Patrick Kranenbroek – De tweede lichting sepia’s

Paaiende sepia’s in augustus? De mond van Duikreporter Patrick viel figuurlijk open toen hij in de Oosterschelde de dieren tegenkwam.

Datum: 7 augustus 2021
Duiklocatie: Bergse Diepsluis

Het is zaterdag 7 augustus als ik besluit naar de Bergse Diepsluis te rijden. De laatste week van mijn zomervakantie staat op het punt te beginnen. Aan mijn vrouw geef ik de planning door. Ik wil halverwege de hangculturen te water gaan en dan vervolgens terug zwemmen naar de duiktrap. Mijn missie is om jonge sepia’s te fotograferen. Deze heb ik vorig jaar veel gezien nabij de ondiep liggende veenblokken. Naast het feit dat ik dit een heel mooi stukje Bergse Diepsluis vind, denk ik ze hier ook aan te treffen.

Omdat ik wat verder gestart ben dan deze blokken, kijk ik nog even de sepiatentjes af, die iets dieper staan. Ik heb wel vaker laat in het seizoen nog een verdwaalde sepia gezien. Tot mijn grote verbazing zit in het 3^e tentje dat ik tegen kom een koppeltje. Dus toch!! Ik ben super enthousiast en baal tegelijkertijd dat ik mijn groothoeklens nog op de camping heb liggen. Na een minuut of tien zie ik de sepia’s heel alert reageren. Er komt nog een koppeltje aan. Nog voordat ik het doorheb is het eerste koppeltje uit het tentje gejaagd en neemt het andere koppel het afzetten van de eieren over. Een sepia gaat tussen mij en het tentje liggen. Ik maak een macrofoto van zijn oog.

Na de duik ben ik terug naar de camping gereden om mijn groothoeklens op te halen. Een uur later hang ik weer bij ze.

In de daaropvolgende dagen bezoek ik ze meermaals. Op zondagochtend ga ik links van de trap kijken. Ik zwem de route van de tentjes af en ook daar tref ik snel genoeg 2 koppeltjes sepia’s. Ik observeer vooral hun gedrag als ik aankom. Zelf blijf ik op 2 meter afstand hangen om het vertrouwen te winnen. Wat mij opvalt is dat als het vrouwtje eieren afzet, de mannetjes aansluiten. Telkens als het vrouwtje eieren heeft afgezet, trekken ze zich daarna een stukje terug en volgen de mannetjes haar voorbeeld. Ik gebruik die tijd om steeds 50 cm dichter bij te komen. Omdat ze steeds terug komen naar de tentjes en ze zich ook steeds terug trekken heb ik de tijd om uiteindelijk op 50 cm voor de tentjes te gaan hangen. Nu zorgen om geen stof te maken, zodat ook het zich goed blijft.

Op maandagavond krijg ik van een Belgische topfotograaf de vraag om te gidsen. Dat vond ik een hele eer. We spreken op woensdag af en het duurt even voordat we ze gevonden hebben. Ze zijn echt een heel stuk verplaatst. Ik had afgesproken wel mijn camera mee te nemen, maar het fotograferen aan mijn buddy over te laten. We werden rijkelijk beloond, want we kregen een waar spektakel te zien. Eieren afzetten, vechtende mannetjes (al zwarte wolken spuitende) en een koppeltje dat met regelmaat aan het paren was. Tijdens het paren kan ik het niet laten en wil ik zelf ook foto’s maken. Gelukkig geven we elkaar alle ruimte, zodat we beide tevreden zijn en met mooie foto’s boven komen. Later in de week heb ik nog een uur bij 3 mannetjes en een vrouwtje gehangen. Ook dit werd een heel gevecht, waarbij het mannetje continue de bescherming op zich nam van het vrouwtje. In een van de gevechten greep het ene mannetje met zijn tentakels zijn concurrent. Ik heb dit mooi vast kunnen leggen en dit mannetje is daarna niet meer terug gekomen. Die had zijn lesje wel even geleerd.

Op vrijdag maak ik mijn laatste sepiaduik en dan vind ik het wel welletjes geweest. Ik rijd zaterdag nog naar een andere duikstek om nog een keer langs de zeepaardjes te gaan. En op zondag is dan uiteindelijk de vakantie voorbij en rijden we in de middag weer richting Venray.

En die jonge sepia’s, die bewaar ik tot medio september als ik weer een volle week op de camping ben.