beetje net als bij Sint Annaland, al is het wel iets minder uitbundig hier. Allerlei gele tinten doemen op als ik verder duik. In de winter van 2018/2019 kropen hier veel brede ringsprietslakken. Ik hoop vandaag ook weer eens op een ontmoeting met een mooi slakje, maar ik zie geen enkel spoor van zeenaaktslakken. Wel zie ik af en toe een Japanse stekelhoorn. Die heeft een mooie schelp, maar is niet echt fotogeniek.
Paarse kokerwormpjes zijn er in overvloed, die hebben zich de laatste tijd exponentieel vermenigvuldigd zo lijkt het. Het zijn er duizenden op deze duikstek, ongelofelijk! Hun mooie blauwe kleur steekt goed af tegen de verder wat grauwe achtergrond van de oesterschelpen. Zeeappeltjes laten zich af en toe ook zien, meestal met een extra bescherming in de vorm van een stuk schelp wat ze bovenop hun lichaam dragen. Blonde grondels schuilen tussen de oesters en lijken zich niet heel veel van mij aan te trekken. Toch zijn ze niet zo blij met mijn camera en zwemmen er allemaal vandoor, foto’s maken van deze kleurrijke visjes lukt me vandaag niet met de 60mm macrolens.
Stroming is er nagenoeg niet, ondanks dat ik al dik anderhalf uur na de kentering duik. Dat maakt deze duikstek ook zo’n fijn alternatief. Onder mij wappert een pauwkokerworm, ik krijg maar een kans om een foto te maken. Ondanks mijn geduld, laat deze kokerworm zich niet meer zien. Ik duik maar verder, want ik wil eigenlijk het touw opzoeken wat tussen de twee havenhoofden gespannen is. Het zicht varieert, maar het blijft best goed. Na een tijdje vind ik het touw en volg het tot een diepte van twaalf en een halve meter. Ik vraag me af of dit wel het touw is wat ik zocht, want in mijn beleving loopt dit touw niet zo diep door, zeker niet bij laag water. Maar goed, het is mooi begroeid en dus leuk om te zien. Ineens valt mijn oog op een jonge sepia boven op het touw! Wat leuk, het schichtige diertje laat zich niet fotograferen.
Mijn manometer daalt al weer richting de zestig bar, het wordt tijd om terug te gaan naar ondieper water om op vijf meter terug naar de steiger te gaan. Onderweg peddel ik op mijn gemakje, maar echt bijzonders zie ik vandaag niet. Ik krijg het stiekem al weer een beetje fris na zo’n zeventig minuten, het water is nog zo’n dertien graden Celsius. Mijn duik beëindig ik bij de mooi begroeide paal en aanlegsteiger en ben blij dat ik op deze zondag naar Zeeland ben gereden.
Als dank krijg ik van moeder natuur nog een plensbui op mijn kop. Maar ach, wie doet me wat? Ik heb weer genoten!
Max. diepte 12,5 m, temp. 13 gr. C., zicht ca. 2-3 m, duiktijd 70 min
Duik 997 (Anna Jacobapolder, zondag 18-10-2020, 12.15u)
