Carla van Westing – Wandeling
| Locatie | Zoetersbout |
Vandaag staat weer een wandeling langs de vloedlijn op het programma. Van tevoren wist natuurlijk niemand dat Nederland gisterenavond een kwartfinale moest spelen die pas om 22.00 uur begint. Maar ja, zoals ik al jaren zeg, opstaan doet maar even pijn.
De wekker gaat om 7 uur, want we hebben om 9 uur afgesproken bij Zoetersbout. Er zijn geen extra duikers vandaag, dus Lilian en ik zijn alleen. We vinden in haar zoon Sverrin en mijn vriend Harry, gelukkig 2 mannen die met ons mee willen om te helpen. Er is ons namelijk van de week ter ore gekomen, dat we niet meer op onze vaste stek terecht kunnen. De mosselkwekerij op Neeltje Jans gaat zijn parkeerplaats uitbreiden.
Maar eerst moeten we verzamelen, anders kunnen we geen bakken vullen. Het opstellen is van latere zorg. Als we bij Zoetersbout zijn blijken de omstandigheden zo, dat alleen Harry en ik duiken. Harry heeft dit nog nooit gedaan, maar als hulpverzamelaar, netje vasthouden en potjes aangeven, moet dat toch lukken. En dat blijkt ook wel. We vinden echt leuke dingen en hij blijkt een prima hulp. Na bijna een uur komen we boven met 2 netten een heel stel potjes vol. Als wij ons omkleden brengen Lilian en Sverrin alles naar de auto en na een lekker bakkie vertrekken we naar Burghsluis, om in de haven nog verder te zoeken. We vinden hier weer de schattige bretelletjes, zaksponsjes en oesterdiefjes. Lilian scoort een stel kleine visjes. Een paar zijn mini harders of zeebaarsen, we zijn niet zeker, zo klein zijn ze nog. Maar ze heeft ook een steenslijmvisje en een stekelbaarsje, te leuk!!! Ik heb al een grondel te pakken in een oester met duiken, dus een visrijke dag vandaag.
Als we dan naar Neeltje Jans rijden, moeten we ter plaatse beslissen waar we gaan staan. Er ligt een enorme hoop zand en er staan allerlei grote graafmachines naast onze vaste plek. We wijken dan ook noodgedwongen uit naar de parkeerplaats waar de wandeling begint. Want we kennen hier de weg niet goed genoeg om heel snel een andere goeie/leuke stek te vinden. Dat moeten we in een later stadium op ons gemak doen. En in overleg met de verschillende instanties die ook bemoeienis hebben met de wandeling.
We zoeken een plaats waar we behoorlijk uit de wind staan en stellen de tafels op met de bakken. De mannen gaan langs de steile kant water voor ons halen. Zo fijn dat ze er bij zijn!
De bakken worden ingericht. We hebben een kwallenbak, met 2 kompaskwallen en 2 oorkwallen. Leuk om het verschil te laten zien en vertellen met betrekking tot de netelcellen. Als we het grondeltje in de bak vrijlaten, blijkt er een paartje in de oester te hebben gezeten. Wat een leuke verrassing. We hebben een scala aan krabbetjes en heremietkreeftjes. Zeesterren en heel veel verschillende zakpijpen. Weer genoeg om een heleboel bij te vertellen.
We voelen ons hier niet echt op ons gemak staan, maar we doen het ermee. Het duurt gelukkig niet lang voordat de eerste passanten langskomen. Twee Duitse toeristen die zich maar al te graag alles laten uitleggen. Zijn verwonderd over de heremietkreeft en begrijpen eindelijk waarom die in Duitsland “Einzieher” heten. Echt grappig. Ook zijn ze verbaasd over de sepiaschildjes. Die vinden ze wel langs het strand en ze denken dat het de bloei van één of andere plant is. De gezichten zijn echt wat waard als we vertellen dat het eigenlijk de ‘skeletten’ zijn van de sepia’s. Zo enorm geïnteresseerd en verrast dat ze zomaar wat geleerd hebben op de zondagmiddag. En dat is nog maar het begin. Er komen nog veel meer belangstellenden. We kunnen blijven vertellen. Het weer werkt een hele tijd behoorlijk mee. Wel krijgen we een keer een flinke bui, maar die duurt maar even. Het is vandaag wel de dag van de bekenden die langs komen. Een aantal vrienden en collega’s komen ons met een bezoek vereren. Heel erg leuk, ook omdat ze dan weten waar ik het altijd over heb. Na een vrij lange tijd, gaan we opruimen en de beesten weer terug in de Oosterschelde zetten. Ze hebben zich lang genoeg in de bakken opgehouden. We rijden met ze naar de getijdenpoelen om ze weer los te laten.
Als we later met z’n vieren achteraf nog even wat drinken, kijken we terug op een zeer geslaagde dag, maar we gaan wel naar een andere locatie zoeken voor het nieuwe seizoen. Nu, dit jaar, nog twee keer hier.
