Het duiken zit erop!
Nog één dag duikt Rutger onder in de Canarische onderwaterwereld. En hij komt wat tegen….
Het zit erop, het duiken althans en beter had ik het niet kunnen timen. ‘You’re Dutch, you can handle drugs’ – met die woorden overhandigt Jerry van Canary Diving Adventures mij bij het inschrijven twee felgekleurde pillen. Het is de bedoeling dat ze mijn voorhoofdholten deze ochtend vrij gaan houden van snotverstoppingen. En één ding is zeker: als ik ’s avonds op ons balkon naar de groeiende berg volle tissues kijk, een dag langer was dat niet gelukt. Leuk hoor, met kinderen op vakantie gaan, bacillenbommen zijn het!
Maar wat een duikdag was het, het zuiden van het eiland staat niet altijd even goed bekend maar dat lijkt geheel onterecht. Mijn blijdschap over mijn encounter met de, zieke, angelshark lijkt wat overdreven als we op nog geen minuut op diepte de eerste al zien: groot, volwassen en er duidelijk niet van gediend om als fotomodel te dienen; net als twee andere – een grote rog die ze hier butterray noemen en een sidderrog die we achter elkaar tegenkomen in het zand. Dit alles hand in hand met een enorme school grommers en nog een zwik leven waaronder de grootste spinkrab die ik ooit heb gezien. Het is vechten om de aandacht van deze korte duik op dertig meter en het enige wat ik kan denken als mijn Suunto langzaam maar zeker richting de deco tikt: waar is je tank nitrox als je ‘m nodig hebt?
Een ieder die wel eens in Mogan is geweest – een aanrader want geen hoogbouw maar een leuk gezellig dorp waar toerisme en authenticiteit hand in hand gaan – kent de knalgele duikboot die elk uur z’n rondje doet om twee nabijgelegen wrakken. Onder water hoor je dat als een zacht gezoem gevolgd door een bijzondere aanblik als de flinke onderzeeër even een kijkje komt nemen. Wat volgt is een grappige uitwisseling tussen duikers en duikboters: maskers gaan af, mondstukken worden uitgespuugd en over en weer vallen vele flitsen. Heel bizar en geweldig om eens mee te maken.
Het zijn de twee afrondende duiken van deze reportage en dat doet pijn: ik had hier nog ontzettend veel meer duiken willen maken. Het combineren van gezin en reportage betekent het maken van keuzes en dat houdt in dat je niet alles kan duiken wat je wilt, niet alles nog een tweede keer kan doen als je dat wilt maar dat je het nuttige met het aangename moet afwisselen. En van dat laatste is hier wel ontzettend te vinden want ook boven water hebben we nog nauwelijks de toplaag weten open te krabben van wat er allemaal te zien en te doen is.
Vandaar dat we daar nog even drie dagen van gaan genieten: mooie rondritten, leuke uitstapjes, een wandeling of twee en nog een ochtend dolfijnen zoeken op de Atlantische Oceaan. Daarover dus snel nog meer! Ons plankje met lokale kazen is leeg, de zon is al lang en breed onder en de liveband hier tegenover is echt niet om aan te horen. We gaan slapen, en lekker dromen van een gigantisch Canaria!
