Dirk Van den Bergh – Elysia viridis
Onderweg naar de fuchsia zeedahlia op Den Osse zorgen de groene wierslakken voor vermaak. Eh, sorry, de Elysia Viridis zorgen voor vermaak.
Datum: 31-05-2019
Duiklocatie: Den Osse Nieuwe Kerkweg
Na ons hachelijk avontuur bij Strijenham (zie afzonderlijke reportage) rijden we naar Den Osse, waar we bij de Nieuwe Kerkweg een derde duik gaan doen. Ik heb geluk! Er is juist een plaatsje op de parking vrijgekomen bij het vulstation! Mijn buddy moet verder gaan parkeren, maar terwijl we iets drinken bij “Even Pauze” komt er naast mijn auto nog een plaats vrij. Lopen buddy!
Dirk wil de fuchsia zeedahlia zien, dus dat is ons duikplan. Zodra we onder gaan zien we dat het krioelt van de Groene wierslakken. Ik ga proberen de Latijnse naam nu voor eens en altijd te onthouden: Elysia viridis.
Die slakken zullen we op het einde van de duik in het ondiepe nog wel bestuderen. Eerst naar de zeedahlia! Het zicht is weer uitstekend en we zwemmen er recht op af. Daarna zoeken we naar de zeedahlia op het rif, maar die mis ik weer! Onderweg deze strandkrab die een verschaling zit op te peuzelen:
Een Amerikaanse ribkwal blijft mooi hangen om in beeld te nemen. Het is een zeer gulzige kwal die voor problemen met het visbestand kan zorgen: zij voeden zich met larven van haring, kabeljauw, makreel, enz …
Onderstaand beeld lijkt wel in tropisch water genomen te zijn!
In het midden een geknikte aasgarnaal met broedbuidel.
Onder het borststuk zitten een aantal kleine pootjes waarmee het dier voedsel vangt.
Hierbij vormen de pootjes een soort korfje.
We blijven nog een hele tijd hangen bij de … oeps ik moet weeral gaan spieken … Elysia viridis. Sommige zijn aan het paren, andere aan het eten en ééntje zit mooi met zijn “vleugels” open op het groene viltwier, haar geliefkoosd voedsel. Ze eten echter ook andere wieren, waardoor de slak niet altijd groen ziet, maar soms ook rood, bruin tot wit. Daarom wordt de Nederlandse benaming “Groene wierslak” met een hoofdletter geschreven: het duidt de soortnaam aan, niet de kleur.
Na 76 minuten gaan we er uit. We zijn max 9,6 meter diep geweest en hadden het daar toch een beetje koud bij een watertemperatuur van 15°.
Boven water schijnt de zon volop en we gaan nog iets eten op het terras van “Even Pauze”. Lekker die plate kibbeling! Uiteraard wordt er nog nagepraat over onze duiken. Een duikdag die we zeker zullen onthouden! Over één ding zijn we het beiden alvast eens: dit zullen niet onze laatste duiken samen zijn …
