Aike Willemsen – Het houdt niet op met de slakjes

Een dagje vrij en een van mijn buddy’s heeft een nieuwe camera met macrolens… ook dat kan maar 1 ding betekenen, op naar Zeeland. Gelukkig hoeven we niet zo vroeg weg en is 8 uur mooi op tijd om de LW kentering bij de Zeelandbrug te halen. Hopen dat het zicht beter is dan vorige week.
Na 2,5 uur rijden zijn we als een van de eersten bij de brug maar naar een halfuurtje staan er al zo’n 15 auto’s, valt mee met de drukte.

Setje opbouwen en ja hoor…. Mijn strobe mask set vergeten…. Grrrrrr. Gelukkig is het een duur woord voor een stukje klittenband waarmee ik de optische kabel aan mijn camera kan vast maken en heeft er iemand op de parkeerplaats een rol duct tape bij zicht, probleem opgelost!

We gaan 40 minuten voor de kentering het water in, weinig stroming en duiken rechtuit naar een meter of 6 en slaan vervolgens linksaf richting de 1e pijler van de brug. Al snel zien we het ene na het andere slakje en beginnen allebei foto’s te maken. Bij de eerste foto zie ik dat mijn lamp valt, touwtje kapot en probeer daar maar eens een nieuw knoopje in te leggen met dikke handschoenen aan. Ik zit in mezelf te schelden omdat het touwtje al bijna door was de vorige duik en deze dus vervangen had moeten worden. Na een paar minuten prutsen de lamp maar gewoon vast gehouden.

Ondertussen waren we bij de pijler waar veel boompjesslakjes op zaten, ook zwommen er grote harders om ons heen, erg mooi. De stroming begon al wat aan te trekken en toen schoot mijn vin los…. Het is niet helemaal mijn duik geloof ik. Naja vin weer aan en even kijken of we de sepia’s nog kunnen vinden. Helaas is dit niet het geval en na 90 minuten zijn we weer in de buurt van de trap waar en nog wat dodemansduim tegen komen. De eerste keer dat ik dit zie en toevallig vroeg mijn buddy Jeroen in de auto al of ik dit wel eens gezien had…. Bij deze.

Het zonnetje schijnt ondertussen lekker en het begint een beetje standaard te worden maar de stoelen, gaspit en de blikken knakworsten komen weer tevoorschijn en we nemen even rust voordat we naar Zoetersbout gaan. Daar zou weer een zeepaardje gezien zijn, maar ik heb er weinig vertrouwen in, geen foto’s voorbij zien komen.

Bij zoetersbout stonden nog een aantal auto’s en vanaf de kant zag ook hier het zicht er wel goed uit. We bouwen alles weer op en gaan het water in. Eerst duiken we even de hoek om, op een meter of zeven zou het paardje gespot zijn, helaas geen zeepaardje maar wel erg veel groene wierslakjes, dus we vervelen ons niet. We zien nog een fuik liggen en er zitten aardig wat krabbetjes in. Ook komen we een grote kreeft tegen die helemaal begroeid is, het zal wel een oud beestje zijn. Hij moest in ieder geval niets van me hebben en wou zijn scharen wel even in mijn camera zetten. We duiken nog even daar naar de plek waar ik vorige jaar hier het zeepaardje wel gevonden heb, helaas ook daar hebben we hem niet gezien. Desondanks was ook dit weer een mooie duik en na 85 minuten wordt het tijd om eruit te gaan.

Jeroen ziet ondertussen op facebook dat er nog meer vrienden in zeeland zijn, na een telefoontje staat een etentje bij Eetcafé Zomers gepland, gezellig! Ondertussen ook nog even een bij de duikwinkel geweest en een stuk neopreen gehaald waarmee ik mijn lamp vast op mijn pols kan zetten, eens kijken of dat bevalt. Na het eten rijden we naar Den Osse Kerkweg voor een nachtduik, het is ondertussen 22:00 uur dus het begint al donker te worden. Op de parkeerplaats is het aardig druk, we zetten ons setje weer in elkaar een gaan snel het water in.

Het zicht is tot 4 meter erg goed en onder de 5 meter ook weer. Rond de 4 meter hangt een mistige laag. Ook hier weer ladingen groene wierslakjes, al foto’s genoeg van maar een mooi oefen object. Ook zitten er erg veel grondels en lopen veel kreeften rond, dapper valt een klein kreeftje een soortgenoot aan die ongeveer 3x zo groot is, blijft leuk dat nachtduiken! Niet veel verder zit een grote Noordzeekrab met links van hem een vlok slakje, een macro foto zit er niet in want dan krijg ik denk ik ruzie met de krab. De lamp op mijn pols bevalt goed, het licht schijnt niet voor mijn camera langs dus geen belemmering bij het fotograferen. Na 70 minuten terug naar de stijger gedoken, een stuk verder op lag een van de duikschepen om hier een nachtduik te maken, ook maar een keer proberen.

Terug op de parkeerplaats zijn we nog de enige duikers samen met het buddypaar waar we mee gegeten hebben. Duiken al die andere mensen maar 45 minuten? Valt me steeds meer op dat mensen van die korte duiken maken in zeeland terwijl er toch genoeg te zien is! We zetten een muziekje op en het is nog even gezellig op de parkeerplaats. Om 00:30 wordt het toch echt tijd om terug te rijden, om 3:30 het bed in en om 11:00 staat mijn volgende zoetwaterduikje weer gepland, scheelt weer spoelen!