René Weterings – Babyshower bij de zeedonderpadden!

Beschuit met muisjes eten onder water valt niet mee, maar het zou voor Duikreporter René Weterings wel van toepassing geweest zijn tijdens deze duik.

Datum: 29-1-2021
Duiklocatie: Dreischor reefballs

Het weekend beginnen met een duik, dat beviel mij vorige week erg goed. Vandaag dus in de herhaling! Vroeg stoppen met werken op vrijdag en dan naar Zeeland rijden, prima plan!

Jeroen had afgelopen week ook wel oren naar een vrijdagmiddagduik, ook om de drukte in het weekend te vermijden. Helaas heeft half Nederland de zeedonderpadden ontdekt, dus zelfs in de winter kunnen we van een soort ‘gekte’ spreken. Maar goed, we doen er zelf ook aan mee, het minste wat we kunnen doen is zorgen voor spreiding. Het weer zat deze week niet echt mee, veel wind en regen, maar gelukkig is het vanmiddag nagenoeg droog. Jeroen staat al op de parkeerplaats te wachten en er staan maar twee andere auto’s van duikers die er al weer uit komen. Dat ziet er dus goed uit voor ons.

Via de tamtam hebben we al vernomen dat er eitjes zijn uitgekomen, voornamelijk bij het witte nestje. We zijn dus heel benieuwd of er voor ons nog wat waar te nemen valt, maar uit ervaring weet ik nog wel dat zo’n nestje meestal niet in een dag leeg is. Vol goede moed wandelen we naar de steiger. We maken nog even snel wat afspraken om elkaar niet te veel in de weg te liggen. Jeroen gaat filmen en ik natuurlijk fotograferen. Jeroen gaat dapper met een sprong het water in, ik lafjes via de trap. Mijn koers is westelijk op een diepte van 3,5 meter, Jeroen gaat meteen naar het oosten om het witte nestje te bekijken.

Het is maar een paar keer met de vinnen peddelen en ik ben al weer bij het ondiepe nestje aangekomen. De eitjes zien er inderdaad erg ver ontwikkeld uit, wat gaat dat toch hard in een week tijd. Vader zeedonderpad laat zich vandaag niet zien, alsof hij al beseft dat zijn werk er op zit. Na een paar minuten heb ik geluk, ik zie een heel klein visje uit het nest het open water in schieten. Het gaat zo snel dat het fenomeen al voorbij is voor ik er goed en wel naar heb kunnen kijken. Mijn ogen zijn vanaf nu extra gefocust. Ik probeer eitjes te vinden waarbij ik kan inschatten of ze gaan uitkomen, maar ik zie het niet. Alle eitjes lijken nog in ruste te zijn. Maar dan…wederom een klein visje! Grrr….weer te laat, dan maar gewoon wat mooie macrofoto’s van de eitjes, want ze blijven fotogeniek.

Na een tijdje geef ik het op, want ik wil ook nog langs de andere nestjes. Als eerste zwem ik richting het witte nestje en kom onderweg Jeroen tegen. Dat komt mooi uit, wisseling van de wacht. Al snel nadat ik mijn positie bij het witte nestje inneem zie ik het eerste jong al uit het nest komen en verticaal het water in schieten. Ik zet mijn camera letterlijk op scherp en probeer zo goed en kwaad als het kan om een jonge zeedonderpad vast te leggen. Om de paar minuten schiet er een visje aan mijn lens voorbij. Ondertussen fotografeer ik de kleine kopjes van de jongen die uit het ei steken, ook een grappig gezicht! Het is leuk om te zien, maar ik merk dat ik niet het ultieme geduld heb om de hele tijd op mijn display te turen in de hoop een jong uit het ei te zien komen. Uiteindelijk heb ik geluk en is er een jong dat niet zo heel snel is, ik grijp mijn kans en na een paar pogingen heb ik een nagenoeg volledig scherpe jonge zeedonderpad in mijn beeld. Dat viel niet mee met de Olympus 60mm met Subsee +10 diopter, maar hij staat er op.

Zo ben ik nog een paar minuten bezig, maar na bijna vijftig minuten vind ik het mooi geweest. Ik besluit via het nestje op de reefball terug te gaan en langzaam maar zeker een einde aan deze duik te maken. Het nestje op de reefball lijkt in ontwikkeling even ver te staan als het nestje op 3,5 meter diepte. Hier is papa zeedonderpad nog wel dicht bij het nest aanwezig en lijkt alles behalve blij met mijn aanwezigheid. Ik maak wat laatste foto’s van de eitjes, wetende dat het wel eens de allerlaatste van deze winter kunnen zijn. Enerzijds heb ik het nu wel gezien ook en anderzijds…over een week is misschien alles wel weg. Maar het was een hele mooie periode met de zeedonderpadden die ik vanaf 20 december heb kunnen volgen, op een paar dagen na zes weken. Nu wordt het tijd voor andere duikstekken en ander leven.

Max. diepte 8,5 m, temp. 5 gr. C., zicht ca. 2-3 m, duiktijd 70 min
Duik 1017 (Dreischor reefballs, vrijdag 29-1-2021, 16.30u)