Richard de Kok – De natuur ruimt op
Na een flink aantal duiken in Zeeland vertrekt Duikreporter Richard de Kok deze keer naar het Oostvoornsemeer om een kijkje onder water te nemen.
Datum: 8 januari 2021
Duiklocatie: Slag Stormvogel, Oostvoornsemeer
Vandaag weer eens richting het Oostvoornsemeer gereden. De kentering viel namelijk slecht en door de noordelijke wind van de afgelopen dagen waren diverse zichtmeldingen vanuit de Grevelingen ook niet echt positief. Op zich wel benieuwd hoe het Oostvoornsemeer er onderwater uitziet. Zoals verwacht is het niet druk. Ik ben helemaal alleen bij Slag Stormvogel. Mooi lekker een uurtje groothoeken is het plan. Ik lig er vrij snel in en als ik me laat zaken ben in toch wel wat teleurgesteld. Zicht is met een meter of vijf à zes best oké, maar erg hangt echt heel veel zweefvuil in het water. Behoorlijk grote vlokken. Ik moet even op zoek naar een bandenspoor en kom uit bij een oefenplateau. De boeiketting hieraan is helemaal begroeid met mosselen met hierop allemaal plukken zeedraad. Tijd voor wat foto’s. Ik vouw de armen uit en zet de flitsers aan. Als ik foto’s wil maken blijkt de rechterflitser niet aan te gaan. Na een kwartier klooijen nog steeds niets. Gisterenavond tijdens testen ging alles nog prima. Rotding, onduidelijk waarom die af en toe dienst weigert. Onze YS110 is best een oud beestje. Geen idee hoe oud een flitser kan worden of hoe vaak je kunt flitsen. Enigszins gefrustreerd klap ik de werkende flitser meer omhoog. Foto’s maken met één kan natuurlijk ook nog.
Ik duik even naar de wrak van de oude kever en ben verbaasd dat deze bijna niet meer is te herkennen in vergelijking met vier jaar geleden. De mosselen hebben hem volledig overwoekerd en de tand des tijds heeft de kever ook geen goed gedaan.
Ik volg het bandenspoor verder. Veel leven is er niet. Diverse grondels springen van band naar band en af en toe kijkt een krab me stoïcijns aan. De zeepokken zwaaien wel steeds enthousiast naar mij of verbeeld ik me dat maar. Ik maak nog wat foto’s van een bootje en kom bij de onderwaterglijbaan uit. In zie ineens dat de tweede flitser het weer doet. Ik probeer de ingang te fotograferen. Zit nu op een meter of tien en er is weinig omgevingslicht. Blijft voor mij allemaal lastig om de grote stofdeeltjes van de foto te houden. Beide flitsers ver naar achter en nog meer naar buiten. De iso nog wat opdraaien. Mwah, acceptabel denk ik en ik duik weer verder. Mijn handen beginnen pijn te doen. Vorige week heb ik mijn schaften er af geknipt omdat die in de weg zaten met de sealringen van mijn nieuwe droogpak. Ze zitten nu prima, maar er is nu een flinke kortsluiting van steeds vers koud water bij mijn polsen. Niet heel handig met deze temperaturen. Normaal was ik al even een duiksportwinkel in gelopen, maar deze vallen natuurlijk niet onder essentiële winkels. Misschien toch online gokken en bestellen. Ik ben inmiddels na 59 min bij het heipalenbos aanbeland. Ziet er best leuk uit en er heerst een apart sfeertje.
Als het hier echt een keer helder is moet dat leuke foto’s op kunnen leveren. Ik maak nog snel wat plaatjes en zwem dan rap naar de kant voordat mijn handen te koud worden. Mijn blaas geeft ook al enige noodsignalen. Mijn eerste duik van 2021 zit er weer op. Vanavond eens gaan googelen naar handschoenen en een flitser denk ik als ik na 20 minuten weer de parkeerplaats af rij. Als ik in de avond achter de PC zit zoek ik ook nog even naar een foto van de Volkswagenkever die ik bijna vijf jaar geleden hebt gemaakt. Aiii, dat gaat niet lang meer duren. Over vijf jaar maar weer eens een kijken nemen.
