Sandra Boerlage – Pigaraja wrak
Na een nacht varen kwam Duikreporter Sandra Boerlage aan bij het Pigaraja wrak. Maar niet alleen het grote wrak was de moeite waard om te fotograferen.
Datum: 29 november 2018
Duiklocatie: Halmahera, Indonesië
We bleven de hele dag in deze omgeving en hadden dus de mogelijkheid om twee keer op het wrak te duiken met Eric als privé gids. Een wrak die met zijn boeg op 30m diepte ligt vlakbij een mooi bounty eilandje.
Leuk om even goed om het wrak,die vol begroeid was met sponzen, te zwemmen al had je wel wat stroming om er te komen.
Een poging tot model fotografie zat bij deze duiken wel in de planning, helaas was dat wel iets te veel gevraagd van mijn model met aardig wat stroming. Dat mag de pret natuurlijk niet drukken en na het wrak hebben we heerlijk over het rif gedoken. Hierbij lieten zich 5 mobula’s even snel zien en hebben we genoten van zwartpunt rifhaaien.
Ook de middag duik was een klein groepje, heerlijk genoten en hierbij ook groothoek pogingen gedaan. Dan is het wel erg jammer als de gids een pigmee aanwijst. Een kans om eens goed te kijken naar het beestje i.p.v. me normaal altijd meteen op de juiste instelling en positie voor de foto te storten. Wat ik bij zo’n duik ook doe als ik even niks te fotograferen heb, is te kijken naar wat de gids doet en hoe hij naar objecten zoekt. Een goed leermoment om te weten waar je dingen kunt vinden.
Na een korte trip in het dorpje Pigaraja, waar niet alleen wij maar ook de dorpelingen onze ogen uitkeken. Het gevoel wat apen in een een dierentuin moeten hebben hadden wij nu, aan alle kanten werden we bekeken en achterna gelopen. Door het halve dorp werden we uitgezwaaid om richting de boot te gaan, waar we ons klaar konden maken voor de nachtduik.
Voor de nachtduik die ik na de bobbitworm natuurlijk niet over sla had ik mijn macro er weer op gezet. Heerlijk gedoken en wat heb ik veel gezien deze duik, ik weet eigenlijk niet eens waar ik moet beginnen. Ja ok geen bobbitworm, maar mijn wens voor Shaun de Sheep in een duik was uitgekomen. Ik weet niet wie er blijer was, de gids of ik haha. De gids liet mij op het gemak mijn gang gaan om deze op de foto te krijgen, waarbij het rondzwemmende plankton wat op de lampen afkwam het er niet makkelijker op maakte. Maar wie niet waagt die niet wint en geduld heb je zeker nodig bij zoiets. Na het hele fijne werk heb ik me even gestort op iets groters, een slangaal die zich even als fotomodel opstelde. Als top op de ijsberg aan het einde bij bovenkomst nog een pijlinktvis die tussen de golven bij bovenkomst ons aan het bekijken was.
Al met al dus een geslaagde dag, met ditmaal na de briefing van Eric geen true facts,maar een filmpje over wat we allemaal deze trip nog tegen konden komen.
