René Weterings – Een goed benutte kans
Het is mooi najaarsweer, een uitgelezen kans voor Duikreporter René Weterings om met de fisheyelens het heldere water in te duiken.
Datum: 9-11-2019
Duiklocatie: Dreischor gemaal
Het belooft een weekend te worden met mooi weer, voor mij een uitgelezen kans om eens wat zonnige onderwaterplaatjes te gaan schieten in Zeeland.
Het is al weer bijna drie maanden geleden dat ik de fisheyelens in Nederlands water gebruikte. Als je altijd in de avonden duikt, dan is dat een logisch gevolg. Als de zon zich dan eindelijk zo goed laat zien, dan moet ik zo’n kans wel pakken. Op zaterdagochtend besluit ik snel mijn spullen te verzamelen en naar het gemaal van Dreischor te rijden. Het is half november, dus als ik de zon in mijn foto’s wil hebben, moet ik rond het tijdstip van de hoogste stand van de zon zien te duiken.
Het is half bewolkt en het waait nog best aardig. Gelukkig komt de wind uit het zuidoosten, dus het water ligt bij het gemaal van Dreischor mooi in de luwte schat ik zo in. Als ik de weg richting de twee duikstekken op rijd, zie ik een zestal auto’s staan bij de reefballs. Het is er dus niet druk in dit jaargetijde. Ik rijd nog even door naar het gemaal, daar staat tot mijn verbazing maar één auto. Ik zet mijn muts op en trek mijn jas aan, want het voelt toch best guur aan vandaag. Boven op de dijk voelt de wind nog sterker, maar ik tref gelukkig een mooi glad Grevelingenmeer aan en ik zie twee duikers uit het water komen. Mooi, dat betekent dat ik het rijk alleen heb vandaag!
Net als de afgelopen twee duiken, neem ik ook vandaag de kleine geleende stagefles mee, zodat ik een beetje kan oefenen en langer kan duiken als blijkt dat ik het naar mijn zin hebt. Ik duik onder en word getrakteerd op een prachtig heldere onderwaterwereld. Rood gekleurd van het wier en zon overgoten, wat is dit toch mooi. Een mooi begroeide paal op slechts een meter diepte is mijn eerste onderwerp, zo kan ik wat instellingen uitproberen en die mooie zon in de foto betrekken. Het kost even wat tijd, maar uiteindelijk heb ik het plaatje compleet en duik ik weer verder.
Over de oude zeedijk wordt het zicht een tikje minder goed, het is toch iets stoffiger dan ik had gehoopt en gedacht. Het zicht is nog steeds dik zes meter, maar ik merk het bij het maken van de foto’s. De meest opvallende kleur aan deze kant van de dijk is de kleur oranje. Overal zie je plukken van knaloranje sponzen, de een nog feller dan de ander. Met de fisheyelens probeer ik ‘close focus wide angle’ foto’s te maken van deze sponzen. Ik merk dat ik mijn instellingen steeds moet wijzigen als gevolg van de zon die af en toe achter een wolk kruipt. Erg lastige condities, maar uiteindelijk heb ik een mooi plaatje met het gemaal op de achtergrond.
Amerikaanse ribkwalletjes zijn nog steeds in grote getale aanwezig, af en toe zie ik een krabbetje wegkruipen en soms spot ik een bruine plooislak. Maar vandaag heb ik geen oog voor het kleine spul, ik wil landschapjes fotograferen. Ik geniet van de zonnestralen die nog best diep het water doordringen. Heel even kijk ik hoe het zicht is op ongeveer elf meter, maar daar wordt het zeker niet beter. Ik besluit het gemaal zelf maar te gaan bekijken, het staat er weer prachtig bij met die zon aan de achterkant. Inmiddels ben ik al een uur aan het duiken en schakel over op de stagefles om er eens mee te oefenen. En ik heb ook nog geen zin om er uit te gaan, ik vermaak me prima bij elf graden Celsius!
Het gemaal van Dreischor is natuurlijk een klassiek object om te fotograferen, ik zou niet durven gokken hoe vaak dit al is gefotografeerd. Het is een soort van icoon voor het duiken in Zeeland. Maar eerlijk is eerlijk, het is dan ook wel een prachtig begroeid object. Vele soorten wieren, sponzen, zakpijpen en andere dieren brengen het gemaal tot leven. Geknikte aasgarnalen dansen in groepjes rond de kettingen, steurgarnalen wapperen met de wieren mee in de deining. Mosselen klampen zich vast aan de dikke houten staanders en krabben kruipen overal en nergens.
Vanuit elke hoek probeer ik leuke plaatjes te schieten, de rode kleuren maken het in de herfst extra mooi. Ik geniet van deze duik en ben enigszins verbaasd dat ik nog steeds niemand anders ben tegen gekomen. Na bijna twee uur vind ik het mooi geweest en peddel ik rustig naar de instap. Op de parkeerplaats is nog steeds geen mens te bekennen. Aangezien het nu al bijna half vier is, verwacht ik ook niet dat er nog duikers gaan komen. Over anderhalf uur valt de duisternis en schakelt het Grevelingenmeer over op de nachtstand. Ik geniet nog even na met een bakkie koffie van het zonnetje. Wat een heerlijke duik was dit, een goed benutte kans!
Max. diepte 10,7 m, temp. 11 gr. C., zicht ca. 6-8 m, duiktijd 110 min
Duik 943 (Dreischor Gemaal, zaterdag 9-11-2019, 13.15u)
