René Weterings – Toch nog maar een keer…. !

Eindelijk gaat de luchttemperatuur omhoog en daarmee ook langzaam aan de watertemperatuur. Het weer is ook omgeslagen en we hebben inmiddels al een paar prima dagen gehad. Nu durf ik wel te stellen dat we eindelijk lente hebben!

De keuze voor een duikstek vond ik lastig. We konden niet op de kentering duiken en wederom naar Zoetersbout vond ik zo afgezaagd. Een echte drang om een snotolf te vinden heb ik tot op heden niet echt en vond het zien van de snotolf bij Sint Annaland eigenlijk wel prima. Ik had zelf de keuze gemaakt om bij Stavenisse te gaan duiken, gewoon omdat het weer even geleden was. Mijn buddy Frank had echter graag dat we naar de Bergse Diepsluis zouden gaan om de snotolf te gaan zoeken….oh ja, ik was even vergeten dat hij dit jaar nog geen snotolf had gezien!

Prima, het werd dus Bergse Diepsluis! De aanwijzingen voor de locaties had ik al een paar keer gehoord, maar ik was het toch weer even kwijt. En toen we op de dijk naar de fraaie waterige zonsondergang stonden te kijken, kreeg ik het idee om Lia een sms te sturen. Zij wist me vast in detail te vertellen waar we moesten gaan zoeken. Ik kreeg erg snel antwoord en vol goede moed liepen we terug richting de auto om ons te gaan omkleden. En warempel…wie kwam daar aangelopen…Lia! Samen met haar man René ging ze een wandeling maken. Haha…wat een toeval zeg! We hebben elkaar dus nog even kunnen spreken, waarna ze weer verder gingen voor een mooie wandeling.

Het weer was prachtig, ook nu weer een mooi zonnetje wat door een heiige lucht scheen en weerkaatste in het spiegelgladde oppervlak van de Oosterschelde. We besloten bij de trap in te stappen en dan richting het westen te zwemmen naar de vermoedelijke locatie van de snotolf. We spraken nog even 2 duikers die er net uitkwamen en konden ons de diepte vertellen. Maar het zou toch een zoektocht worden, want het diertje heeft natuurlijk goede schutkleuren en het zicht was niet echt heel goed.

Na een paar minuten kwamen we aan in de buurt van de locatie en aan het oppervlakte ging ik even kijken of we goed zaten. Ondertussen waren Lia en René ook weer in de buurt en zij hebben vanaf de kant nog een keer de richting aangewezen, waarna we onder doken en op een diepte van ongeveer 2-2,5m gingen zoeken. Dit hebben we zo’n 10min gedaan, waarbij ik vrij snel Frank kwijt was. Aangezien we bijna aan het snorkelen waren, zijn we beiden gewoon door gaan zoeken. Uiteindelijk vond ik de snotolf op een diepte van slechts 1,7m, dus nog een halve meter ondieper dan de duikers aangaven. Zo kun je dus toch op het verkeerde been gezet worden zie je wel. Het blijft lastig inschatten ook, het was immers afgaand water.

Ik maakte meteen even wat foto’s om ook mijn camera beter in te stellen en na zo’n 3 foto’s besloot ik te gaan kijken waar Frank uithing. Toevallig was hij slechts 5m van mij verwijderd en kon ik hem meteen seinen dat ik de snotolf gevonden had. We doken weer onder en konden vanaf toen lekker genieten van dit mooie levendige snotolfje. Echt groot is hij niet, maar mooi gekleurd en zwom rustig om de oesterbank waar hij zijn nestje aan het bewaken is. Foto’s maken ging wel, maar het was heel erg stoffig en ik had moeite om mijn camera goed in te stellen.

Toch zijn er wel een paar redelijk gelukt dacht ik en zo niet, dan trekken we dat wel bij met wat fotobewerking. Het was stiekem erg stoffig, ondanks dat het zicht wel redelijk leek. We hebben zo’n 20minuten bij de snotolf gelegen en toen was het eigenlijk ook wel genoeg geweest. Ondanks het feit dat we rustig doken, merk je toch dat je ongemerkt wat stof op doet “waaien” en dus werd het tijd om te vertrekken.

We besloten nog even door te duiken om rond de 6m diepte te kijken of er al wat meer te zien is. Toen we echter vertrokken, seinde Frank dat ik maar alleen door moest gaan, want hij moest nodig een sanitaire stop gaan maken. Ik seinde OK en dook naar 6m diepte en zwom richting de trap. Hierbij kwam ik langs wat oesterbankjes en stortstenen, maar echt interessant zag het er niet uit. Veel stof en bruin wier en weinig leven nog. Frank miste dus niets. Ik navigeerde richting de instap en kwam onder water mooi uit bij een paal, die ik herkende van mijn vorige duiken hier. Toen ik bovenwater kwam, zat ik precies voor de trap en kon mijn weg terug naar de auto beginnen.

Frank had deze duik dus mooi “zijn” snotolf gevonden en ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook wel weer door geprikkeld ben, maar dan voornamelijk voor het nemen van wat foto’s. Ik sluit dus niet uit dat ik nog een keer terug ga en dan maar hopen dat het zicht wat beter is.

Maximale diepte 6m, temp. 5 gr.C., zicht 1-2m, duikduur 50min.