Beat the Microbead!
Een gevaar voor de Noordzee zijn de microplastics, die kleine plastic deeltjes die je met het blote oog niet ziet, maar die wel door het leven in de Noordzee worden opgegeten. Beat the Microbead dus!
Duiker Jack komt vanochtend gehaast binnen lopen. “Je gelooft dit nooit! Ik laat dat vogeltje vrij en direct komt er een grote valk op af! Kom gauw kijken, ze zitten nu achter elkaar aan!” Een paar minuten eerder is het vogeltje een ruimte op het schip binnen gevlogen. We dachten dat het een solidair gebaar was om hem te vangen en vrij te laten. Verkeerd ingeschat… Begaan met het eventuele dramatische noodlot van het vogeltje loop ik gauw naar het dek, waar ik de valk boven het water zie cirkelen. Het vogeltje vliegt vermoeid heen en weer en vlucht af en toe het schip op. De fotografen staan op de brug met hun telelens driftig foto’s te schieten van het tafereel. Ik durfde zelf niet meer te kijken, maar Gareth vertelt mij dat ons vogeltje helaas uiteindelijk gegrepen is door de valk. Hoe hard het soms ook is: ik blijf geïntrigeerd over het zeeleven en de wetten van de natuur. Ik leer elke dag weer ongelooflijk veel en blijf proberen om alles op te slaan.
Microplastics
Zo ook de lezing die we vanochtend
kregen, dit keer van Christa. Zij loopt stage bij Stichting De Noordzee en houdt zich onder andere bezig met microplastics in zee, iets wat ook mijn interesse heeft. Plastic is niet biologisch afbreekbaar maar breekt na verloop van tijd wel af tot kleinere deeltjes: microplastic. Deze deeltjes zijn niet met het blote oog te zien, maar zijn wel in grote hoeveelheden aanwezig in onze zeeën en oceanen. Ook hier wordt onderzoek naar gedaan aan boord: Christa hangt dagelijks een net in het water waar ze even later de microplastics uit filtert. Als ze eenmaal terug aan land is, kan ze deze monsters gaan onderzoeken.
Beat The Microbead
Microplastics zijn een groot probleem: zodra een organisme deze deeltjes binnen krijgt, worden deze doorgegeven via de voedselketen. Bijvoorbeeld: het organisme wordt opgegeten door een klein beestje, die weer door een kreeftje, die weer door een vis, en die weer door een mens. Het plastic breekt niet af en kan dus ook terechtkomen in de mens. En het bizarre is: één van de manieren waarop we zelf direct bijdragen aan dit probleem is door de microplastics in onze tandpasta, douchegel en scrubs door ons afvoerputje de rivieren en oceanen in te laten stromen. Gelukkig heeft Stichting De Noordzee een app ontwikkeld (Beat The Microbead) waar je kan zien welke producten dit zijn en je dus beter kan vermijden. Wat me nog het meest verbaast tijdens Christa’s lezing is dat er nog bijna geen regels zijn wat betreft microplastics.
Vanuit de lucht
Never a dull moment: Klaudie vraagt mij vanavond om beelden te schieten zodat we een mooi shot hebben wanneer de duik bezig is en de helikopter tegelijkertijd aankomt. De heli heeft op Texel prof. dr. Han Lindeboom en twee mensen van het tv-programma Vroege Vogels opgehaald. Terwijl ik aan het draaien ben, wordt er ineens geroepen en gewenkt. Kennelijk gaat de heli nog een rondje rondom het schip en ik moet – sorry, mag – mee! Voordat ik het door heb stap ik met camera en al in en stijgen we op. Het is een cliché, maar clichés zijn waar: het uitzicht is onbeschrijfelijk. Als deze expeditie al niet onvergetelijk was, dan nu helemaal niet meer!
Deze blog is ook gepubliceerd op de website van het Wereld Natuur Fonds.
Over de auteur:
Fleur ter Horst reageerde op de oproep van het WNF om mee te gaan met Expeditie Noordzee en viel met haar neus in de boter. Als ondersteunend expeditielid staat zij de crew op verschillende manieren bij. Ook houdt ze ons op de hoogte van het reilen en zeilen op het schip.
