Het maken van een visportret is al een uitdaging op zich, want een vis die stil zit… ho maar. Ik besluit als oefening voor het ONK hier eens goed op te oefenen met als extra moeilijkheidsfactor een snoot om de vis helemaal uit de foto te laten springen. Nou, springen doen de grondeltjes in het begin zeker! Elke keer als ik ook maar even in de buurt kom, is het grondeltje gevlogen.
Geduld is dan ook een schone zaak. Eerst zet ik de snoot goed en bepaal ik de afstand op een weduwroos. Daarna is het wachten tot een grondeltje nieuwsgierig wordt. Ik lig al 15 minuten op één plek wanneer de visjes eindelijk dichterbij komen. Eentje wordt er op een gegeven moment zo nieuwsgierig dat hij wel even voor model wil spelen. Jammer… de verkleining van de lichtverspreiding door de snoot zit net naast het grondeltje. Met hele rustige bewegingen verschuif ik de flitser met snoot een klein stukje. De vis mag niet schrikken. Na meerdere pogingen is dit het resultaat – het grondeltje door het oog van de snoot.