Dirk-Jan Saaltink – Luie vakantie

Normaal gesproken ben ik niet heel erg stellig in mijn uitlatingen. Lekker eten is ‘goed binnen te houden’ en een topduik ‘kon minder’. Als het gaat om camping Poljana nabij het Kroatische Mali Lošinj ben ik echter wel stellig; een superlocatie!

Na een zware winter waren we toe aan een echte vakantie zonder toestanden en intensieve arbeid. Dan gaat er al snel een streep door een actieve duiktrip. Toch hadden we een tas met essentiële duikspullen meegenomen zoals masker, snorkel, vinnen en een pak. Mijn spiegelreflex met huis heb ik thuis gelaten. Dat gevaarte nam behoorlijk wat ruimte in en met een compact camera kun je ook leuk foto’s maken.

Hoewel het een aardig gevulde camping was, waren de voorzieningen prima. Ook voor onze peuter van 1,5 was er een leuke speeltuin. Het mooiste was de baai met strand op het terrein van de camping. Slechts 100 meter lopen van onze tent begon het kleine strandje van enkele 10 tallen meters breed. Vanaf dit strand werd de baai richting zee steeds breder. Beide zijden bestonden uit rotswandjes van ongeveer 2 meter diep. De monding van de baai was zo’n 100 meter breed en afgezet met een lijn met drijvers. In het midden was het ongeveer 10 tot 15 meter diep. De bodem was zichtbaar vanaf de oppervlakte en bestond voornamelijk uit rotsen en stenen met her en der wat sponzen en in het diepere gedeelte soms ook zeegras. Het diepste gedeelte van de baai bestond voornamelijk uit kaal zand.

In de baai zat behoorlijk wat leven. Veel badgasten betekent ook veel eten dat vaak aan de vissen ter plekke werd gevoerd. Hierdoor waren de scholen Vuurzeebrasem goed te benaderen. Naast Vuurzeebrasem zwommen er ook scholen met Zuidelijke Koornaarsvis en Goudgestreepte zeebrasem. Na een dag of twee ben je echter wel uitgekeken op deze vissen en ben ik de grenzen wat gaan verleggen. Omdat het de bodem vooral bestond uit stenen, leek mij de kans groot dat er ook octopussen moesten rondkruipen. Met een duiklamp en camera ben ik na het vallen van de nacht te water gegaan, opzoek naar deze 8-armige weekdieren.

Al snel werd mijn zoektocht beloond. Er bleek inderdaad een octopus rond te stropen in de nachtelijke uren. Voor een mooie foto wilde ik zo laag mogelijk bij de grond en zo dicht mogelijk bij de octopus komen. Camera in macrostand en met gestrekte armen een foto maken. De octopus werd er wat nerveus van. In plaats van te vluchten of weg te kruipen schoot de octopus naar voren, waar ik dan weer van schrok. Uiteindelijk is het toch gelukt om een octopus mooi op de foto te krijgen. Tevreden kon ik weer terug naar de tent, slechts 100 meter lopen.

Vanaf de oppervlakte was er zo hier en daar wat leven te ontwaren in de diepte. Her en der lag er een pieterman of anemoon op het zand. Gewapend met een duikcomputer om de pols en een paar loodblokjes ben ik middels een hoekduik de diepte in gedoken. De anemonen waren vrij gemakkelijk, die zwemmen niet snel weg. De pietermannen waren een ander verhaal. Voor een diepte van 8 meter moet je wel even naar beneden, maar ook weer naar boven peddelen. Tussen dat heen en weer zwemmen moesten de pietermannen voorzichtig benaderd worden voor een foto. Ondanks de diepte, was er voldoende licht voor een foto zonder flits. De blauwzweem is er met Photoshop weer uit te halen, als je tenminste in RAW fotografeert.

Ondanks de beperkingen (geen perslucht, geen spiegelreflex met flitsers) heb ik op een relaxte manier toch leuke beelden kunnen maken. Daar hoefde ik helemaal geen veldtochten voor te ondernemen, maar lekker met vrouw en kind op de camping en het strand blijven zitten. Voor de perslucht verslaafden is er in de buurt uiteraard ook gelegenheid om met een duikcentrum per boot naar interessante duikstekken te varen. Kortom, een toplocatie voor een onderwaterfotograaf die toe is aan een luie vakantie.