Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

René Weterings – Doolhof van bananenplantages

Datum 18-8-2015

Locatie La Bombilla (La Palma)

Duikreporter René is op vakantie op La Palma. Natuurlijk gaan hij en Cindy duiken, maar voordat het zo ver is…

Duik 630
Gisteren hebben heerlijk een dagje aan de andere kant van het eiland vertoefd op het strand en voor het eerst weer wat gesnorkeld met de kids. Vandaag gaan we weer op pad om te duiken en wederom lekker dicht bij het hotel. Duikstek “La Bombilla” ligt namelijk maar op tien minuten rijden.

Mijn gevoel zegt me dat ik de duikstek zo kan vinden, op basis van de rit die we vorig jaar naar deze duikstek maakten. Vol goede moed reden we richting de bananenvelden, hier moeten we immers tussendoor om bij het kleine gehuchtje aan de kust te kunnen komen. We rijden nog maar net tussen de betonnen muurtjes die de bananenplantages omringen of mijn richtingsgevoel laat me in de steek. Dit gebeurt niet vaak, maar ik weet het echt niet meer. Ik rijd op de gok een straatje in, waarvan het lijkt alsof het zo richting het strand loopt. Niets is minder waar, we eindigen met de auto zo bij iemand op het erf bij een klein schattig huisje.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Als ik omkeer ben ik het echt helemaal kwijt, dus ik vraag of Cindy even wil bellen met Nanneke van Casa de Buceo – Duikhuis La Palma. Ze heeft haar nog maar net aan de lijn als we de auto’s, met Nanneke voorop, al zien aankomen. We rijden achter ze aan en ineens herken ik de weg weer. Tussen de huisjes door dalen we af richting het strand, via een zeer smal en steil straatje. Het laatste stuk is onverhard en loopt dwars door het kleine dorpje. Als we bij de duikstek aankomen parkeer ik de auto en stuiven de kids al snel richting de betonnen steiger. Zij weten nog goed dat het hier vorig jaar erg leuk was en dat er toen krabben zaten. Voor vandaag wordt er meteen een vangstquotum bedacht en met volle overtuiging gaan zij er voor!

Met de kids in hun element kunnen wij de duikspullen pakken en Joost en Nanneke helpen met de auto uitladen. Onze spullen parkeren we onder één van de twee vaste parasols. Op het gemakje worden de groepen ingedeeld en horen we van Joost dat we samen met hem op pad gaan. Lekker hoor, zo’n privégids! We kleden ons aan en dalen het beetje onhandige trappetje af om te water te gaan. Dit doen we zonder vinnen aan, want met de deining hier is dat geen goed idee. Met een vol trimvest laten we ons het water in glijden en zorgen er dan voor dat we een stukje vanaf de steiger op het gemakje onze vinnen aan kunnen trekken. Als iedereen klaar is, wordt het sein OK gegeven en dalen we af.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het zicht is vandaag echt fantastisch, ik krijg een beetje spijt dat ik niet voor de fisheye lens ben gegaan. Maar goed, macrofotografie is ook erg leuk en er zit hier meestal genoeg klein spul. We duiken over de zandvlakte naar het eerste stenen eilandje. Kans op zeepaardjes hier, Joost begint meteen te zoeken, dat is me wel duidelijk. Ik zet mezelf in de “macromodus” en zoek naar klein spul. Natuurlijk zijn de vuurwormen hier ook aanwezig, dus start ik maar met dit dankbare diertje. We doen een klein rondje en duiken dan verder over de zandvlakte in de richting van het rif. Joost maakt een tussenstop bij een ankertouw en zoekt duidelijk naar een specifiek diertje. Even dacht ik aan een zeepaardje, maar hij maakt een ander sein. Ik herken dit sein niet en ga maar eens kijken. Het blijkt een klein vijlvisje te zijn, wat toch een beetje schichtig is en zich goed weet te manoeuvreren tussen de lussen van het touw. Het duurt even, maar uiteindelijk lukt het me om dit prachtige visje in een mooi plaatje te vangen. Tevreden zwaaien we het visje vaarwel en duiken we verder.

 

Bij het rif aangekomen ga ik weer terug in de macromodus, we doen lekker rustig aan, want ook Cindy heeft nu een cameraatje meegenomen. Heerlijk dus, geen gehaast en alle tijd voor de foto’s. Tussen de spleten in de rotsen zien we veel zee-egels, platte krabben en af en toe een octopusje. Het is toch wel fijn om een lampje bij me te hebben, zo zie je de bijzondere dingen wel iets sneller. Ondertussen vindt Cindy een mooie murene en kan ik deze met wat moeite toch op de foto krijgen. Het diertje zit een beetje onder een overhang, dus ik kan er maar lastig bij. Leuk om ze weer te vinden!

Joost neemt ons mee naar de booOLYMPUS DIGITAL CAMERAgjes, we moeten het goed timen zodat we met de deining mee onder het boogje door kunnen. Cindy gaat eerst en ik volg. Dit gaat moeiteloos en we komen zo in een ander landschapje wat eigenlijk een beetje op een kuil in het rif lijkt. Joost wijst ons op een groot zwart gevaarte en het kost me wat tijd om te zien wat het is. Ineens zie ik het…het is een gigantische zeehaas! Jammer genoeg is dit exemplaar zo donker, dat de vormen moeilijk te onderscheiden zijn, bovendien tuimelt het dier wat hulpeloos op het zand, duidelijk een gebrek aan grip. Ik doe mijn uiterste best om het dier er met mijn 45mm macrolens toch op te krijgen, maar dit gaat lastig. Er verschijnt erg veel stof op de foto. Niet gek, want de ruimte is beperkt en dus hebben we dit zelf veroorzaakt en met de aanwezige deining wordt het dan zeker niet minder.

We duiken door en passeren nog een paar mooie ruige wanden met de altijd aanwezige trompetvissen. We zien weer een octopus die er prachtig bij ligt, mooi verscholen in een holletje in de wand. Het dier is helemaal opgerold, maar wel zodanig dat het dier met één oog alles in de gaten kan houden. Na een paar foto’s houd ik het voor gezien en zwem ik naar Cindy en Joost, die ondertussen onder een overhang naar een grote egelvis aan het kijken zijn. Deze vis zit diep verscholen, maar is goed te zien. Het is echt een groot exemplaar, gaaf hoor!

Op de terugweg doen we dezelfde route als de heenweg en kijken weer even bij het kleine vijlvisje. Blijkbaar heeft die van het ankertouw een huisje gemaakt, want het visje is er nog steeds. Zwemmend over de zandvlakte genieten we nog even van de diverse vissen die hier zwemmen. Een stukje voor de steiger komen we boven en zien onze kids lekker bezig met hun schepnetje, die hebben zich dus niet verveeld. We klimmen aan de kant, doen onze spullen af en houden even een lunchpauze.

Cindy gaat met de kids terug naar het hotel, maar ik maak hier vanmiddag nog een duik…!

Max. diepte 10m, temp. 24gr.C., zicht 20-30m, duiktijd 80 min.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief