Dirk Van den Bergh – De laatste van dit seizoen?
Soms zit het mee, soms zit het tegen. En vandaag is duidelijk een dag dat het tegen zit bij duikreporter Dirk Van den Bergh.
Datum: 22-11-20147
Duiklocatie: De Tetjes en Put van Ekeren
De siliconenfile in Antwerpen … wie heeft er niet over gehoord? Even lijkt het erop dat onze duikdag niet zal doorgaan, maar mijn buddy Pierre Spirlet is zoals altijd (want met of zonder siliconen is het altijd miserie op de ring rond Antwerpen) op tijd vertrokken. Om 09.00 uur krijg ik bericht dat hij er door geraakt is en ik vertrek ook richting Wemeldinge, waar we om 11.00 uur bij de Tetjes in het water moeten liggen om op de laag water kentering te duiken.
Volgende hindernis: de “Nieuwe Sluis” ( zoals de duikstek ook wel genoemd wordt) staat open en het water stroomt met slib en al vanuit de polders de Oosterschelde in. Dat belooft niet veel goeds … Het waait bovendien stevig en ondanks de beloofde 14° voelt het heel wat kouder aan om je om te kleden.
Wanneer we het water instappen is het al meteen duidelijk … een bruine brij … We moeten door het laag tij een eindje te voet het water in, maar het betert niet. Zullen we maar? Desnoods handje vasthouden? Het gaat al meteen mis, want het zicht is zo slecht dat ik niet onmiddellijk doorheb dat we terug richting kant op gaan … We corrigeren en dan zakken we af. Hoe dieper we gaan hoe “beter” het zicht wordt.
Alles is bedekt met een laag stof. Zelfs de massaal aanwezige brokkelsterren hebben geen kleur meer. Ah, wat kleur: een slibanemoon … en daar een oranje heremietkreeft … Het is ondankbaar filmen en fotograferen met al dat stof en daar nog wat stroming bij. Zelf moeten we zo dicht mogelijk bij de bodem blijven om iets te zien, met het gevolg dat we nog meer stof doen opwaaien … Een wonder dat we mekaar niet kwijt geraakt zijn!
We zakken af tot 21 meter. We zijn de afgesproken 20 minuten onderweg om terug te keren. Gelukkig, want ik krijg het hier toch wel koud in mijn natpak met een watertemperatuur van 8°! We nemen dezelfde weg terug, zodat we zeker zijn om terug bij de instap uit te komen.
Na 40 minuten komen we terug boven. Nee, dit was zeker niet de mooiste duik van het jaar, maar wel weer een ervaring rijker!
We gaan nog een tweede duik maken in de Put van Ekeren. Even alle poriën dichtnijpen om terug in dat natpak te kruipen, maar al bij al valt het nog mee. Hier is de wind niet zo te voelen en de zon schijnt.
Ook hier moeten we goed opletten om niet te dicht bij de bodem te duiken, want alle planten zijn aan het afsterven, liggen op de bodem en zijn bedekt met schimmels die bij de minste beweging opwaaien.
Het is een beetje een spooky duik … nergens leven te bespeuren en het beeld van de buddy’s doet daar nog een schepje bovenop!
Na 25 minuten keren we terug, tussen de twee putten in. We hebben 47 minuten gedoken en gingen max 8,7 meter diep.
Dit zal hier wel mijn laatste duik van het jaar geweest zijn, maar geen probleem: volgende week zit ik Egypte, Dahab. Daar ga ik mijn 400e duik vieren en omdat dit zonder Pierre is (met wie ik er ondertussen 77 gemaakt heb), trakteer ik er eentje in het truckerscafé “De Club”. Eénje? Ja watte … is dat daar nog effe uitgelopen!
Onderstaande video is in HD1080p, dus eventueel de settings aanpassen voor de beste kwaliteit.
