René Weterings – Zonsondergang en maanopkomst
Waar kun je een weekend het beste mee beginnen? Voor Duikreporter René Weterings is dat een duik in Zeeland, na zijn werk ging hij op pad.
Datum: 26-2-2021
Duiklocatie: Zoetersbout
De hele week is het mooi weer, afgezien van een enkele wandeling op een thuiswerkdag heb ik er helaas maar weinig van meekregen door een volle werkweek. Gelukkig kan ik op vrijdagmiddag richting Zeeland rijden om het weekend met een duik te beginnen!
Vanuit de Europoort naar Zeeland rijden gaat prima, maar het beperkt me wel een beetje tot Schouwen-Duiveland. Anders wordt het wel heel erg ver rijden en daar heb ik even geen trek in. Via Whatsapp en Facebook heb ik wat contacten en besluit op basis van allerlei informatie om maar eens naar Zoetersbout te rijden. Het zicht schijnt er goed te zijn en er is altijd kans op een ontmoeting met een snotolf. Onderweg naar Zoetersbout krijg ik door het zonnetje al vrij snel een relaxed weekendgevoel en word ik gaandeweg steeds vrolijker. Ik heb er zin in!
Op de parkeerplaats staat slechts een andere auto, ik ga eerst op mijn gemak van het uitzicht over de Oosterschelde genieten. Het water ligt er strak bij, de wind komt uit het noorden, de duikstek ligt daarmee in de luwte. Straks als ik in het water lig is het precies op het midden tussen de twee getijden, het zou dus best eens kunnen stromen vanuit het oosten. In de frisse wind kleed ik mezelf om, dat had ik dit keer nog niet op het werk gedaan. Het voelt frisjes aan in de straffe wind, maar al snel sta ik weer lekker in mijn warme kloffie! Klaar om het droogpak aan te trekken en het water op te zoeken.
De twee andere duikers komen net uit het water, ik groet hen vriendelijk en trek met het zonnetje in mijn gezicht mijn vinnen aan. Ik laat de lucht uit mijn wing ontsnappen en daal af naar circa acht meter diepte en peddel op het gemakje richting de punt. Onderweg fotografeer ik een eenzaam heremietkreeftje met de 30mm macrolens. Die heb ik eigenlijk alleen gekozen om er een eventuele snotolf mee te kunnen fotograferen. Ik merk vrij snel dat het niet mijn favoriete lens is en ben wat aan het klungelen. Al snel ben ik het beu en vin weer verder richting de punt. De stroming wordt langzaamaan een flinke tegenstroming, ik moet flink kracht zetten om langs het snelst stromende deel te komen. Het zicht wordt echter alleen maar beter, daar word ik weer vrolijk van.
Het zicht is op zijn best zeker vijf meter, echt gaaf! Het valt daarom ook op dat deze duikstek heel anders is geworden dan jaren geleden. De sponzen hebben deze duikstek overgenomen, ik zie diverse gele sponzen, de paarse buisjesspons en ook heel veel wier boven mij in het ondiepere deel. Wat een fantastisch zicht, hier kan ik echt heel erg van kan genieten. Ook al zie ik dan misschien niet de meest bijzondere dieren. Het onderwaterleven is wat saai. Los van een enkel krabje, de paarse kokerwormpjes, oesters en sponzen is er weinig te beleven. Geen spoor van slakken te zien en ook maar een enkele kreeft laat zich diep in zijn hol zien. Het is overigens wel een kreeft van een monsterlijk groot formaat, dus dat doet mij wel deugd.
Genietend van het uitzicht, hang ik een paar meter boven de schuine wand en kan zo een heel groot gebied overzien. Met mijn duiklamp zoek ik het systematisch naar een eventuele ‘oranje rakker’. Af en toe maak ik wat foto’s van de sponzen, maar niks wat echt de moeite is. Toch geniet ik, ik vind de duikstek erg mooi en met dit soort zicht komt het erg goed tot zijn recht. Ik blijf de drang houden om verder en verder naar het oosten te gaan, maar in het water van vijf graden Celsius wordt het na ongeveer vijftig minuten tijd om weer om te draaien. Dit doe ik op slechts vier meter, zodat ik ook de wierzone in de gaten kan houden. Wie weet is daar wel een snotolf te vinden. In een holletje tussen het wier vind ik een mooie grote platvis, ik denk een bot. Helaas is het lastig om er fatsoenlijke foto’s van te nemen, dus ik schiet er maar een paar, puur ter registratie.
Helaas vind ik geen snotolf deze duik, maar van het ondergaande zonnetje boven mij wordt ik erg blij. De laatst zonnestralen prikken nog net door het wateroppervlak en zorgen voor een prachtig licht. Ik leg nog even op foto vast, voordat ik de duik beëindig. Na dik zeventig minuten kom ik boven water en word ik getrakteerd op de ondergaande zon in het westen en de opkomende (bijna) volle maan in het oosten. Fantastisch! De maan is echt gaaf en de zon prachtig. Ik maak de laatste foto’s boven water, waarschijnlijk ook meteen de mooiste foto’s van deze duik. Maar goed, ik heb weer zeventig minuten genoten, een perfecte start van het weekend!
Max. diepte 9 m, temp. 5 gr. C., zicht ca. 2-5 m, duiktijd 70 min
Duik 1019 (Zoetersbout, vrijdag 26-2-2021, 17.00u)
