John Landa – Een duikrecord voor mij

Ik heb mijn spullen in de auto gezet en als ik richting de Bergse diepsluis rijd moet ik soms door plassen rijden die de hele straat bedekken het heeft dus aardig geregend gelukkig regent het een stuk minder als ik bij de Bergse diepsluis aankom ik maak mijn spullen klaar voor de duik en ik ga deze duik voor het hele kleine spul dus droge en natte diopter erop en snoots op mijn flitsers.

Ik was ook een van de eerste duikers op de parkeerplaats en net als de eerste duiker uit het water komt ga ik te water ik heb dus de hele Bergse diepsluis voor me zelf.

Ik ga onder en besluit eerst even naar het platform te gaan om te kijken of ik daar geen hele kleine slakjes kan vinden en met klein bedoel ik dus echt klein, slakjes van kleiner dan een halve centimeter, als ik bij het platform aankom lijkt het in eerste instantie een dooie boel maar als ik achter het platform ga kijken zwemmen er tig steenbolken om me heen erg mooi vooral als je het niet kan fotograferen omdat je camera helemaal geprepareerd is voor kleine dingen.

Ik zoek heel de railing af voor kleine slakjes zoals de noordelijke knuppelslak die hebben we hier wel eens eerder gevonden ze moeten er genoeg zitten maar ze zijn zo klein dat je meestal er overheen zwemt, na een half uur turen op en rond het platform nog geen slakje gezien ik besluit om ergens anders te kijken.

Ik ga nog even naar de sepia stokken kijken aan de linkse kant je weet maar nooit wat je tegenkomt vorig jaar hebben we zelfs in september nog sepia’s gezien die eitjes aan het afzetten waren, als ik bij de stokken aankom zijn ze helemaal leeg er zit geen één eitje meer aan de sepia stokken ik ga nog verder kijken ik kom bij de sepia stokken die in een cirkel staan en hier is nog een stok waar sepia eitjes aan zitten, of die komen nooit meer uit of ze komen binnenkort uit, ik ga dit in de gaten houden.

Ik ga het daarna wat ondieper zoeken ik heb de hele duik al van die hele kleine grondeltjes gezien ze zijn hooguit een paar centimeter groot ik kan ook zien dat het verschillende soorten zijn, maar een ding hebben ze gemeen als je in de buurt komt vluchten ze weg en verstoppen zich in een spleetje en houden je in de gaten, gewoon heel mooi om te zien jammer dat veel duikers deze kleine dingen niet zien het is zo mooi om daar bij te liggen.

Onderweg ook heel veel spookkreeftjes gezien grote en hele kleine spookkreeftjes ze maken mooie buigingen en in eerste instantie denk je dat ze geen pootjes hebben maar er zitten toch een soort pootjes aan de onderkant en zo bewegen ze zich ook voort ze strekken zich uit buigen voorover grijpen zich vast en trekken de onderkant naar voren en zo bewegen ze zich voort soms sneller dan je denkt want als je de foto getrokken heb zijn ze weer weg.

Ik vind kleine krabbetjes in de kolonie vormende zakpijpen ze vallen nu op omdat ze zelf bruinig of groen van kleur zijn en de kolonie vormende zakpijpen fel oranje, de krabbetjes zijn nog kleiner dan een vingernagel, je krijgt er on Nederlandse foto’s door, een krab op een landschap van oranje kraters hoe verzin je het.

Deze zomer heb ik elke duik die ik aan de Bergse diepsluis gemaakt heb harders en zeebaarzen gezien soms maar een paar maar nu was het aantal tig, je moet gewoon rustig bewegen of even niet bewegen en je eigen rustig naar de harders en zeebaarzen laten drijven, en echt je benaderd ze bijna tot je ze kunt aanraken hoe mooi is dit, dit is geweldig op en top genieten maar soms is het ook schrikken zo ook deze duik, ik ben bezig een heel klein grondeltje te fotograferen ik ben druk bezig met snoots, flitsers en instellingen op de camera ik ben erg geconcentreerd bezig na zeker 5 minuten fotograferen ben ik klaar en bedank het visje ik kijk op en er ligt een grote harder recht voor mijn neus misschien een 30 centimeter van mijn gezicht en dat was even een schrik momentje.

Ik kijk op mijn duikcomputer en ik lig bijna 2 uur onderwater maar ik heb er nog geen genoeg van ik wil een van mijn favoriete onderwerpen fotograferen namelijk een kreukel of alikruik of in het latijns Littorina littorea, een gewone huisjeslak die met miljoenen in het intertijdegebied te vinden zijn ze vallen niet op en je ziet alleen het huisje ze zijn donker grauw van kleur maar als je een macro foto maakt zie je dat er veel meer te zien is ze hebben namelijk oogjes voelsprieten en een mond en het lijfje heeft een soort zebra print, je moet ze gewoon wat beter bekijken maar dan wel met een vergrootglas want anders zie je deze details helemaal niet.

Ik ben bijna 2 ½ uur onderwater en de manometer geeft aan dat ik nu toch wel het water uit moet maar ik zwem toevallig nog langs de dahlia bij de trap maar helaas hij is dicht, je ziet alleen een soort oranje zakje met bobbeltjes met wat sprietjes eruit ik laat de dahlia voor wat het is en ik ga richting de trap ik kom na 156 minuten uit het water en ik heb van elke minuut genoten en wat ik hier heb beschreven is nog geen 10 procent van wat ik heb gezien.

Ik kom boven water en er staat toch nu toch wel wat golfslag en er staan witte kopjes op het water ondanks dit was het zicht toch goed zo zie je maar golfslag wil niet altijd zeggen dat het zicht slecht moet zijn, ik loop naar de auto en ik kom weer bekende tegen na een praatje ruim ik mijn spullen op en ga ik naar huis het is weer leuk geweest voor vandaag wat betreft het duiken.

Ik ben 156 minuten onderwater geweest, ik ben rond 08:00 uur te water gegaan, de watertemperatuur was 20 graden, het zicht was redelijk goed, ik ben maximaal 9,9 meter diep geweest.