Dirk Van den Bergh – Op zoek naar Spiky

Duikreporter Dirk Van den Bergh heeft een missie bij de Zeelandbrug. Hij gaat op zoek naar Spiky, een heel bijzonder diertje.

Datum: 26-10-2021
Duiklocatie: Zeelandbrug-Noord

Het is mijn 78e duik bij de Zeelandbrug, maar het is nu op vier dagen na twee jaar geleden dat ik hier nog eens dook …

Afspraak met buddy Petra Smit om op de LW kentering te duiken. Doel: op zoek gaan naar het zeepaardje. Petra heeft hier dit seizoen al veel gedoken en ze weet het zitten. Ze heeft er zelfs een naam aan gegeven: Spiky! Er staat een stevige bries en we zoeken snel wat diepte op om aan de deining te ontsnappen. Er staat nog een stevige stroming. Pfff … ik was al vergeten dat het zo een pak lastiger is om te filmen!

Petra wijst al onmiddellijk een kleine zeedonderpad aan.

Ik zie een inimini sepia. Aan het schelpje op de voorgrond en de paarse kokerwormen op de achtergrond zie je goed hoe klein hij is!

Even verder zie ik een mooie zeedahlia

We zakken verder af en komen de eerste stokken tegen. Geen zeepaardje te zien. Ik blijf wat hangen om deze zee-abrikoos (of is het een zeebes?) goed in beeld te krijgen en wanneer ik opkijk is er geen Petra meer te vinden.

We zijn 20 minuten onderweg. Tijdens de check de stek hebben we afgesproken de buddylijn niet te gebruiken (al slechte ervaringen mee gehad) en dat we indien we mekaar kwijt zouden geraken, we gewoon onze duik individueel zouden afmaken. Zo gezegd, zo gedaan …

Ik ben nu wel mijn topspotter kwijt! Gelukkig heeft ze me verteld waar het zeepaardje zou moeten zitten. Yes! Gevonden! Ik begrijp waarom ze het Spiky genoemd heeft! Ik zag al vele zeepaardjes in de Oosterschelde, maar dit is toch wel het mooiste tot hiertoe.

Ik blijf er 10 minuten van genieten. Het dier heeft duidelijk last van mijn videolampen, want het kruipt steeds weg achter de stokken. Ik zet de lampen op minimale kracht en dat helpt! Ik ben nu 40 minuten onder en heb nog 100 bar over, maar besluit om aan de terugweg te beginnen, zodat ik na een uur terug bij de trap ben (dat is ook een afspraak!). Onderweg geniet ik nog van de paarse- en de pauwkokerwormen die in velden bij mekaar staan. Ik zie nog een “speciale vis”, maar dat blijkt op de beelden een doodgewone grondel te zijn … De pijlers van de brug komen terug in zicht en hier hou ik mijn veiligheidsstop. Daarna verder richting kant. Hier wordt het zicht zo goed als nihil. Even mijn hoofd boven water om te kijken waar ik ben en dan met de stroming mee tot aan de trap. Even later zie ik Petra ook boven komen en we geven het OK teken naar mekaar. Zij moet wel tegen de stroming in naar de trap peddelen … Het was een geweldige terugkomst bij de Zeelandbrug en dit smaakt zeker naar meer!