Wijnand Vlierhuis – Wapperende waaierslakjes

En dan besloten we gelijk maar om naar de overkant te gaan naar Noord Beverland. De locatie daar heeft een goeie reputatie voor naaktslakjes. Aangezien die het hele weekend al verspreid best veel gezien werden in meerdere soorten, kan het haast niet anders of deze duik zal een mooie vondsten opleveren.

Omdat we nog even op het tij moesten wachten ging ik stenen keren. Het bleef eerst bij het gebruikelijke; purperslakken met eitjes, blaasjeskrabben, harige porseleinkrabbetjes, ook veel eierbolletjes van dieseltreinwormen. Maar ook enkele grote vlokslakken, botervisje en zelfs een zeedahlia.

Bijtijds gingen we het water in. Het waterpeil stond lager dan gebruikelijk en boven de naastliggende slikplaat was het water troebel. Het stroomde nog uit, dus we waren iets te vroeg. Op zich was de stroming niet zo sterk, maar deze voerde wel veel slibdeeltjes mee. Stoffig zicht dus helaas, en dat zal ook op de macrofoto’s te zien zijn. Al ondiep op de eerste stenen ontdekte ik al vele slanke waaierslakjes. De afgelopen weken bleken die al massaal voor te komen door de gehele Oosterschelde, maar hier waren ze anders. Afhankelijk van het voedsel wat ze eten, kunnen ze andere kleuren aannemen. Dit zie je bijvoorbeeld ook sterk bij groene wierslakjes en bruine plooislakjes. De normaal fel rood of oranje slanke waaierslakjes waren hier overwegend geel, groen en variabel bruin van tint. Ze waren wel klein en fotograferen was een beetje lastig met die stroming en dat stof.

Ondiep renden zeer veel heremietkreeftjes rond. Ik vond een paar hartegels, boven op het zand maar wel levende exemplaren. Dat zie je niet vaak in de Oosterschelde. Door de stroming liet ik me mee voeren verder naar buiten toe. De stenen en de begroeiing waren vergeven van de slanke waaierslakken. Honderden, maar veelal zeer klein. Wel grotendeels de bruine en groene kleurvarianten, de normale rode kleuren zag je nu juist weinig. Een stuk schelpengruis bodem verscheen, met veel slikanemonen en pauwkokerwormen. Een heremietkreeftje rende weg en verstoorde een slakdolfje. Dat was nog eens een leuke verrassing, die had ik lange tijd niet meer gezien! Het was een jong diertje, bruin met creme gestreept.

Na een paar foto’s liet ik me verder mee nemen, want de stroming bleef lekker nadrukkelijk aanwezig. Ik kwam bij de tweede stenenstapel. Erg mooi begroeid hier, met volle broodsponzen, geweisponzen, baksteenanemoontjes, mosdierstruiken, en vooral penneschachten. Ik struinde kalm in de beschutting van de grotere stenen. Nog steeds kropen er slanke waaierslakken volop, maar daarnaast ook erg veel zilverblauwe knotsslakjes. Fotograferen bleef lastig omdat ze allemaal wapperden in de stroming en er nog veel zweefvuil werd mee gevoerd. Stukje terug maar. Nog een noordzeekrabje gezien, paar botervisjes, een fluwelen zwemkrab, veel pauwkokerwormen, de bossen penneschachten, eierbolletjes van de dieseltreinworm, erg leuk.

Langzaam ging nu de stroming liggen en alles werd kalmer en ook gelijk helderder. Aan naaktslakken bleef het vooral bij zilverblauwe knotsslakjes en de slanke waaierslakjes, klein maar heel veel. Op iedere steen kropen meerdere exemplaren rond. Ik kwam weer ondiep waar meer daglicht door drong. Het uitzicht over de penneschacht bossen was heel mooi. Ondiep vond ik nog een boompjesslakje, en vlak bij een roodgestippeld kroonslakje. Leuk voor de variatie. Vooral ook dat kroonslakje was weer even geleden dat ik die gevonden had. Langs de rand van de slikvlakte zwom ik kalmpjes terug richting de golfbreker. De slikanemonen droegen mooie kleuren, overal hingen groene bolletjes eieren van de dieseltreinworm aan, maar vooral was het een drukte met de kleine heremietkreeftjes. Altijd leuk om die druktemakers bezig te zien. Graven, rennen, ruzie maken.

Dan vond ik in het zand een markant geribbeld bolletje. Dat herkende ik direct, een gevlekt koffieboontje. Maar deze kauri soort zand leeft niet in het zand. Het was ook een dood exemplaar dus een leuk hebbedingetje voor in de schelpenpot thuis. Na een laatste blik op de groene waaierslakken stond ik op en liep naar de kant. Bart kwam van iets verderop al aan zwemmen. Een mooie duik die de reputatie van de stek weer helemaal waar heeft gemaakt.