Climbing up from the deep
Bij een duikongeval liep Gery ernstig hersenletsel op. Drie jaar later werkt ze nog steeds keihard aan herstel.
Geef nooit op! Bij een ernstig duikongeval in september 2016 liep Gery ter Velde ernstig hersenletsel op. Ze lag weken in coma en toen ze daaruit ontwaakte, kon ze niet praten en niet bewegen. Nu drie jaar later gaat ze nog steeds met ‘sprongetjes’ vooruit. Haar grote doel is weer te leren lopen. Haar grootste droom om ooit haar beroep als fotograaf weer te kunnen oppakken. Maar dat kan ze niet alleen, daarom richtten haar partner Ted Huikeshoven en haar beste vrienden de stichting Climbing up from the deep op.
Het verhaal van Gery gaat over hoe een leven in één duik rigoureus op zijn kop wordt gezet. Een groot deel van haar vrije tijd draaide om duiken. Ze heeft meer dan 1500 duiken in haar logboek, is opgeleid tot grotduiker en technisch duiker en gaf als duikinstructeur zelf les. Ze was vrijwilliger bij Project Baseline Haarlemmermeer en voor Ghost Fishing. Aan de muur in het huis van Gery en haar partner Ted Huikeshoven hangt een grote foto, waar ze met een zware dubbelset op haar rug aan boord van het duikschip Aquila klautert na een schoonmaakduik op de Noordzee.
Duik met een knuffel
Ze was altijd gezond weer boven gekomen. Ook die laatste duik in september 2016 – een Tech 2-opleidingsduik op het wrak van de LT221 bij Sardinië – ging helemaal volgens het boekje. Gery, Ted en derde teamlid Pim begonnen precies volgens de planning aan de opstijging, ze maakten keurig en strak hun stops op weg naar boven. Elke minuut klopte. Instructeur Stefano was bijzonder tevreden: hij gaf Gery onder water een knuffel en de twee mannen een hand. Even later klom ze lachend aan boord.
Maar toen begon de nachtmerrie. Ted: «Ik weet het nog precies. Ze zei ineens ‘ik voel me niet goed’ en ze zakte zo onderuit.» Het ging van kwaad tot erger, ze zakte steeds verder weg. Toen ze na de boottocht terug naar de haven en de ambulancerit in het ziekenhuis terecht kwam, was ze inmiddels in coma. Oorzaak: belletjes in haar hersenen.
Gaatje
In het ziekenhuis in Cagliari kreeg Gery acht lange behandelingen in de hyperbare kamer. Op die manier werden de gasbelletjes ‘opgeruimd’ maar ze bleken wél grote schade te hebben aangericht in de buitenste schil van Gery’s hersenen. De reden van het duikongeval bleek een gaatje in haar hart te zijn, een shunt, waardoor er een verbinding was tussen de aderlijke en slagaderlijke bloedsomloop en belletjes in haar hersenen terechtkwamen en niet via de longen werden weg gefilterd.
Na achttien dagen werd Gery – nog steeds in coma – vanuit Sardinië naar Nederland overgebracht. Daar kwam ze in het LUMC langzaam bij bewustzijn. Ze kon niet praten en niet bewegen. Na nog eens 22 dagen in het Leidse ziekenhuis kwam ze in een gespecialiseerd revalidatiecentrum van Heliomare terecht. Ze leerde weer praten, lezen en zitten. Langzaam kwam er ook beweging in haar armen en benen.
Vechter
Bijna zes maanden zat ze daar en toen kwam de revalidatie in Heliomare ten einde. Maar Gery neemt er zelf nog geen genoegen mee: ze wil blijven vechten voor vooruitgang, niet berusten in de beperkingen die ze nu heeft. Die vechtershouding is ook reëel: ze gaat namelijk nog steeds vooruit door keihard te werken tijdens therapieën en persoonlijke trainingen. Ze kan – met hulp – kleine stukjes lopen en fotograferen doet ze inmiddels ook weer. Al heeft ze moeite om met haar rechterhand de kleine knopjes te kunnen bedienen. De fijne motoriek is nog niet goed genoeg.
Grote hindernis in het langdurige revalidatietraject is dat de zorgverzekering nu nog maar een klein deel van de therapieën vergoedt, terwijl Gery – als zelfstandig ondernemer – geen inkomen meer heeft. «Wat vergoed wordt, is een half uur fysiotherapie per keer,» zegt Ted. «En Gery kan bijvoorbeeld een aantal uur ergotherapie vergoed krijgen. Daar leren ze je om te gaan met je beperking. Veel andere therapieën betalen we zelf. Maar het spaarpotje van Gery raakt langzamerhand op.’
Inmiddels steken meer en meer mensen een helpende hand toe. Ze doneren via de stichting Climbing up from the deep omdat ze vinden dat Gery de kans moet krijgen om zo goed mogelijk te worden. Gery is er ontzettend blij mee. «Aan ergotherapie ben ik nog niet toe. Ik weet dat er nog steeds vooruitgang te boeken is.»
1 reactie
Marloes Otten
Heel veel respect voor deze dame!