Dirk Van den Bergh – Een vulbeurt met gevolgen…
Soms gebeurt er wat onverwachts. Dirk Van den Berg maakt een duikje in de Put van Ekeren, wat volgens hem ook nog eens de mooiste zoetwaterput is.
Datum: 08-07-2019
Duiklocatie: Put van Ekeren
Ik ga mijn flessen vullen in Ekeren en wie kom ik daar tegen? Gunther en Annemie, mijn gidsen in Dahab! Ze zijn op “vakantie” in België. Leuk weerzien! Ze komen vullen omdat ze morgen gaan duiken in de Put van Ekeren. Ze hebben afgesproken met Pierre en Marina. Waarom kom je ook niet? Ja, waarom niet? We spreken af tegen de middag.
Vóór ik de volgende dag vertrek ga ik nog eens kijken naar de vluchten van Tui naar Egypte. Oeps … de goedkope prijzen beginnen op te schuiven … Ik was toch al zinnens om in het najaar voor de zesde keer naar daar te gaan, dus als verrassing boek ik meteen mijn vlucht met bevestiging aan Gunther en Annemie dat ze het hotel kunnen vastleggen. Dat is dus gevolg nummer één van die vulbeurt …
Gevolg nummer twee is dat ik nog eens in de Put van Ekeren ga duiken! Niettegenstaande ik het de mooiste zoetwaterput vind die ik ken en het slechts 7 km rijden is van bij mij thuis is het net geen jaar en 127 duiken geleden dat ik er nog gedoken heb …
Gevolg nummer drie is dat ik nog eens met mijn top buddy Pierre Spirlet duik: Gunther duikt met Marina en Annemie wil droog blijven omdat ze vanavond ook al gaat duiken. Door allerlei omstandigheden is het dit seizoen nog maar de tweede keer dat ik met hem duik. Samen maakten we al 102 duiken!
Wanneer we aan de steiger ondergaan zie ik al meteen een grote baars.
We volgen de rand van de Put en wanneer ik even blijf hangen om een slakje te filmen ben ik Pierre al een eerste keer kwijt … Het zicht is goed, maar mistig. Ik volg de afgesproken weg langs rand, waarbij ik even naar 9 meter zak. De temperatuur zakt mee van 22° naar 16°. In de verte zie ik Pierre seinen met zijn lamp. We gaan naar rechts. Er zit veel leven langs de plantenrand. Onderweg komen we Gunther en Marina tegen. We gaan tot bij het nieuwe beeld.
We keren iets ondieper terug boven de waterplanten. Daar zwemt een zeelt. Ik erachteraan natuurlijk … Pierre kent dat. Ik kijk onder mijn oksel door. Pierre volgt. Het lukt me uiteindelijk om de zeelt in beeld te krijgen, maar dat heeft een flinke inspanning gekost en … ondertussen ben ik Pierre toch kwijt.
Ik zwem dezelfde weg terug en kom Pierre opnieuw tegen. Het is weer echt genieten van al de visjes die rondom ons zwemmen. Daar is de zeelt weer! Ja, je raad het: ik ben Pierre opnieuw kwijt. Deze keer ga ik aan de oppervlakte kijken, want de zeelt heeft heel wat rondjes met mij gemaakt … Ik zie de bellen van Pierre een eind verder weg. Weer zwemmen!
Het houdt niet op. Even verder zien we verschillende karpers.
Nu ben ik Pierre definitief kwijt. We waren al op de terugweg en Pierre kent de Put van buiten, dus deze keer zwem ik gewoon door naar de steiger. Onderweg zie ik nóg karpers, waaronder een hele grote. Die wil echter niet in beeld … Ik geef het op, want ik begin al krampen in mijn benen te krijgen. Na 67 minuten ben ik aan de steiger. Geen Pierre te zien, maar ik zie wel zijn bellen. Even later komt hij ook boven.
Het wordt uiteraard nog een gezellige nazit. Gunther probeert Marina warm te maken om nog eens naar Dahab te komen … Zou het lukken? Als het aan haar lag: onmiddellijk!
