Leendert Smit – Pas op: glad!

Waarom zou die andere duiker zo zenuwachtig staan te gebaren naar Duikreporter Leendert Smit als hij aan komt rijden op de duikplaats? Dat zal hij snel ontdekken…

Datum: 25 januari 2021
Duiklocatie: Dreischor – Frans Kok rif

Na de zo prettig verlopen duik van vorige week besluit ik nogmaals naar Dreischor af te reizen maar nu gewapend met een groothoek lens. Hopelijk laten de trotse vaders zich weer vinden. Ik heb aanwijzingen op zak voor 2 andere nestjes, eens kijken of het allemaal gaat lukken. helaas kunnen mijn buddy’s deze week niet dus ik moet het in mijn eentje zien te klaren. Als ik zeeland binnenrijd zie ik dat het hier gesneeuwd heeft. Wat een sprookjesachtige sfeer!

De eigenaar van een klein geel autootje op de parkeerplaats bij het Frans Kok rif staat zenuwachtig naar mij te gebaren. Als ik uitstap tussen zijn auto en een snelle zwarte BMW realiseer ik mij waarom want ik ga bijna op mijn plaat. De parkeerplaats is in een ijsbaan veranderd. Ik glibber wat rond en vind tegenover de vulcontainer een ijsvrij plekje. De man van het gele autootje is bijna klaar om te water te gaan. We spreken af dat we elkaar niet in de weg gaan zitten. Hij gaat eerst naar het makkelijkst te vinden nestje. De eigenaar van de BMW is er inmiddels alweer vandoor. Volgens mij was hij hier vorige week ook.

Eenmaal onder water zie ik dat het zicht niet zo goed is als vorige week, zeker rond de rifballen. vanuit de verte zie ik een flitser afgaan dus ik moet even op zoek naar een ander nestje. Ik sla rechtsaf en volg de wand tot voorbij het rif. Daar hebben we vorige week het nestje met de witte eieren aangetroffen maar nu zie ik niets. ik zwem wat heen en weer en besluit terug te gaan. De andere duiker zal nu wel zo’n beetje klaar zijn. Hij is nog bezig dus ik ga op een metertje afstand liggen wachten. Als hij klaar is zwaaien we naar elkaar en kan ik mijn gang gaan.

Helaas is het nu toch wel wat stoffig geworden maar het is niet anders. na een minuutje of 10 laat ik vader alleen en ik besluit nogmaals op zoek te gaan naar het nestje dat ik net niet kon vinden. verdomd, nu lukt het wel. Ik zie de vader eerder dan de eitjes die inmiddels niet meer zo helder wit zijn. Hij ligt er heel gunstig voor maar zodra hij me ziet gaat hij beschermend over zijn eitjes liggen en wordt foto’s maken lastiger.

Gestimuleerd door dit succes probeer ik nog een derde papa te vinden. Ik volg de aanwijzingen en jawel, ik zwem er zo tegenaan. Dit is maar een bescheiden nestje en vader is niet zo gediend van aandacht. Hij verstopt zich in een holletje onder zijn eitjes.

Dit moet het maar zijn zo. ik zit op 65 minuten duiktijd en de watertemperatuur is 4 graden. Het wordt frisjes. Gelukkig schijnt het zonnetje en is het nagenoeg windstil zodat het omkleden en inpakken geen straf is. Ik klets nog wat na met de andere duiker die helaas maar 1 nestje gevonden heeft.