Daniël Versteeg – De doordeweekse rust opzoeken

Lekker door de week naar de sepia’s. Duikreporter Daniël dook samen met zijn broer én een camera onder bij de Bergse Diepsluis.

Een warme winter doet wonderen met de seizoenen in de Oosterschelde. De eerste sepia waarnemingen zijn al via Facebook genoteerd en afgelopen weekend heb ik ze ook zelf mogen bewonderen. Ruim een maand eerder tov vorig jaar.
Dinsdag is mijn vaste vrije dag en ik had het geluk dat mijn broertje Andre deze dag ook vrij had staan in zijn agenda. De afspraak was dus snel gemaakt. We zouden wederom vroeg vertrekken en om 07:00 stond hij al voor de deur. Even snel zijn spullen overzetten want samen in de auto is toch gezelliger in de rit naar Zeeland. Een kleine regenbui onderweg kon de pret niet drukken en voor we het wisten waren we al bij de Bergse Diepsluis aangekomen. Zoals verwacht was de parkeerplaats leeg.
Eerst maar even over de dijk kijken. Het was hoogwater en de Oosterschelde lag er als een biljartlaken bij en een blik in het water was hoopvol. Het was mooi helder
De duiksets werden opgebouwd en ik wisselde mijn lens van mijn camera. Afgelopen Zaterdag had ik een schitterende mooie ontmoeting met een sepia setje en een pijlinktvis maar met de macro lens gemonteerd had ik niet de mogelijkheid om de sepia en de pijlinktvis in zijn geheel op de foto te krijgen. Dus de kitlens er maar op en nu maar hopen dat we weer een ontmoeting zouden krijgen. Het zou voor Andre de eerste keer zijn dat hij de volwassen sepia’s in het Nederlandse water zou ervaren.
Set op, camera vast, dijk over, vinnen aan, masker op en off we go! Het zicht onder water viel mij heel erg mee. Het was nog een beetje bewolkt dus het licht kwam mooi zacht het water in. Eerst maar even het ondiepe stuk afstruinen. Erg leuk om tussen de wieren rond te zwemmen en we gingen maar weer op zoek naar de dalia links van de instap. Helaas kon ik hem op dat moment niet vinden dus wij gingen de dijk af tot een diepte rond de 8 mtr. Hier kwamen we uiteindelijk het oude sepiatentje tegen van het vorige seizoen waar ik afgelopen Zaterdag mijn eerste sepia’s van het jaar heb ontmoet.
De eitjes zaten er nog aan maar helaas geen sepia te bekennen. Ik liet eerst de eitjes aan Andre zien. Voor hem nog een onbekend fenomeen.
Vandaar uit zijn we op zoek gegaan naar de stokken welke uitgezet zijn in de afgelopen weken. Wij hebben zelf ook enkele stokken uit mogen zetten maar ik kwam veel stokken tegen die door andere enthousiastelingen zijn uitgezet. Uiteindelijk hadden we beet. Witte slierten met pijlinktvis eitjes. Vooraf hadden we afgesproken dat als we deze zouden vinden wij een tijd zouden blijven hangen en om ons heen zouden kijken. Na een paar minuten zagen we een pijlinktvis langskomen. Check….. deze ook weer van de lijst gevinkt voor Andre.
Nog geen 5 minuten later hadden we weer geluk. Een sepia paartje. Ze waren nog een beetje schuchter maar waren al bezig met het afzetten van de eitjes en lieten zich af en toe op de foto zetten. De duiktijd zat er alweer op en op de terugweg weer op zoek gegaan naar de dalia. Deze keer vond ik hem wel en heb hier nog enkele foto’s van geschoten. Het mooie aan deze dalia is het gebrek aan stof op de dalia. De kleuren komen dus mooi over.
Eenmaal bij de auto hebben we een kop thee gedronken en langzaam aan werd het drukker op de parkeerplaats. We kwam aan de praat met Jan en Angelique. Zij hadden een weekend vrij en waren ook op zoek naar de eerste sepia’s. Ik wenste ze geluk terwijl ze het water in gingen.
Na ons rustmomentje even de fles gewisseld en daar het zicht hier schitterend was en de zon doorkwam namen we niet eens de moeite om een nieuwe stek aan te doen. Het duiken hier is top.
Het water was alweer ruim een meter gezakt en met de zon boven ons was het een stuk lichter onder water. Zelfs op diepte was het licht genoeg en al snel weer op zoek naar de sepia’s welke we op duik 1 ook gezien hebben.
Al snel hadden we ze weer in zicht en kon ik weer rustig aan beginnen met foto’s. Het paartje we al snel rustig en begon de eitjes af te zetten. Ik heb nog enkele detail opnames gemaakt van de eitjes en de manier waarop ze deze vastzetten. Wat doen ze dat toch handig.
Na 45 minuten bij de sepia’s gehangen te hebben zijn we maar weer doorgegaan en toen kwamen we een vrouwtje tegen die rustig op de bodem lag. Zij liet zich heel goed benaderen en ik kon nog enkele foto’s maken voordat we het water verlieten.
Eenmaal op de kant kwamen we Jan en Angelique weer tegen. Helaas hadden zij geen sepia gezien maar wel enkele Sepiola’s. Hun duik was dus ook goed verlopen.

Het is nu zeker…………De Bergse Diepsluis is op dit moment het huis voor vele inktvis achtigen.