Dirk Van den Bergh – Ontbijten met een zeepaardje
Duikreporter Dirk Van den Bergh staat extra vroeg op voor een ontbijtje in goed gezelschap. In zijn video zie je het zeepaardje van de Zeelandbrug.
Datum: 03-09-2018
Duiklocatie: Zeelandbrug
We (Nick Lobé, Marleen De Waal-Malefijt en ik) hebben overnacht in De Witte Boulevard, om 06.00 uur uit bed en om 08.00 uur gaan we in het water bij de Zeelandbrug.
Tijdens het weekend heb ik bewust het zeepaardje ontweken. Iedereen weet nu ondertussen wel waar het zit en wist je het nog niet, dan zie je het wel aan het bubbelbad aan de oppervlakte … Trouwens, ik ben blij dat het bekend is, want ik hou niet zo van die geheimhouderij. Ik vind het juist leuk om je ontdekkingen te delen met andere duikers, zodat ze er ook kunnen van genieten!
Het is maandagmorgen en er zijn slechts enkele duikers aanwezig. Nick was wel al bij het zeepaardje geweest en zal ons leiden. Ik beloof om mooi te volgen en onderweg niets te filmen. Daar krijg ik spijt van, want we zijn nog maar net onder of ik zie voor het eerst een pollak! Nee Dirk, niet filmen …
Nick brengt ons feilloos naar het paardje. Ik zet mijn videolampen op halve kracht om het niet te hard te verstoren. Veel trekt het zich niet aan van onze aanwezigheid. Enkel een krab die te dicht bij komt lijkt het te verontrusten: het draait zich er met de rug naar toe als bescherming. Heerlijk om dit diertje in alle rust gade te kunnen slaan! Marleen en ik wisselen mekaar af om beelden te nemen. Heel de tijd liggen we er alleen bij!
Het blijft tijdens deze duik niet alleen bij een ontmoeting met het zeepaardje! Wanneer we dieper afdalen zie ik een wrattig tipje. Ik ben fier dat ik het deze keer eens zelf gevonden heb, want dit slakje lijkt als twee druppels water op zijn voedsel, de struikvormige mosdiertjes en is dus moeilijk te vinden. Deze slak heeft veel papillen, waarop wratachtige tuberkels zitten waaraan het de naam dankt. Deze papillen kunnen ter verdediging afgeworpen worden, maar blijkbaar is dit noodlottig voor het dier. Dus zeker nooit aanraken!
We zien ook nog Bruine plooislakjes en harlekijnslakjes.
Op de vlakte tussen de twee pijlers komen we drie jonge sepia’s tegen (zie video) en een joekel van een Noordzeekrab, de grootste die ik ooit tegenkwam!
We zijn max 15 meter diep geweest en ondanks het vele draaien en keren onder water komen we, eigenlijk tot onze eigen verbazing, na 67 minuten recht bij de trap terug boven!
Wow, wow, wow, wat een mooie duik was dit weeral!
