Leendert Smit – Dubbel pech

Als hij door de zoeker van zijn camera kijkt, ziet hij … niets…. Er zijn momenten dat je de uitvinder van lenskapjes niet dankbaar bent. Duikreporter Leendert Smit had zo’n momentje.

Datum: 22/9/2017

Duiklocatie: Zeelandbrug en Anna-Jacobapolder Zeeland

En de dag begon zo goed!
Het is prachtig weer, windstil. Gunstige kentering met tijd genoeg voor een tweede duikje.
Daar komt bij dat ik niet terug naar Rotterdam hoef want vanavond start het duikweekend van mijn club.

Het is niet druk bij de brug maar Mariëlle en Richard zijn er natuurlijk wel. We kletsen wat en gaan te water. Ik hoop nu toch eindelijk eens wat mooie slakjes tegen te komen want tot nu toe is het wat mij betreft een zeer matig slakken jaar. Al snel kom ik een mooi harlekijnslakje tegen dus ik begin mijn camera in te stellen. Als ik echter door de zoeker kijk zie ik niets. En dat is niet zo gek want ik ben vergeten het lenskapje te verwijderen. Dat wordt dus geen foto’s maken deze duik.
Maar ik heb nog een heel weekend voor de boeg. Hoe krijg ik dat lenskapje verwijderd en vervolgens het huis weer vacuüm? Ik heb geen spullen bij me om dat te realiseren. Hier over piekerend maak ik de duik af. Ik spoel het huis af in de bak (ja die voorzieningen zijn echt een uitkomst) en laat de boel een tijdje drogen. Ik heb gelukkig alle tijd. Als het huis droog is maak ik hem open en verwijder het kapje. Ik probeer nu met mijn mond het huis weer vacuüm te zuigen en verdomd, het lukt! Ik kan zoveel onderdruk creëren dat ik de port niet meer van het huis af krijg.

Vol goede moed naar de volgende duik dus: Anna-Jacoba polder.

Wie weet kom ik weer een zeepaardje tegen. Als ik aankom ben ik niet de enige. Een groepje uit het oosten des lands is zich aan het omkleden. Ze vragen natuurlijk naar de zeepaardjes en ik ben weer zo aardig om het ze zo goed mogelijk uit te leggen. Maar, garanties tot de waterkant natuurlijk.

Als ik zelf even later het touw bereik schrik ik wel een beetje. Het ziet er allemaal behoorlijk afgeragd uit en geen zeepaardje te bekennen natuurlijk. Wel zie ik massa’s verwanten, de zeenaald.

Ik krijg het ook al snel behoorlijk koud. Is het water hier nou zo veel kouder dan bij de brug? Of is het de schrik over de kaalslag op het touw? Als ik terugloop naar de auto voel ik de ware reden. Het water druipt in mijn laarzen en ik blijk tot op mijn onderbroek nat. Dat is geen leuk begin van het weekend. Gelukkig is het mooi weer en kan ik alles min of meer drogen. Maar waardoor komt de lekkage? Dat kan ik voorlopig even niet achterhalen. Ik hoop dat ik gewoon mijn rits niet goed heb dichtgetrokken. De eerstvolgende duik zal dat moeten uitwijzen.