René Weterings – Meer dan alleen zeedonderpadden

Duiken in de winter saai? René weet wel beter. Duik 410

Met de kerstdagen van 2012 weer achter de rug gaan we langzaam aan aftellen naar het einde van het jaar 2012. Maar niet zonder nog een duikje te maken! Op het allerlaatste nippertje kreeg ik van buddy Gijs een smsje waarin hij vroeg….”geldt het aanbod nog?”.
De dag ervoor had ik via Facebook en sms al aan Gijs gevraagd of hij mee wilde gaan duiken op de donderdagavond, maar ik had de hele dag nog niets van hem gehoord. Alternatieve buddy’s konden ook niet en een oproepje op mijn Facebook pagina liep ook op niets uit, behalve de meldingen van mensen dat ze niet kunnen…tja. Mijn hoop was eigenlijk al weer als sneeuw voor de zon verdwenen, toen ik toch dat verlossende smsje van Gijs kreeg. Ik had mijn spullen al bijna gepakt voor een koude, solo zoetwaterduik!
De zeedonderpadgekte is momenteel nog steeds in volle gang en gezien de aanhoudend sterke wind, hoef je nu ook niet echt naar de duikstekken in de Oosterschelde te gaan waar de wind vol op de kant staat. De keuze is deze maand dus makkelijk, hup…weer naar Dreischor! Ik was lekker op tijd klaar en besloot dus ook op tijd richting Zeeland te rijden. De kans was groot dat ik daar nog iemand zou ontmoeten die ik tot nu toe alleen via Facebook sprak.
Op de parkeerplaats stonden inderdaad 3 andere auto’s. Het was inmiddels droog geworden, dus gelukkig kon ik ongestoord buiten gaan staan en ik stond nog maar net buiten de auto toen ik werd aangesproken. “Jij moet vast René Weterings zijn?”, klonk het van een voor mij nog onbekende duiker. Ehm ja…en jij bent? En wederom was de kennismaking een feit. Heerlijk toch, dat duikwereldje? 
Gijs had al via sms gestuurd, dat hij toch wat later zou zijn door een wat late avondmaaltijd. Dus ik had alle tijd om wat te praten over dat wat vervelend verlopen duik de net ontmoette persoon. Het zicht was in ieder geval weer goed, dat had ik dan alvast vernomen. Maar ik had ook niet echt iets anders verwacht.
Niet heel veel later dan verwacht, kwam Gijs aan en zijn we op ons gemak onze duikuitrusting gaan aantrekken. Voor Gijs zou het tevens een test duik worden, omdat hij net zelf een pie-valve had geïnstalleerd en wilde controleren of deze goed afdicht als hij niet is aangesloten. De maan kwam inmiddels al een beetje door het wolkendek heen, dus het beloofde wat beter weer te worden.
Na een paar minuten stonden we op de steiger om de duik te beginnen en ineens bedacht Gijs zich dat hij toch even zijn droogpakrits wilde controleren. Dat was maar goed ook, want die stond nog voor zo’n 20cm open! Dat krijg je als je tijdens je aankleed ritueel “gestoord” wordt door het gezellige geouwehoer met andere duikers. Dus ik ritste hem nog even goed dicht en we konden de afdaling beginnen.
Uiteraard was het plan weer om de diverse nestjes te gaan bekijken en voor mij natuurlijk ook te fotograferen. Omdat links al een andere duiker bezig was, zijn we de duik aan de rechterkant begonnen en vonden we onze weg al snel naar de bekende nestjes. Omdat het fotograferen van alleen zeedonderpad nestje ook echt een keer gaat vervelen, heb in nog maar eens wat geprobeerd om Gijs een beetje leuk op de foto te krijgen. Als je een goede buddy hebt, moet je hem ook af en toe wat paaien met leuke portretfoto’s toch?
Tussen de reefballs vond Gijs een mooi fel gekleurd puitaaltje en ik moest echt even moeite doen om erbij te kunnen komen. Ik had mijn flitsers immers helemaal naar buiten staan en leek daarom wel een landingsvoertuig van een schip met buitenaardse wezens. Ik moest even wat dingen anders instellen en ook snel even een diopter monteren, zodat ik volledig ingezoomd toch redelijk dichtbij kon komen. Het puitaaltje liet zich goed bekijken, maar na een minuutje had hij het wel gezien en hupste er vrolijk vandoor.
In een van de laatste reefballs zat in de bekende gaten een mooi klein kreeftje heel stoer met de scharen naar voren en dat riep gewoon om een foto. Gelukkig lukte dat ook en dat deed me weer beseffen dat er meer is dan alleen zeedonderpadden. Het wordt stiekem ook weer eens tijd voor een ander soort duik dacht ik nog.
We kwamen inmiddels het duikerstrio uit Brabant tegen onder water en zag dat ze een mooie zeedonderpad op een nestje hadden getroffen. Leuk voor ze, maar wij zwommen maar even rustig verder. Niet veel later zag ik ze voorbij komen en waren duidelijk de duik aan het beëindigen, dus ben ik nog even snel terug gegaan naar datzelfde nestje en kon zo ook nog wat uitproberen op dit nestje.

Hierna was het weer mooi geweest en werd het ook voor ons tijd om weer naar boven te gaan. Niet dat we zonder lucht zaten of dat het te koud werd, maar soms is het gewoon genoeg geweest. Vanaf een diepte van 7m zag ik boven ons de volle maan al door het wateroppervlak schijnen. Wat een gaaf gezicht is dat toch! Dat is toch op en top genieten! Wie durft nu toch te beweren dat duiken in de winter saai is?

Maximale diepte 9,1m, temp. 5-6gr.C., zicht 4m, duikduur 65min.