Daniël Versteeg – De eerste Sepia’s van het jaar – voor mij dan

Duikreporter Daniël is ‘living to the max’. De eerste sepia’s van 2014 zijn binnen!

Enkele weken geleden waren de voorbereidingen getroffen. John Landa had via Facebook aangegeven appelflappen te hebben en daar heb ik altijd wel trek in dus zo geschiede het. Samen met Bastiaan en Leendert hebben wij met zijn vieren enkele honderden stokken gezet. De voorbereiding was getroffen.
Nu maar wachten………………..
En ja hoor. Enkele weken later zijn de eerste Sepia’s gespot bij de Zeelandbrug dus Bastiaan en ik spraken Zaterdagavond af om ook op zoek te gaan en tevens te zien of de pijlinktvissen hun intrek hebben genomen in de Bergsche Diepsluis.
Na het werk de duikspullen bij elkaar gepakt en op weg naar Zeeland. Daar aangekomen werden we geconfronteerd met een overvolle dijk aan het strand. Massa’s auto’s stonden geparkeerd. Wat was hier aan de gang?… Al gauw wisten we het antwoord. Happie lag weer op het strand. Wat een mensenmassa. Wij zijn maar doorgereden naar een relatief rustige parkeerplaats voor een prachtige avond als deze.
Wij onze spullen opgebouwd en op naar de waterkant. Vanaf de trap kon je pas goed zien hoeveel mensen er bij Happie stonden. Ik schat dat er zo 30 man stonden.
Wij trokken onze vinnen maar aan en namen onze eerste teugen lucht onder water. Wat is het toch heerlijk om duiker te zijn. Eerst maar even op zoek naar de Dalia van John. Helaas hadden we hem deze keer niet gevonden dus hielden wij ons maar aan het duikplan. We zouden de dijk volgen tot we de oude tentjes tegen zouden komen en zouden nadien op zoek gaan naar alle stokken die in de afgelopen weken gezet zijn ( waaronder onze eigen stokken ).
Bij het eerste de beste tentje zagen we al direct een paartje sepia’s. Wie had dat ooit gedacht. Zo vroeg in de duik al direct succes. De rest van de duik was alleen maar een bonus. Op het tentje waren een aantal eieren afgezet. Meer dan 15 waren het er nog niet dus het vrouwtje zal net begonnen zijn met het afzetten van de eitjes. Wij ons geduld houden en enkele foto’s maken van het schouwspel. Nu had ik alleen 1 probleem. Verkeerde lens gemonteerd. Met een macrolens waren sepia’s niet beeldvullend te krijgen dus ik heb maar enkele detailshots geschoten.
Daarna de diverse nieuwe stokken gezocht en daar zagen we uiteindelijk de lange witte slierten van de pijlinktvissen. Dit spel hebben Bastiaan en ik al vaker gespeeld dus wij onze lampen afdekken met de handen en hangen, hangen en nog eens hangen. Uiteindelijk zagen we er 1 in beeld komen waarna wij rustig konden kijken. Na dit genot was een einde gekomen aan duik 1. We zouden nog een duik gaan maken bij het donker maar deze avond was al waanzinnig tot nu toe.
Zoals iedere avondduik met Bastiaan gaan we eerst even eten om onze tijd aan het oppervlakte goed te besteden. Soep en ballen gehakt met brood. Langzaam aan stroomde de parkeerplaats vol met duikers die deze mooie avond ook niet onbedoken zouden laten.
Na het eten de flessen gewisseld en wederom op zoek naar de pijlinktvissen. Vorig jaar heb ik al enkele mooie momenten mogen meemaken dus ik was benieuwd hoe deze avond uit zou pakken.
Wij weer rustig zwemmen en op zoek naar de eieren van de inktvissen. Wederom weer een set gevonden en wat toen gebeurde is mij nog nooit gebeurd. Wij weer de routine van hangen met gedimmende lampen. Uiteindelijk kwam er een paartje aan en konden wij deze in alle rust volgen. Uiteindelijk bleef er 1 over en deze was zeer nieuwsgierig. Hij kwam telkens op onze lampen af en was ook nieuwsgierig naar onze handschoenen. Ik had nog steeds mijn macrolens gemonteerd dus wederom details van de pijlintvis. De ogen zijn een schitterend mooi onderwerp om je mee bezig te houden. Hij was op een gegeven moment zo rustig dat ik een goede shot kon maken.
Nadat hij het uiteindelijk zat was ging die er vandoor. Bastiaan en ik keken elkaar en gaven elkaar een high five. We hadden beiden een waanzinnige paar duiken achter de rug.

Terug op de parkeerplaats kwam een van onze Belgische mededuikers ons nog tegemoet met een biertje. Eerder op de avond had hij ons deze reeds beloofd. Dankbaar nam ik hem aan genoot van het einde van een prachtige avond.
Spullen ingepakt en toch nog even een bezoek gebracht aan Happie. Hij lag lekker rustig helemaal alleen op het strand. Eindelijk rust. Heel kort hebben wij hem bekeken waarna de rit naar huis begon.
Ik denk dat ik de komende weken nog vaak de Bergsche Diepsluis zal bezoeken maar ach, er zijn slechtere dingen in het leven.

Ik kan jullie 1 ding vertellen….. I’m living it to the max!!!!!!!