Blog: Noordzeeduikers met groot hart voor schone zee

Klaas Wiersma is een van de ‘oude’ rotten van Duik de Noordzee schoon. Als noorderling wil hij deze expeditie rond de Wadden niet missen. 

Door corona liggen veel jaarlijkse evenementen stil. Zo ook de schoonmaakexpedities van Duik de Noordzee schoon. In 2011, 2012, 2013 en 2015 heb ik meegeholpen de Doggerbank te onderzoeken en schoon te maken met ca 25 enthousiaste duikers. Een bijzondere ervaring. De afgelopen jaren hadden andere zaken prioriteit, waaronder uiteraard het reguliere werk, waardoor het niet mogelijk was een week verlof te nemen.

Dat Corona naast beperkingen ook nieuwe kansen creëert, was bij DDNZS ook het geval. Duiken met het grote schip de Cdt Fourcault zat er dit jaar niet in. Maar DDNZS is niet voor één gat te vangen. Om ‘corona-proof’ de troep van de MSC Zoe op te ruimen, worden nu duikschepen ingezet voor dagtochten en is de overnachting in een zeer ruime groepsaccommodatie aan de wal. Slim bedacht en goed werkbaar. Voor mij als noorderling ook een prima optie om een bijdrage te leveren. Dagtochten zijn makkelijker te combineren met een drukke baan. Bovendien is het bij mij in de buurt, dus deze kans moest ik niet missen.

De eerste trip stond gepland voor zaterdag 19 september. Helaas wordt door de sterke wind deze dag ‘afgeblazen’, maar zondag waren de golven acceptabel. De eerste zeer vroege duik wordt afgelast, maar ‘s middags waren tij en golfhoogte gunstig, dus het gaat dan toch gebeuren. Ik stap op bij het duikschip de Aquila en ontmoet oude bekenden en maak kennis met de nieuwe lichting. Stuk voor stuk enthousiaste noordzeeduikers met een groot hart voor een schone zee.

Om 10 uur varen we samen met het duikschip de Bernicia richting het Zweeds Stoomschip Ara, een groot stoomschip, waar de groep al eerder heeft gedoken. Er ligt nog genoeg troep van de MSC Zoe, maar ook het vermaledijde vistuig, om er nog een duik aan te besteden. Samen met het team aan boord van de Bernicia wordt een gecombineerde actie op touw gezet. De duikers van de Bernicia gaan eerst te water en wij pikken de bovengehaalde troep op en brengen het aan boord. Postzakken vol troep komen boven, meer dan er in een big bag past. Opvallend zijn de dekens met panter-achtig motief. Er worden er heel wat uit het wrak geplukt of uit het zand getrokken. Maar ook badjassen, reiskoffers, wasrekjes, bloempotten en zelfs een afstandbediening voor de TV.

Voor marine-onderzoek wordt een hydrofoon voor het opnemen van ‘geluiden op het wrak’ op de Ara achtergelaten, die de volgende dag weer zal worden opgehaald. Ik ben benieuwd of het geluid van de opruimactie ook herkenbaar zal zijn – bubbelende duikers, het grissen van messen en volblazen van hefbalonnen.

Na gedane arbeid zijn we nog net op tijd terug voor een hapje eten bij het plaatselijke restaurant. Omdat ik in de buurt woon, vertrek ik naar huis. Eerst weer een dagje werken en dan dinsdag hopelijk nog een trip met goed weer.

— Er wordt een hydrofoon voor het opnemen van ‘geluiden op het wrak’ op de Ara achtergelaten. Ik ben benieuwd of het geluid van de opruimactie ook herkenbaar zal zijn – bubbelende duikers, het grissen van messen en het volblazen van hefballonnen. —

Dinsdag zijn de weersverwachtingen uitstekend, om 6 uur wordt het anker gelicht. Kwart voor vier sta ik naast mijn bed…oei, dat ben ik niet bepaald gewend. Maar het belooft wel een mooie dag te worden, ondanks de dikke ochtendmist, dus niet zeuren en gaan!

Keurig op tijd ben ik weer in Lauwersoog, dit keer vaar ik met de Bernicia mee. Leuk om ook eens van dat schip te duiken. Gelukkig staat er een zeer vlak zeetje, want de Bernicia heeft nogal de neiging om te rollen op de golven. Niet voor een ieder even prettig…

Dit keer gaat elk duikschip apart de wrakken bezoeken. Wij hebben op het van oorsprong Nederlandse vrachtschip Eurabia Sun op het programma. Een in 1974 door schuivende lading gezonken vrachtvaarder van maar liefst 120 meter. Het wrak wordt al snel gevonden en Rob en Rogier maken de afdaallijn vast aan het wrak.  Spoedig is het groepje duikers onder water op zoek naar troep van de MSC Zoe. Het is een erg groot wrak, zodat we niet het gehele wrak kunnen checken. Voor zover wij hebben kunnen bekijken blijkt er niet veel troep van de MSC Zoe aanwezig. Toch weten we wat kookpannen en bakpannen te verzamelen als ook weer dat vervelende vistuig. Na een uurtje hebben we toch vijf postzakken met troep bovengehaald. Op naar het volgende wrak.

De duikflessen worden weer gevuld en de schipper spoort het volgende wrak op. Het is het 62 meter lange vrachtschip Orient, wat in 1966 is vergaan in een storm. Het is even wachten op de kentering, maar als de stroming voldoende is afgenomen gaat het team weer los. Het zicht onder water is wederom zeer goed en ook hier worden wat pannen en vistuig verzameld. Al met al hier ook weinig troep van de MSC Zoe te bespeuren, eigenlijk maar goed ook. Zou het dan toch onder het zand zijn gespoeld, zoals we bij andere wrakken hebben gezien? Of zouden we toch andere wrakken moeten zoeken?

Helaas blijkt aan het einde van de dag dat de duiktochten voor de rest van de week zijn geannuleerd vanwege het aankomende slechte weer met dito te hoge golven om veilig te kunnen duiken. Er is heel wat troep verzameld in de afgelopen dagen, maar er is nog veel te doen. Gelukkig voor de natuur hebben we geen grote bergen troep van de MSC Zoe aangetroffen, maar er zijn nog heel wat wrakken te bezoeken en schoon te maken. Het lijkt erop dat het zich  over een groot gebied heeft verspreid. Hopelijk mag en kan ik volgend jaar weer een kleine bijdrage leveren om de Noordzee wat schoner achter te laten dan ik heb aangetroffen.

Tekst: Klaas Wiersma