René Weterings – Sponzen in beeld

De zoektocht naar een snotolf bij Sint Annaland loopt anders dan gehoopt, Duikreporter René Weterings focust zich met zijn camera op de sponzen.

Datum: 28-2-2021
Duiklocatie: Sint Annaland

Het is de tijd van de snotolven, Edwin van der Sande vraagt me via Whatsapp om raad en dat resulteert er in dat we een duikafspraak maken. We hebben nog nooit samen in Zeeland gedoken!

De laagwater kentering valt op zondag erg goed, ik hoef niet al te vroeg uit bed. Prima voor in het weekend. Ik vermoed dat het wel wat drukker zal zijn, Sint Annaland is de duikstek waar we voor kiezen en we zullen vast niet de enigen zijn. We spreken af elkaar om 9.00u te treffen, zodat we op tijd het water in kunnen en lekker rond de laagwater kentering kunnen duiken. Het is prachtig koud weer, onderweg rijd ik door dikke mistbanken en af en toe breekt daar de opkomende zon doorheen. Hoe dichter ik bij Sint Annaland kom, hoe dunner de mistbanken. Op de parkeerplaats bij de haven schijnt de zon al vol op.

Edwin is er al en ook Daniel is present voor een fris duikje in de Oosterschelde. Gezellig om op deze manier wat oude bekenden tegen te komen en te spreken. Toch een verfrissing in deze lange periode van corona. De parkeerplaats druppelt langzaam vol, precies zoals ik verwachtte. We nemen de tijd om even bij te kletsen, maar ondertussen kleden we ons wel aan. Je kunt hier immers prima wat eerder te water als het afgaand water is. Rond 9.40u stappen Edwin en ik het koude water in. Het is altijd een beetje glibberen, want het eerste deel van de bodem is erg modderig. Dat is ook meteen een nadeel, want je verslechtert hierdoor meteen het zicht. We gaan onder water en na een paar vinslagen zijn we uit onze eigen stofwolk en zet ik koers naar de plek waar ik in januari nog een snotolf vond.

Ik had al gewaarschuwd dat de snotolven al door diverse duikers niet meer zijn gevonden, bovendien is het al bijna acht weken geleden nadat de eerste nestjes gezien zijn. Maar ja, wie niet waagt die niet wint. We speuren het gebied op slechts vier meter diepte af en ik doe mijn best enig herkenningspunt te ontdekken. Maar dat is schier onmogelijk op dit gedeelte van de duikstek. Het is een grote vlakte die nagenoeg op dezelfde diepte ligt. Edwin fotografeert het een en ander en ik besluit mezelf op de sponzen te focussen en maak de eerste foto’s met de fisheyelens. We zijn zo’n twintig minuten onderweg en ik zie dat Edwin van mij weg duikt. Ik maak nog wat foto’s en probeer hem terug te vinden. Maar dat lukt me niet. Het zicht is best goed, maar niet goed genoeg. Geen nood, we hadden al afgesproken om de duik zelf verder af te maken als we elkaar uit het oog zouden verliezen. Twee fotografen als buddy’s is eigenlijk bij voorbaat kansloos…haha.

Sponzen zijn er genoeg, ik vind ze prachtig. Het is een welkome afwisseling van de toch veelal saaie oesterbodems in de rest van de Oosterschelde. Afgelopen vrijdag had ik bij Zoetersbout al gezien dat de sponzen zich verspreiden, ik vind het prima! Als de zon schijnt, ben ik de eerste die foto’s met tegenlicht maakt. Ik vind het heerlijk om de uitdaging van het fotograferen tegen de zon in aan te pakken. Het is lastig, zeker als er stof in het water hangt. En dat hangt er voldoende vandaag. Het zicht is op sommige plaatsen vijf meter, maar soms ook maar twee. Ik geniet van het landschap en ben inmiddels een heel stuk richting het westen gegaan. Het wordt hier wat dieper en steiler, dus via de bodem op dik zes meter ga ik weer langs de oesterrand terug naar het oosten. Echt bijzondere dieren zie ik niet vandaag. Helaas geen snotolf te vinden, ook geen nest.

Toch heb ik het reuze naar mijn zin en na een dik uur ben ik weer een heel eind verder, voor mijn gevoel ben ik al voorbij het strandje. Het landschap herken ik niet, dus ik ben hier nog niet geweest. Prachtige sponspartijen trekken mijn aandacht, soms ook een mooi zeester die op een mooie plek voor mij poseert. Al met al kan ik mijn passie voor onderwaterfotografie heerlijk toepassen. Na dik zeventig minuten steek ik mijn hoofd weer boven water en zie dat ik pas op de helft van het strandje ben. Mooi, volgende keer begin ik op dit punt en ga ik nog wat verder richting het oosten.

Op de parkeerplaats praten we na onder het genot van koffie, worstenbroodjes en gevulde koeken. Niemand heeft een snotolf gezien. Misschien zijn ze hier nu echt vertrokken…

Max. diepte 6,7 m, temp. 6 gr. C., zicht ca. 2-5 m, duiktijd 71 min
Duik 1020 (Sint Annaland, zondag 28-2-2021, 9.40u)