René Weterings – Op zoek naar een garnaal

Ineens valt hem op dat hij gevolgd wordt. Duikreporter René Weterings besluit de achtervolger dan maar op de foto te zetten.
Duik 644
Afgelopen zaterdag maakte ik nog drie mooie duiken voor het Open Belgisch Kampioenschap onderwaterfotografie 2015 in het heldere water bij goed zicht. Nu maken we Goof en ik ons op voor wederom een wekelijkse nachtduik want de dagen beginnen nu echt zichtbaar te korten! We hadden eerder deze week al afgesproken dat we vanavond bij de Kerkweg zouden gaan duiken. Eigenlijk zou Gijs ook aansluiten, maar die was helaas verhinderd door een verkoudheidje. Ook ik heb wel een beetje last, maar ik kan gelukkig gewoon duiken. Goof heeft zijn nieuwe camera set bij zich en heeft weer veel zin om zich daarin te kunnen verdiepen. Dat werkt het beste in rustig water, vandaar de keuze voor deze duikstek.
Tot onze verbazing staan er op de parkeerplaats toch nog wat meer auto’s, ook is het eetcafé nog open, het ademt dan toch wel wat sfeer moet ik zeggen. Dat zal binnenkort wel anders zijn als de klok een uurtje terug moet en het al weer vroeg donker is. We kunnen nu nog met wat restlicht omkleden in ieder geval. Ook Harro en Mike zijn vanavond van de partij en ook zij hebben, net als ik, het plan om vanavond een foto van een garnaal te maken. Dat is namelijk de thema-opdracht voor de komende bijeenkomst van Aquashot Regio Zeeland. Ik heb al wel een foto uit het archief gestuurd, maar een “verse” foto is natuurlijk beter!
We kleden ons om en wandelen daarna richting het water. We gaan rechts van de steiger te water en kiezen ieder ons eigen pad. Het zicht is hier in het ondiepe deel erg goed, het lijkt wel kraanwater zo helder. Er zijn nog veel kleuren te zien, het rode wier is nog mooi rood en het groene viltwier steekt hier weer mooi bij af. Ik zie erg veel groene wierslakken en boven het rode wier veel geknikte aasgarnaaltjes. Die garnaaltjes laat in nog even voor wat het is, ik besluit eerste even aan de andere kant van de oude zeedijk te gaan kijken.
Als ik het dijkje nader, merk ik dat het zicht wat afneemt. Er komt meer stof in het water en er staat een lichte trek richting het westen. Ik daal af tot een metertje of zes en bekijk het landschap goed. Het aantal garnalen valt me wat tegen, maar de garnalen die ik vind zijn wel monsterlijk groot zeg! Het zijn steurgarnalen van acht centimeter of groter, echt geweldig. Helaas zijn ze wel allemaal schichtig of zitten ze op onhandige plaatsen, ik maak wel wat foto’s maar ik vind niet dat ik hier mee bij Aquashot aan kan komen. Dat moet ik beter kunnen.
Op mijn gemak duik ik richting het oosten en zie een buddypaar met hun lampen op het dijkwandje schijnen. Het is de zeedahlia die ze bekijken en dus doe ik hetzelfde als zij weg zijn. Het is een mooi diertje, maar ik heb vandaag geen inspiratie om hier mooie foto’s van te maken. Opeens valt het me op dat ik gevolgd word…als ik nog eens goed kijk, zie ik dat het een steenbolkje is. Mooie vissen natuurlijk, dus ik besluit dit dier eens goed te bekijken. Ik heb vandaag de 60mm macrolens op de camera zitten, dus dat wordt nog lastig om daar een goede foto van te maken. Maar ik heb geluk met het zicht en de vis laat zich ook nog eens goed benaderen.
De afstand tussen mij en de vis blijft relatief groot door de kleine kijkhoek van de lens, dus dat werkt vandaag in mijn voordeel. Uiteindelijk heb ik een paar visportretjes waar ik tevreden mee ben en besluit het visje verder met rust te laten. Het landschap kan me vandaag niet echt boeien, ik vind het eigenlijk maar bruin en kleurloos en met het toch aanwezige stof ben ik er eigenlijk vrij snel klaar mee. Toch heb ik er al dik veertig minuten op zitten, maar het meeste van die tijd is besteed aan de steenbolk. Ik besluit dus terug richting het ondiepe deel te gaan en mijn geluk daar te beproeven.

Een puitaaltje laat zich daar even bewonderen om vervolgens snel weer weg te schieten. Enkele koornaarvissen blijven nieuwsgierig in de buurt en ik weet niet of ik hen bekijken of zij mij. Leuk is het wel en ben blij dat ik terug in het heldere water lig. Opeens bedenk ik me dat ik nog die garnaalfoto moet maken en ga naarstig op zoek naar een gewillig model. Die vind ik vrij snel, het is een gewone garnaal en graaft zich net in een kuiltje in het zand. Perfect, dit is net wat ik zocht, want deze soort leent zich erg goed voor een portretje vind ik.

Het diertje ligt er zo goed bij dat ik erg dichtbij kan kruipen met mijn lens. Ik focus op zijn ogen en kies een beperkte scherptediepte om het accent echt op de ogen te leggen. Via mijn display zorg ik voor een mooie compositie en richt de snoots voor de correcte belichting. Het duurt even voor alle factoren perfect zijn, maar bij het allerlaatste plaatje ben ik tevreden. Ondertussen zie ik toevallig ook Goof aankomen en ik besluit de duik te gaan beëindigen. Het is mooi geweest na honderd minuten in het water te hebben gelegen. Mijn handen beginnen nu wel af te koelen ook, nu is dat niet heel verwonderlijk, want ik draag nog steeds drie millimeter natte handschoenen en bij mijn linker duim is de handschoen zo lek als een mandje.

In afwachting van Goof zijn terugkeer, spoel ik alvast mijn spullen in de spoelbak bij de kleedruimte. Dat is toch wel een luxe zeg en een hele verbetering van deze duikstek. Ik denk dat we hier de komende winter nog wel vaker zullen duiken, dit biedt een hoop voordelen! Goof volgt niet veel later en we ook Mike en Harro volgen. We praten nog wat na en met de stoelverwarming op volle kracht rijden we weer richting huis…

Max. diepte 7,5m, temp. 13 gr.C., zicht 2-5m, duiktijd 100 min.