René Weterings - Platvis in the picture...!

Datum: 19 december 2015
Locatie: Sint Annaland

Duik 654
Het moet niet gekker worden, alweer valt er een kentering gunstig voor onze vaste doordeweekse duik. Dit keer is het een laagwater kentering, we kiezen weer voor gemakkelijk…Sint Annaland.

Gelukkig is het weer nu wat beter, iets kouder maar droog. Het heeft ook een stuk minder hard gewaaid de afgelopen week, dus hopelijk betekent dat ook wat minder stof in het water. Goof en ik houden wel van een beetje zicht tijdens onze nachtduiken. De afgelopen twee duiken bij Sint Annaland hadden we wat minder zicht, dus driemaal is scheepsrecht zullen we maar zeggen.

Onderweg richting de duikstek bedenken we wat we nu weer eens zullen gaan fotograferen, we hebben beiden niet echt een concreet idee. Meestal laten we ons maar gewoon verrassen door de onderwaterwereld en vaak werkt dat prima. Al ouwehoerend rijden we richting Zeeland en voor we het weten staan we weer op de parkeerplaats, ik geloof dat mijn auto ondertussen al bijna op de automatische piloot de weg kan vinden. We stappen uit en zien dat de hemel mooi helder is, de sterren zijn heel goed te zien hier, ondanks wat lichtvervuiling aan de horizon rond Sint Annaland.

We gaan er maar vanuit dat de Oosterschelde er nog ligt, dus we trekken zonder er bij na te denken onze spullen aan en lopen naar het water. We zien dat het water al flink laag staat, bij de instap met het touw zien we het zand goed liggen. We besluiten nog een stukje verder te wandelen en de trap als instap te nemen. Hopelijk gaan we vandaag beiden droog te water en komen we er ook weer droog uit, dat ging de vorige keer helaas net even anders. Maar de eerste checks wijzen niet op lekkages. In het water zien we kleine visjes dicht tegen het oppervlak zwemmen, vermoedelijk jonge visjes van een voor mij niet te herkennen soort. Ze komen nieuwsgierig op het lamplicht af en zwemmen regelrecht op ons af en draaien zelfs rondjes rond mijn handen die net het water raken. Het is een grappig gezicht en leuk begin van de duik, tijd om af te dalen!

Even zie ik Goof zijn lamplicht nog, maar als snel heb ik door dat hij richting het westen gaat. Ik besluite mezelf langs de dijkwand af te laten zakken en naar het oosten te gaan, dus een stukje richting het strandje. Ik ben nog maar net op een meter of zeven aanbeland en heb nog maar weinig afstand afgelegd als ik een prachtig grote platvis zie liggen. Ik ben erg slecht in het onderscheiden van de verschillende soorten, maar zijn donker gevlekte huid doet hij me het meeste denken aan een bot. Tussen zijn ogen zie ik ook een uitstekend huidplooitje, dit moet ik later nog maar eens nazoeken.

Als eerste probeer ik zijn bek en ogen mooi te belichten, later focus ik mezelf wat meer op de ogen. Hij blijft wonderwel doodstil liggen, ik tref het echt met deze “jongen”. Als ik voldoende foto’s gemaakt heb, besluit ik nog voor een macrofoto van alleen zijn oog te gaan en monteer mijn diopter voor nog meer vergroting. Ook dit werkt en de foto’s lukken één voor één. Net als ik besluit dat het goed geweest is, schiet de vis er als een pijl vandoor in het donkere water. Tevreden duik ik verder, ik zie dat ik al weer een half uur in het water lig. De tijd vliegt weer eens.

Het water is momenteel nog acht graden Celsius, dat is goed te doen en voel eigenlijk nog niet veel van de koud. Ik had wel een extra laagje aan gedaan en begin te merken dat de hoeveelheid lood die ik bij me heb niet toereikend gaat zijn om hier de hele winter mee door te duiken. Maar voor nu gaat het nog prima en geniet ik van het best goede zicht. Ik schat toch een metertje of drie of vier, ik kan alles goed overzien. Het krioelt weer van de hooiwagenkrabben en ik zie ontelbaar veel grondeltjes op het zand. Om de zoveel meter zie ik ook een gewone garnaal in de waterkolom zwemmen of zelfs heel brutaal naar mij toekomen. Het is een grappig gezicht hoe actief deze prachtige diertjes nog zijn zo tegen de winter, ook van zoiets eenvoudigs kan ik heerlijk genieten.

Op het zand wandelen wat heremietkreeften met wulkschelpen. Vaak zijn ze rustig en kan je er prima foto’s van maken, maar vandaag willen ze niet. Vlokslakken kan ik vandaag gek genoeg ook niet vinden en andere soorten slakken ook al niet. Het wordt langzaam aan wel winter onder water merk ik wel. Natuurlijk blijven er altijd wel mooie dingen te zien, maar echt bijzondere dingen momenteel niet. Mijn trim is nog maar lastig te behouden, de opwaartse druk van het water wordt stiekem te groot. Het is mooi geweest, ik ga het niet verder pushen en laat mezelf rustig terug naar boven gaan. Als ik mijn hoofd boven water steek, zie ik het lampje van Goof. Goede timing weer!