Rust in de Rode Zee

Het laagseizoen is voor ons een tijd van weinig duiken en veel achterstallige klusjes. Lange dagen achter de computer terwijl ik eigenlijk veel liever in het water lig. Dit jaar kregen we gelukkig de kans 3 weken lang te filmen voor een 3D project. Correctie, mijn partner filmt en ik maak de bijbehorende foto’s.

Deze “gig” bracht ons in januari en februari op een live-aboard van de Tiran Straights bij Sharm el Sheikh tot aan Daedalus eiland in het zuiden van de Egyptische Rode Zee. Voor het project was het nodig om wrakken, riffen, dolfijnen en haaien te filmen en zo hebben we een route gepland waarin we ‘zeker’ waren dit allemaal te vinden.

Voor het noordelijk gedeelte van de Rode Zee zijn we met een live-aboard vanuit Sharm vertrokken met als eerste duik het wereldberoemde Shark reef/Jolanda op Ras Mohamed. Het probleem met wereldberoemde duikplekken is dat jij niet de enige bent die er vanaf weet en dat je het dus nooit helemaal voor jezelf hebt. Of toch? We lagen om een uur of 2 in het water voor onze eerste duik en ik geloof dat ik een van de weinigen ben die kan zeggen dat ik helemaal alleen (met partner en gids) op Shark reef gedoken heb.

Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we niet veel grote vis gezien hebben (niet de gebruikelijke school barracuda’s, snappers of batfish en de limbatus waar ik al jaren naar uitkijk, kwam ook geen bezoekje brengen. Maar wel een heel veld vol wc-potten voor onszelf. Ik heb er een keer eerder gedoken, in augustus en toen was het langzaam duikend en stilstaand verkeer onderwater. Geen vergelijking!

De volgende stop was Abu Nuhas, iedereen welbekend als een van de meest interessante verzamelingen oud ijzer in de Rode zee. Vijf wrakken liggen hier op beduikbare dieptes en vier daarvan zijn voor duikers van alle niveaus bereikbaar. Ik duik nu al negen jaar, gemiddeld één keer per week, en moet zeggen dat alle artikelen en fotoreportages in Duiken, Unterwasser, Diver etc hebben bijgedragen aan de populatiteit van deze duikstek. Regelmatig liggen er tientallen safariboten binnen het rif die op de meest ongunstige tijden hun gasten boven op de al duikende dagjesmensen gooien… En alleen al vanuit El Gouna kun je op een mooie windstille dag een boot of 6 verwachten…. We zijn er deze trip 24 uur geweest en hebben niet één andere boot gezien.

Elke zichzelf respecterende duiker weet dat ie eens in zijn leven één duik of meerdere op de Thistlegorm moet maken. Dit eens geweldige wrak, ooit ontdekt door Jacques Cousteau, is een van de bekendste attracties in de Rode Zee en bereikbaar voor duikers zowel vanuit de Sinai als Hurgada en El Gouna. Ik geloof dat ik wel eens 25 boten heb aangemeerd zien liggen. Met op elk schip een gemiddelde van 20 duikers die allemaal ongeveer hetzelfde schema erop nahouden, alsof je in de sprite duikt. Ik heb serieus een keer in de rij gestaan met mijn groep om een van de cargo ruimen door te zwemmen.

Zaterdag 19 januari 2008: ik zwem net voor de boeg, hangend in de stroming, een school snappers doet en wint de inhaalrace terwijl batfish en giant trevallies een rondje om mijn bubbels zwemmen. Mijn bubbels en niet die van iemand anders want er is gewoonweg helemaal niemand op het wrak. En ineens realiseer ik mij dat ik de duiken van andermans dromen aan het maken ben. Ik duik wanneer ik wil, hoe lang ik wil en het enige dat ik hoef te doen is wat foto\’s maken. En ik krijg er nog voor betaald ook.

Zo was het overal, Ras umm sid, Jackson, Thomas, nergens een ziel te bekennen. Hetzelfde geldt voor de 10-daagse safari die we een paar weken later gemaakt hebben naar de Brothers, Daedalus, Marsa Alam, Sataia en Safaga. Wat we gezien hebben? Oceanic Whitetip, groene schildpadden, thresher sharks, dofijnen, tonijn, barracuda en teveel om op te noemen. Wat we niet gezien hebben? Duikers. Boten. Zodiacs en shakers die de onderwaterrust verstoren.

Eerlijk is eerlijk. We hebben alle duiken in een droogpak gemaakt omdat 21, 22 graden gewoonweg te koud voor ons was om lekker in je shorty 4 duiken per dag te maken. Het zicht was niet overal even geweldig, maar dat is niet normaal voor deze tijd van het jaar. De hamerhaaien waren er niet omdat het water te koud was. Maar vaak zie je die in hartje zomer ook niet. Maar in deze volle wereld waar je niets meer alleen doet en niets meer echt exclusief is, is een weekje Rode Zee in het laagseizoen dé manier is om je weer even koning van de wereld te wanen…

Darja Tjioe, onze correspondente in Egypte, is in 1999 in El Gouna gaan wonen. Hier is zij verantwoordelijk voor Red Sea Images El Gouna en normaal gesproken zul je haar op de boot aantreffen waar zij een dvd in elkaar draait van alle duikers en de vissen die je zo op een dag tegenkomt. Daarbij is zij een freelance instructrice, gespecialiseerd in technisch duiken. Op de dagen dat ze niet aan het werk is, maakt ze onderwaterfoto’s en schrijft af en toe artikelen over duiken en Egypte. Haar grootste liefde is de zee en alles wat daar in rondzwemt.