Dirk van den Bergh – Hard waaien in Zeeland!

Zeeland lijkt niet alleen de meeste zonuren van Nederland te hebben, maar ook de meeste wind-uren. Dirk van den Bergh duikt op een winderige dag in de Oosterschelde. Het resultaat? Een ‘ervaringsduik’. Zijn verhaal lees je hier!

Datum: 03-07-2017

Duiklocatie: Anna Jacobapolder en Zeelandbrug

Weer op duikpad met Petra Zondervan en voor de tweede keer op rij moeten we onze plannen wijzigen …We willen weer gaan duiken bij Strijenham en daarna bij Burghsluis, maar de wind beslist er anders over.

Ik had het al gezien op het weerbericht: windkracht 4 tot 5, Zuidwest en al alternatieven opgezocht, maar toch ga ik eerst een kijkje nemen bij Strijenham. Wat een golven! Ik verwittig Petra om rechtstreeks naar Anna Jacobapolder te rijden …

Daar waait het uiteraard ook stevig, maar in de luwte achter de oude haven valt het best mee. De hoog water kentering is om 11.31 uur. We liggen pal op de kentering in het water, te laat dus, maar geen probleem: hier kan je zelfs buiten de kentering duiken en bovendien is het dood tij. We gaan rechts van de steiger naar 12 meter diepte en volgen dan de wand naar rechts.

Het is speuren naar leven, maar plots ziet Petra een paling! Ik kan hem mooi in beeld nemen en bij het wegzwemmen glipt hij onder een verbaasde zwemkrab door. Leuk! Opvallend is dat we slechts één kreeft zien. Er zitten heel veel hooiwagenkrabben en kleine zeenaaldjes.

We komen lege sepiarekjes tegen en na 40 minuten keren we op 4 meter diepte terug.

We komen in de wierzone en dat heb ik geweten! Ik blijf met mijn camera vastzitten in het Japanse bessenwier. Na wat trek- en sleurwerk geraak ik los, maar heel de plant zit rond mijn camera gedraaid … Tussen het wakame wier zoeken we naar snotolfjes en Petra heeft weeral prijs!

Er zitten ook veel mooie zeeappels en veranderlijke steurgarnalen. Ik kan een spookkreeftje mooi in beeld nemen. Hebben die twee fuikhoorntjes net een nummertje achter de rug? Nog nooit zag ik een fuikhoorntje zo liggen kronkelen! Na 76 minuten zijn we terug bij de steiger.

De wind is iets van richting veranderd, maar zeker niet in kracht afgenomen. Dus zeker niet naar Burghsluis voor onze tweede duik! Willen we dan toch maar eens gaan kijken bij de Zeelandbrug?

Het waait er uiteraard ook hard. De wind staat schuin op de kant. We wachten op de laag water kentering, maar wanneer is die nu? Sommige app’s geven 17.30 uur aan en andere 17.55 uur … Dat zou toch niet mogen! We kiezen voor 17.55 uur en om 17.30 uur gaan we er bij de Westelijke in. We zullen het wel voelen wie gelijk heeft … en daarbij, het is dood tij …

Ondertussen is de wind nog wat aangetrokken, met een serieuze deining tot gevolg. We zien al zo dat het zicht miniem zal zijn. Duikplan: rechtuit naar het “misstort” en dan links richting Oostelijke trap, op zoek naar slakjes en de lipvis … maar van dat duikplan komt niets in huis!

We gaan onder en … we zien niets … we kunnen zelfs ons kompas niet aflezen! Gelukkig heb ik op mijn Suunto Eon Steel een digitaal kompas met verlichting, maar zelfs dat is moeilijk af te lezen. Ik zie dat we door de deining in de verkeerde richting zitten en corrigeer. Dan duikt het wat dieper en wanneer ik omkijk zie ik Petra niet meer … Even wachten of ze toch niet komt opdagen en dan maar weer terug naar boven … Ze dobbert een eindje terug aan de oppervlakte, al een beetje in paniek omdat ik zo lang weg bleef, maar ja, niet onmiddellijk gemerkt dat ze niet meer volgde, een minuutje wachten en dan langzaam naar boven (ik zat blijkbaar al een stuk dieper dan zij) en zo tikken de seconden weg natuurlijk!

We besluiten een tweede poging te wagen, maar dan eerst aan de oppervlakte naar de boei van een fuik te zwemmen en daar dan af te dalen, waarbij we het touw van de boei tot op de bodem zullen volgen. Ik heb het zo niet met die touwen, want vorige keer toen we met duikschip Panda weg waren, zat ik er in verstrikt! Petra daalt eerst af en ik volg. Ook nu is het weer goed opletten dat het touw niet rond mij slingert! We bereiken de bodem op 9 meter. Hier kunnen we tenminste ons kompas al aflezen, maar het zicht is hier ook maar een halve tot max. een meter … Ik heb Petra nog nooit zo dicht met haar neus tegen de bodem weten duiken!

We zien een paar pauwkokerwormen, wat krabbetjes, een botervisje en een Noordzeekrab.

Na 20 minuten kruist Petra haar armen … ze heeft er genoeg van (ze had stiekem gehoopt dat ik dat al vroeger zou doen!). Dit heeft inderdaad weinig zin. We moeten nu wel terug door de “mist” naar de kant. We houden onze veiligheidsstop en komen na 27 minuten boven. Surprise, recht tegenover de trap waar we er in gingen! Dat hadden we geen van beiden verwacht, maar we zijn er wel blij mee! Wat was dit een ervaringsduik zeg!

In onderstaande video komt helemaal niet tot uiting dat het zicht zó slecht was, maar ja, waar we niets zagen kón ik niet filmen en waar we iets zagen zat ik met mijn lens vlakbij het onderwerp. De lens van camera ziet sowieso beter dan ons oog en dan nog wat filtertjes erop tijdens de montage en weg is de mist!

Onderstaande video is in HD1080p, dus eventueel settings aanpassen voor de beste kwaliteit.