Balinese indrukken – Tulamben

Bali heeft vele kanten –  er is enorm veel te ontdekken voor duikers en niet-duikers. Onderwaterfotograaf René Weterings laat zich verrassen. In deel 1 van zijn vierluik neemt hij je mee naar Tulamben.

Een klein stukje zwemmen en we zien het wrak al verschijnen. De USAT Liberty ligt wat gekanteld op zijn zijde op het zand. We kunnen onze ogen niet geloven, want ondanks de drukte van duikers, snorkelaars en freedivers groeit en leeft er van alles op dit grote wrak.

Eerste kennismaking

Ik voel me overdonderd door al het moois. Want alles wat ik zie, is nieuw voor me. Het is mijn allereerste keer in Azië. Een dag eerder zijn we geland in Denpasar. We, dat ben ik samen met mijn vrouw Cindy en onze kinderen Isis en Rowan.
De vriendelijke chauffeur, die ons in tweeëneenhalf uur naar Tulamben gaat brengen, wurmt zich een weg door het drukke verkeer. Buiten de stad gaat het vaak ook niet harder dan vijftig kilometer per uur. We ondergaan de Balinese verkeerscultuur, alles rijdt door elkaar en niet geheel onbelangrijk…aan de linkerkant van de weg!

Overal rijden scooters met toeristen in T-shirt en slippers, lokale bevolking in dikke truien en handjes in de mouwen alsof het vriest. De kleine scootertjes vervoeren echt alles, van baby’s op een hand van de moeder, matrassen, pakken met bladeren tot aan hele koelkasten. Indrukwekkend, ik kijk mijn ogen uit, terwijl mijn medereizigers in slaap vallen. Ik geniet van het uitzicht, de natuur, de mensen én dieren op en langs de weg en de af en toe uiterst langzame vrachtautootjes. Voor ik het weet, zijn we aangekomen bij Tauch Terminal Tulamben, waar we heel vriendelijk worden ontvangen en naar onze kamer met uitzicht op zee worden begeleid.

De temperatuur is erg aangenaam en ’s avonds genieten we van de eerste Balinese gerechten in ‘Bamboo Restaurant’ dat onderdeel is van het resort. Het personeel is ongelofelijk vriendelijk en behulpzaam. Totaal uitgeput storten we in slaap.

Duiken op de USAT Liberty

Onze allereerste duik in Azië wordt een duik op het wrak van de Liberty. Ik vind het toch weer even spannend. Wat gaan we zien? Hoe ziet dit wrak eruit? De wetenschap dat het wrak erg ondiep begint, geeft me rust. Het is even wennen dat je niet met je hele uitrusting naar het water hoeft te wandelen. Dat doen lokale dames met een doek op hun hoofd voor je. Even voel ik me bezwaard, maar ik word gerustgesteld dat dit echt niet nodig is. Dit soort werk is juist een stimulans voor de lokale bevolking en economie. Tulamben is een zeer drukbezochte duikplaats, dus aan inkomsten geen gebrek op deze manier.

In onze drie millimeter natpakken lopen we achter het resort langs circa 300 meter naar de duikplaats. Het golft flink, de branding is sterk en de instap in deze baai is lastig met de grote keien. De gids probeert ons zo goed mogelijk te helpen. Toch word ik door een sterke golf omvergegooid en beland ik met mijn linkerscheenbeen op de keien. Een paar blauwe plekken zijn de voelbare herinneringen aan deze eerste duik op Bali.

We duiken eerst langs de buitenkant van de Liberty en gaan ergens in het ruim naar binnen. Het is een grote open ruimte waar op een van de stalen palen een kleine groene anemoon leeft met een klein clownvisje. Wat een leuke vondst! Aan de binnenkant groeien diverse koraalsoorten, zoals waaierkoralen en zachte koralen. Vissen, allerlei soorten, zijn er in overvloed.

We duiken verder langs het wrak, om de paar meter duikt er wel een grote anemoon met clownvissen of een prachtige waaierkoraal op. De duik eindigt mooi, want we zien vier napoleonvissen aan ons voorbij glijden en in het ondiepe stuk staart een schooltje Oosterse diklipvissen ons aan. Met een grote glimlach komen we uit het water en voorzichtig banen we ons een weg naar het strand. Daar worden we weer opgewacht door de lieve mensen die onze duikuitrusting terug zullen brengen. Wat een service zeg, daar wennen we snel aan. De kop is er af, duiken gaat hier heerlijk zijn!

Nog meer water, maar dan anders

Natuurlijk zijn we niet alleen op Bali om te duiken. We willen ook van de natuur en cultuur genieten. We verblijven maar zes dagen in Tulamben en moeten keuzes maken. Een uitstapje naar de ‘Les waterval’ is goed te combineren met een duik in de middag, die keuze is snel gemaakt.

In 45 minuten rijden we er met onze privégids Maddi heen en genieten we van de natuur en chaos op de weg. Vanaf de parkeerplaats wandelen we over een aangelegd pad. Een waterkanaal dat erlangs loopt, voorziet diverse huisjes van water. De klim is op sommige stukken echt heel steil, je hebt wel wat kracht in de benen nodig. We zien de eerste apen in de bossen en de vlinders die bij de bloemen fladderen, en we horen vogelgeluiden.

Na ongeveer een half uur horen we het water naar beneden kletteren. Het is niet druk bij de waterval, als er tien mensen zijn, is het veel. Voor wie durft, is het mogelijk om onder de verfrissende waterval te gaan staan. Wij doen dat ook, want zo’n ervaring willen we niet missen en zo kan Isis haar ‘Instagram-waardige’ foto’s en filmpjes maken. Rowan vindt kikkervissen van wel zes centimeter in de poeltjes en vermaakt zich daar kostelijk mee. Na een welverdiende lunch en de verfrissende ervaring onder de waterval beginnen we aan de terugweg. We spotten weer een troep apen, nu laten ze zich goed zien. Zelfs een van de jonkies laat zich uitgebreid bewonderen in de bomen.

Voldaan stappen we weer in de auto en rijden we weer terug naar het resort. De middag vullen we verder met snorkelen en duiken. Zelf ga ik met Rowan snorkelen en Cindy en Isis maken nog een duik op de Liberty. Aan de bar genieten we van koffie en een smoothie en kijken we na het snorkelen dromerig weg over de zee.

Melasti

Wie Bali zegt, zegt ook macrofotografie. Samen met een privégids ga ik een ochtendduik maken op duikstek Melasti, een zandhelling met veel macroleven, zo wordt mij verteld. In mijn eentje geniet ik van een ontbijtje en koffie aan het barretje dat over zee uitkijkt, de eerste geluiden uit het duikcentrum zijn al te horen.

Met een busje word ik samen met mijn gids naar het strandje op minder dan tien minuten rijden gebracht. Via het zandstrandje gaan we te water en dalen we af. Het zicht is uitmuntend goed, ik zie inderdaad een grote zandhelling. Eigenlijk denk ik…wat is hier dan te zien? Er is geen koraal te bekennen en grote vissen zie je hier ook niet. Maar al snel zie ik kleine palingachtige visjes het zand in en uit duiken, vind ik zelf een paar mooie zeenaaktslakken en spot ik her en der groepjes kokerwormpjes. Uit het zand steken kleine groene blaadjes. Dit blijken de woonplaatsen te zijn van Shaun the Sheep zeenaaktslakken. De gids vindt al snel een koppeltje van de geelblauwe soort, al moet ik de eerste keer echt goed kijken wat hij wil laten zien.

Wat gaaf, ik had dit niet eens echt op mijn verlanglijstje staan, want een echte fetisj voor zeenaaktslakken heb ik niet. Maar ik geef toe, ik ben toch blij dat ik ze gezien heb! Even later seint de gids nog eens, op achttien meter diepte laat hij een tweede soort Shaun the Sheep zien, dit is de groene soort. Ook gaaf! Ik laat de gids duidelijk merken dat ik hier blij van word. We scharrelen verder en het duurt eigenlijk best lang voor de gids weer iets leuks laat zien. Ondertussen vind ik zelf een grappig klein visje dat zich vanuit een soort kokertje laat zien. Ik heb de 45mm lens én de diopter erop zitten en dan krijg ik een leuk portretje. Dit is toch wel leuk om te doen, dat kleine spul fotograferen.

Afstrepen

Even later heeft de gids een spookfluitvisje gevonden. Yes, die stond wel op mijn verlanglijstje. Wat een grappig visje is dat zeg. Het valt alleen niet mee om het vast te leggen. Het visje zwemt ondersteboven boven de bodem en ik moet goed afstand nemen en mikken met de snoot op mijn flitser. Uiteindelijk staat het dier op de foto en ik ben blij.

We zijn al een tijdje op 18 meter, langzaamaan gaan we naar ondieper water. Onderweg naar boven vinden we nog een aantal prachtige gekleurde zeenaaktslakken, verschillende hele kleine visjes en nog een schitterende zilverblauwe bidsprinkhaankreeft. Na dik een uur kom ik met een grote glimlach boven, want ik snap nu helemaal wat mensen zo leuk vinden aan dit soort duikstekken. Dit smaakt naar meer!