Carla van Westing – Slakdolfjacht

Helaas is de wind afgelopen week niet gunstig geweest en is er nu ook nog een windkracht 5 uit bijna pal zuid. En toch gaan ze met z’n drietjes richting Zeelandbrug. Ze willen gewoon graag slakdolfjes zien!

Lilian heeft ze al gespot, maar Mattie en ik nog niet. Op de carpoolplaats proppen we alle spullen in 1 auto, wel zo gezellig gezamenlijk rijden. Genoeg te kletsen onderweg, dus fijn dat het allemaal past.

Er wordt inderdaad lekker gebept onderweg, over duiken, over pakken, vakantiebestemmingen en wat is er nog meer duik-gerelateerd??
We zijn net ietsje te laat voor de kentering en dat weten we, maar anders hadden we bijna midden in de nacht moeten afspreken en daar hadden we niet zoveel zin in. Half 8 op de carpoolplaats voor de zaterdag is vroeg zat! En als we netjes doorrijden en meteen omkleden enzo, kunnen we er op de kentering in, dus alsnog weinig stroming met LW.
Zo gezegd zo gedaan. Wel eerst even gekeken hoe het met de golven is, want er zijn nog geen leuningen bij de trappen, dus best een uitdaging om op 1 been te gaan staan om je vinnen aan of uit te doen. Maar we zijn met elkaar en helpen elkaar gewoon. En dan lukt het best wel, weten we.
Het water ziet er niet al te helder uit vanaf de kant, maar we gaan proberen bij elkaar te blijven. Ook om de zoek/vind-kans te vergroten op zo’n leuk dolfje.
En wonderwel raken we elkaar de hele duik niet kwijt, met z’n drieën! Het zicht was niet perfect, maar we konden elkaars lampen op een meter of 1,5 nog zien, dus da’s best relaxt duiken. Heerlijk snuffelen en zoeken. Het duurt even tot we een stuk achter de pijler zijn, voordat we een eerste nestje eitjes van de slakdolf zien in de geweispons. We speuren de omgeving af, maar vinden de dader niet. Al verder zwemmend komen we nog wat nestjes tegen, maar ook daar zitten de papa’s en mama’s niet in de buurt. Deze missie is dus niet gelukt.
Maar wat we wel gezien hebben was erg leuk, een heleboel Onchidoris bilamellata, Polycera quadrilineata, Janolus cristata, Geitodoris planata en Flabellina gracilis. (rosse sterslak, harlekijnslak, blauwtipje, millenniumwratslak en slanke waaierslak). Daarbij een leuk pitvisje en er zijn genoeg wulken en leuke legsels van ze. Ook de galatheaatjes laten zich goed zien.
Natuurlijk ben ik weer aan het proberen met mijn nieuwe camera, maar dat lukt deze ronde niet zo goed. Ik wil een nestje van de slakdolf fotograferen, maar zit er gewoon naast met mijn focus, het is ook best donker op 14 meter. Ik doe de foto wel bij mijn verslag, geloof namelijk dat deze camera wel superscherpe foto’s kan maken, alleen moet je wel je onderwerp in het midden hebben. Nog ff door oefenen, in wat minder donker omgeving, of even wachten op de LED-guide.
Kortom, de duik was dik de moeite waard.

Als we uit het water komen, gaan er net 4 mannen van onze vereniging het water in. Tegen de tijd dat wij omgekleed zijn en aan de koffie zijn, komt het eerste buddypaar al uit het water. Er is er eentje helemaal volgelopen. Als hij zijn polsseals openhoudt stroomt het water er uit. En dan heeft hij het nog 40 minuten volgehouden. Was mij niet gelukt denk ik. Daarna krijgen we nog een smeuïg verhaal over een groep die in de Rode Zee vergeten was en die 2,5 uur hebben rondgedobberd. Sja, een erg leuke zaterdagochtendvulling dus.
Volgende week weer als alles meezit.