René Weterings – Eind goed al goed

Slecht zicht is niet wat Duikreporter René Weterings naar Zeeland trekt, de kans op inktvissen des te meer en gaat weer op pad om zijn kansen te vergroten.

Datum: 30-4-2019
Duiklocatie: Oosterschelde

Twee weken vakantie, daar moet dus ook af en toe een dagje duiken bij zitten vind ik. Vandaag heb ik de mogelijkheid, dus ik pak mijn spullen en vertrek net na half acht richting Zeeland ondanks alle slecht zicht berichten.

In deze periode van het jaar vind ik het altijd lastig. Aan de ene kant wordt de zin om te duiken steeds groter en aan de andere kant het zicht steeds minder. En dat laatste vind ik niet fijn duiken, dus waar wil ik dan gaan duiken? Tja, ik kan voor ‘safe’ gaan en naar het Grevelingenmeer rijden, maar ik vergroot liever de kans op een ontmoeting met een sepia of pijlinktvis. Dus ook vandaag kies ik weer voor de Oosterschelde.

Ik besluit deze duik eens een volledige verkenning van de duikstek te maken, op zoek naar de sepiatentjes die er zouden moeten staan. Altijd handig om te weten wat er staat en wellicht vergroot ik zo mijn kans op een leuke ontmoeting. Eenmaal in het water zie ik dat het water inderdaad bagger lijkt, of misschien is het meer dunne bruine soep. Wat dieper wordt het niet veel beter, maar ik duik wel precies op wat sepiatentjes. Alles is nog leeg, geen enkel spoor van inktvissen te bekennen. Op mijn gemak struin ik alles af en duik ik verder om zoveel mogelijk meters te maken, goede foto’s maken gaat zo ook niet lukken. Bovendien is het een goede workout!

Onderweg passeer ik wat andere duikers, die helaas de frogkick nog niet geleerd hebben. Hevig vinnend maken ze grote stofwolken, zo zonde en totaal niet nodig. Maar ja, het hoort er schijnbaar bij. Men kijkt niet even achterom om te kijken wat ze nu precies aanrichten. Door het stof duik ik prompt tegen een fuik aan. De ingang ligt plat op de bodem, zo zal de visser niet veel bovenhalen. Eerlijk gezegd boeit me dat niet veel, zo zijn de sepia’s in ieder geval veilig. Maar het hoort zo niet te staan in ieder geval. Het enige wat in de fuik zit zijn krabben, die waarschijnlijk weer terug gezet gaan worden.

Heel wat meters leg ik af, maar ik zie geen sepia, geen pijlinktvis en ook geen sepiola. Want ook naar sepiola’s zoek ik met een schuin oog, je weet maar nooit! In het zeer matige zicht zie ik ineens een schim bewegen. Voor ik goed en wel kan zien wat het is, zie ik alleen nog maar een staartvin wegschieten. Leuk! Dat was een harder of een zeebaars, die laten zich vanaf nu ook weer zien dus. Dat is een welkome ontmoeting in deze tot nu toe matige duik.

Uiteindelijk kom ik bij de sepiatentjes waar ik precies een week geleden ontmoetingen met een pijlinktvis en een sepia heb gehad. Althans, ik ben in de buurt, maar door het slechte zicht kost het me wel moeite om de juiste tentjes te vinden. Wat is het toch jammer dat er geen herkenbare herkenningspunten zijn hier. Maar goed, na een paar minuten zoeken en navigeren kom ik er toch weer aan uit. Helaas is mijn lucht al weer ver op en heb ik nog maar een paar minuten tijd. Ik heb de pijlinktvis eieren gevonden en kijk even rond en wacht, maar er is geen beweging. Geen pijlinktvissen dus, dan maar wat sfeerfoto’s maken van de eieren. De eieren van vorige week zijn inmiddels vergeeld, maar er hangen ook witte verse eieren onder. Dit geeft een mooi contrast in de foto’s.

Een tentje verder vind ik het sepiavrouwtje, ze hangt weer bij haar favoriete tentje, maar nog steeds helemaal alleen. Net als vorige week doet ze om de paar minuten alsof ze eitjes afzet en kronkelt ze haar tentakels teder om een bamboestokje heen. Er komt alleen niks uit, hopelijk komt dat later nog goed. Ik weet zeker dat dit vrouwtje hetzelfde vrouwtje is wat ik vorige week zag, ik herken haar aan littekens op de flank van haar lichaam. Bijzonder dat zulke dieren dus zo honkvast kunnen zijn. Hoe dit gaat aflopen weet ik niet, maar ik ga hier nog wel terugkomen. Ik heb maar een paar minuten kunnen genieten, mijn lucht raakt nu echt ver op. Loodrecht naar de kant zwem ik en ga er daar uit, de rest wandel ik wel terug. Ondanks het zeer matige zicht, was het toch een prima duik door deze late ontmoeting. Misschien maak ik straks nog wel een duik hier, ik weet haar nu te vinden.

Max. diepte 10,5 m, temp. 13 gr.C., zicht ca. 1-2m, duiktijd 66min.
Duik 888 (Oosterschelde, dinsdag 30-4-2018, 9.40u)