René Weterings – Eindelijk weer eens duiken met mijn vrouw!

Eén jaar en negen maanden…. zo lang is het geleden dat Duikreporter René een duik maakte met Cindy. Hoog tijd dus!

Duik 511 (Bergse Diepsluis, zaterdag 22-3-2014, 12.00u)

Iets meer dan 1 jaar en 9 maanden is het geleden dat ik samen met mijn vrouw Cindy heb gedoken. Vandaag planden we weer maar eens een duik, alvast ter voorbereiding op onze vakantie naar La Palma. De keuze viel op de Bergse Diepsluis, om toch ook stiekem een kansje te maken op een ontmoeting met de grijze zeehond.

De spullen pakken thuis was nu weer even heel anders dan anders. Normaal bouw ik mijn eigen set op en haal ik mijn buddy op of ik ontmoet iemand aan de waterkant. Nu moest ik voor 2 personen een set opbouwen en maar hopen dat ik alles bij me had, maar daar had ik wel alle vertrouwen in. Ik heb nu eenmaal meer routine daarin en zo hoeft Cindy zich daar geen zorgen om te maken.

In de auto bespreken we een beetje het plan, want ondanks dat je zeker geen garantie hebt op een ontmoeting met de grijze zeehond, is het wel nuttig om jezelf daar op voor te bereiden. En aangezien Cindy ook al zo lang niet meer had gedoken, was het ook erg belangrijk om eerst maar eens weer de feeling te krijgen.

Ook het duiken met een droogpak is iets wat ze nog niet zo heel veel gedaan heeft, dus al met al zou het met recht een testduik worden in het Zeeuwse water. Even waren er nog plannen om voor zo’n testduik helemaal naar Enschede te rijden om in een kunstmatige omgeving te vertoeven, maar die hebben we toch vrij snel laten varen. Er gaat niets boven het “echte werk”.

Op de parkeerplaats was het erg rustig en we hoorden dat de zeehond nog niet gespot waren. Jammer, maar op zich ook prima. Alle rust voor ons duikje samen dus. We kleedden ons aan en liepen naar het water. Bij de trap aangekomen ontdekte ik dat ik mijn vinnen vergeten was…@#$%&!! Terug naar de auto dus en voor Cindy een mooie gelegenheid om even op adem te komen van de wandeling. Mijn ademhaling werd hier niet bepaald rustiger van!

Poging 2 ging wel goed en we lagen vrij snel onder water. Ondanks de toch stevige wind uit het zuidwesten was het zicht best goed te noemen. Af en toe liet de zon zich van achter de wolken zien en dat gaf een mooi sfeertje. We besloten rechtsaf te gaan en gewoon maar wat te scharrelen rond de 6-7m diepte. Het platform lieten we nog maar even letterlijk links liggen.

We zagen diverse slakjes, zoals de millennium wratslak, groene wierslak en een bruine plooislak. Ik weet dat Cindy slakjes leuk vindt, dus ik wees er een paar aan. Maar eigenlijk was dat al overbodig, want Cindy heeft zelf een prima oog voor dit soort kleine diertjes. Een paar gekleurde grondels sierden een oesterbankje door er mooi boven te zweven en her en der schoten wat krabben weg. Heerlijk relaxt, hing ik naast mijn vrouw en genoot van het duiken samen.

Al na 20minuten gaf Cindy aan te willen keren en dat deed ik dan ook braaf, wetende dat dit geen lange duik zou gaan worden. Cindy speelde nog een paar keer model voor mijn lens en natuurlijk ging de 2e trap weer eens uit haar mond en drukte ik op het juiste moment af voor een speelse foto.

Na zo’n 35 minuten waren we weer bij de trap en zijn we eruit gegaan, zodat ik de auto voor Cindy open kon maken. Ze meldde me dat ik nog wel even terug kon om de fles leeg te duiken. Nou, dat was niet aan dovemansoren gericht hoor, ik liep meteen terug. Daar had ik wel zin in. Op de dijk sprak ik Bas nog even en die wees me op het feit dat ik geen vinnen bij me had…wel @#$%&!! Dat is nu de 2e keer.

Eenmaal terug in het water, dit keer met vinnen, besloot ik toch maar even bij het platform te gaan kijken. Het kan voor mij al wel eens een jaar geleden zijn, dat ik daar geweest ben. Prima object ook voor de fisheye lens die ik vandaag bij me had. Ik dook in 1 ruk naar het platform wat nu op zo’n 8-9m diepte lag, aangezien het precies laag water was. Het zicht was hier ook geweldig goed en ik kon het gehele platform overzien.

Ik experimenteerde er op los met mijn flitsposities, want zo’n fisheye lens is leuk, maar bij het minste of geringste stof heb je links en rechts witte vlekken te pakken. Erg moeilijk vind ik dat, dus daar moet meer op geoefend worden vond ik. De hoekpalen leken me wel goede onderwerpen en daarnaast heeft ook de railing ook een mooie grillige structuur. Heerlijk in mijn uppie kon ik heerlijk fotograferen, het was ook erg licht doordat de zon zich toch regelmatig liet zien.

Achter het platform vond ik de zeedahlia, die een paar jaar geleden nog op het platform groeide en toen nog maar een paar centimeter groot was. Nu is het al een flinke jongen (of meid), maar een beetje kleurloos helaas. Fotograferen zat er ook niet echt goed in, want ik had geen snoot bij me helaas. Nadat ik alle hoeken van het platform gezien en gefotografeerd had, werd het tijd om te stoppen. Ik had Cindy belooft om uiterlijk weer na 45minuten terug bij de auto te zijn.

Dus zo gezegd zo gedaan, wederom na zo’n 35minuten stond ik weer op de kant en keek nog een laatste keer om…zou de grijze zeehond zich nog laten zien? Nee helaas, vandaag geen zeehond, maar wel weer eens lekker gedoken met mijn vrouw en daarna nog even een stukje solo. Prima tijdsbesteding!

Max. diepte 11m, temp. 9gr.C., zicht 3-4m, duikduur 70min.