Carla van Westing – Weer lekker droog

Mijn plannen zijn echt wel goed voor deze week. Dinsdag even een dagje vrij om een aantal dingen te regelen die in kantoortijden moeten gebeuren. Mijn duikcomputer moet een update krijgen, de zender werkt niet optimaal, of eigenlijk helemaal niet. Ik moet met de schilders overleggen, de zoomknop van mijn onderwaterhuis werkt niet lekker en allemaal van dat soort knulligheden.

Ik begin met rustig opstaan, maar schop mezelf na 2 bakken koffie aan de gang. Overleg met de schilders was vruchtbaar, duikcomputer is ge-update, zender is voorzien van een nieuwe batterij en toen mocht ik duiken van mezelf. Ging helaas niet helemaal naar wens, trok mijn nekseal kapot. Tja, dat gooit wel roet in mijn duikplanning van deze week. Geen woensdagavondduik en zaterdag ook niet mee. Alles dus verder overgeslagen en zaterdag maar naar de reparateur. Daar is mijn pak in een paar uur klaar, is de voorspelling. Die paar uur worden er wat meer, maar dezelfde middag is het inderdaad wel klaar. Voor mij net te laat om het nog uit te proberen, want ik heb nog verplichtingen in de avond.

Maar dat uitproberen kan zondag ook. Dus dat doe ik dan maar. Het is druk bij Zoetersbout. Wel leuk, dan kom ik toch weer bekenden tegen. Dat gebeurt eigenlijk altijd wel iedere keer tegenwoordig. Ik leer steeds meer mensen kennen, je ziet steeds vaker dezelfde mensen en ik maak ook steeds vaker een praatje aan de waterkant. Het weer valt een beetje tegen, maar dat mag de pret niet drukken. Tijdens het omkleden vertrekken er steeds meer auto’s, dus het aantal duikers onder water wordt alleen maar minder.

Ik lig heerlijk een uur onder water en geniet volop. Het zicht is, op een paar stofwolken van andere duikers na, prima. Ik zie veel krabbetjes, allerlei soorten en ik herken er ook steeds meer, vlokslakken en veel botervisjes. Ik ontdek eipakketjes in de hydroida, dus ga op zoek naar de Tergipes. En ja hoor, ze zitten er in overvloed. Als ik de eerste heb gespot zie ik ze overal. Leuk!! Dan natuurlijk nog de snotolfjes. Nou daar is ook geen gebrek aan. In de wakamé vind ik er genoeg. En ik vind ze zo schattig. Ze zijn momenteel zo’n 1-2 cm en zuigen zich al helemaal vast aan de grote bladeren. Ze hippen van op naar onder het blad en zijn zo mooi van kleur. Toch heb ik er nog een paar leuke foto’s van kunnen maken. De Ruthenspargrondels zijn er ook in overvloed, net als de grondels.

Ik geniet echt weer, na een hele week droog te hebben gestaan! Wat is het toch heerlijk om even van de onderwaterwereld te mogen genieten!