Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Reizen / Reportagewedstrijd

Bijzondere ontmoetingen op Bonaire

Gwenny Leurs en Harold Ickenroth zijn voor DuikeninBeeld naar Bonaire geweest. Aan bijzondere ontmoetingen onder water geen gebrek.  

Ineens zie ik in een ooghoek iets. O wow, een vuurworm, heel mooi ergens omheen gedrapeerd. Of zijn het er twee? Hij zit perfect dus het is een mooi onderwerp om te fotograferen. Vanuit alle hoeken. Het ziet er toch wel heel mooi uit en er komt zelfs iets uit. Oké, niet nadenken, gewoon fotograferen. Er komt nog meer uit en nog meer…en dan breekt het af. Het is een poepende vuurworm te zijn… natuurlijk zeer uniek. Zeker als je bedenkt dat ik denk zijn/haar kop te fotograferen…

Dreigend
Als je op Bonaire gaat duiken, mag Saltpier niet ontbreken. Sterker nog, het staat hoog op ons lijstje. We zijn nieuwsgierig wat we daar allemaal tegenkomen. We gaan van paal naar paal en komen op het diepste punt uit. Ik zwem om een paal heen en kijk recht in de ogen van een grote groene murene die me dreigend met de bek open aan kijkt. In eerste instantie schrik ik mij een ongeluk. Ik geef Harold snel een teken dat hij moet komen – best handig zo’n Buddywatcher. Zodra Harold er is -en ik ondertussen foto’s heb gemaakt-, kiest de murene het hazenpad en zwemt hij weg. Zo’n grote groene murene hebben we nog nooit gezien. We moeten flink door zwemmen om te zien waar hij naartoe gaat. Even zijn we hem kwijt maar al snel hebben we hem weer gevonden. We maken nog wat foto`s maar zien dat hij het niet prettig vindt dat we voor zijn schuilplaats hangen. Hij is niet het geduldigste model. We laten hem maar.

Gebroken hart
Ik heb altijd de stille hoop om onder water een liefdesverhaal tegen te komen.  Ik heb een leuke sharptail eel gevonden die zich geduldig laat fotograferen. In de verte zie ik er nog een mijn kant op komen. Hij probeert in het holletje van de ander te komen. Die houdt voet bij stuk en hoe vaak hij ook probeert, hij mag er niet in. Helaas, geen liefdesverhaal, maar een verhaal over gebroken harten.

  

Visdraad
Op de terugweg tijdens een duik op Andrea 2 zie ik opeens visdraad liggen. Ik heb overal naast de waterkant wel de verzamelbuizen voor visdraad gezien, maar ben nog niet zelf onder water een stuk tegengekomen. Tot nu. De draad zit helemaal ergens omheen gedraaid en het kost even tijd om het los te maken. Harold maakt nog een foto van mij en dan eindigen we de duik. Het is een flinke kluit visdraad met het haakje er nog aan. Dit doen we fijn in zo`n buis die ze over het eiland geplaatst hebben. Opgeruimd staat netjes.

  

Juichend hart
Als naaktslakkenliefhebber hoop ik weer een paar naaktslakken aan mijn favorietenlijstje te kunnen toevoegen. Altijd ben ik op zoek. Ik weet natuurlijk wel dat op Bonaire de slaslak voorkomt en die moet en zal ik vinden. Duik na duik ben ik op zoek en ik raak een beetje gefrustreerd dat ik er nog geen heb gevonden. Mijn zoekcapaciteiten laten mij in de steek. Ook Harold, die niet veel om naaktslakken geeft, is al voor mij aan t zoeken. En opeens zie ik er een tijdens onze duik op Karpata.  Ik slaak een vreugdekreet onder water. Zo hard dat Harold komt aanzwemmen om te kijken wat er aan de hand is. Hij ziet al aan mijn blije hoofd dat ik er een heb gevonden. Eindelijk. Mijn hart juicht. Ik wil er natuurlijk meteen foto`s van maken maar door mijn enthousiasme lukken ze niet zoals ik dat wil. Als we terug zijn in het appartement en met een glaasje wijn de foto`s bekijken heeft Harold er een mooiere foto van gemaakt dan ik. Tja… de volgende duik ga ik maar weer op zoek naar de slaslak en gelukkig kom ik er de duiken erna nog vele tegen.

Adelaarsrog
Bij Red Slave zie ik Harold ergens achteraan zwemmen. Ik zwem zo hard ik kan en neem een shortcut. Gelukkig kom ik zo iets dichterbij en zie ik dat er een gevlekte adelaarsrog zwemt. Wat een mooie beesten zijn het toch. Harold zwemt er nog een stuk achteraan, maar ik hou het niet meer bij. Gelukkig zien we tijdens de volgende duiken vaker een exemplaar zwemmen.

Zwemmende spiegel
We maken een nachtduik op ons huisrif en het fijne is dat we via de steiger in het water kunnen gaan. Onder de steiger hangen elke keer grote vissen en ook nu op de terugweg zijn we van plan daar weer even rond te snuffelen. Als we richting steiger zwemmen, zien we in het licht van de lamp een tarpon aan komen zwemmen. Gelukkig hebben we er tijdens eerdere duiken al een gezien, maar het is toch elke keer even slikken als zo`n zwemmende spiegel naast je zwemt. Hij volgt ons naar de steiger en zwemt af en toe bijna tegen ons aan. Helaas voor hem is er geen lekker maaltje te vinden maar voor ons is het een spectaculair einde van de duik. Als we op de steiger onze spullen afspoelen, zien we hem nog rondzwemmen.

Onze reis zit erop! Wat hebben we op Bonaire genoten van het duiken, ons geweldige appartement en alle leuke mensen die we hebben ontmoet. En dat alleen maar omdat we de Reportagewedstrijd hebben gewonnen!

Meer van de reis die Gwenny en Harold maakten:

 

 

 

Wil je de verhalen die zijn ingezonden voor de Reportagewedstrijd, nog eens nalezen? Klik hier!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief